Ivan Leko aan de vooravond van zijn afscheid bij Club Brugge: ‘Ik behandel mijn spelers zoals mijn twee dochters’

'Mag ik eerst iets zeggen, voor je jouw vragen stelt?", opent Ivan Leko (41). "When I was nobody, toen ik nog dat trainertje van STVV was, belde Vincent Mannaert (CEO van Club, NP) me ineens. Ik was verrast. Je moet het maar durven, om na Michel Preud'homme voor Ivan Leko te kiezen. Ik ga sommige commentaren na mijn aanstelling nooit vergeten. Club zou volgens bepaalde prognoses pas vierde eindigen. De verwachting was dat ik oktober niet ging halen. Daarom, aan Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert: een grote dank u wel. Dankzij hun beslissing ben ik de voorbije twee jaar een 30 à 40 procent betere coach geworden. Elke dag heb ik geprobeerd om ze daarvoor iets terug te geven."

Hoe kijkt u terug op uw twee jaar bij Club?

Ivan Leko: "Ik ben supertrots op wat we bereikt hebben: een titel, een supercup, zes punten in de Champions League, de eerste ploeg die na negen maanden Salzburg kon kloppen in Europa, twee Gouden Schoenen, twee keer Profvoetballer van het Jaar, drie Rode Duivels en nu dus die tweede plaats. Had iemand me dat alles twee jaar geleden gezegd, ik tekende meteen.

"Het waren niet alleen de resultaten, ook de manier waarop mocht er zijn. Toen ik de eerste keer met Verhaeghe en Mannaert samen zat, ging het over drie dingen: resultaten halen, voetballen op een manier waar iedereen van houdt en spelers beter maken. Wel, kijk naar de progressie van Mechele, Wesley, Vanaken, Rits, Schrijvers en co. plus naar de jongeren die hun kans kregen, zoals Vlietinck en Ngonge. Dit is het beste Club van de voorbije tien jaar. We zijn een instituut geworden. Een niet te stoppen machine, noemden ze ons."

En toch geen tweede titel op rij.

"Dat doet pijn, ja, want het was mogelijk. Mijn team was dit seizoen 20 procent sterker dan vorig jaar. We voetbalden beter, haalden meer punten ook. Tegen Genk pakten we 7 op 12, tegen Gent en Anderlecht zelfs 10 op 12. Maar de Champions League heeft ons punten gekost. Net als de kwaliteit van onze grasmat. Ik was in november al vragende partij voor een nieuw veld. Van januari tot aan de play-offs hebben we thuis tien punten verloren, dat is te veel. En dan was er nog de VAR... Ik wil het niet als een excuus inroepen, maar op drie cruciale momenten - in Genk, Antwerpen en nu ook Standard - werden we niet geholpen. Het neemt niet weg dat Genk de verdiende kampioen is. Wij waren goed, maar zij bleken fantastisch."

Eerlijk, hebt u de voorbije weken écht in een mirakel geloofd?

(knikt) "Tot donderdagavond, minuut 90. Als ik er niet in had geloofd, dan hadden we niet zulke resultaten behaald in play-off 1. Zag je de grinta waarmee wij voetbalden? Dan kun je als coach niet anders dan je spelers feliciteren. Zeker na al die verhalen van de voorbije maanden. Deze groep weet al van maart dat er volgend seizoen een nieuwe trainer komt. Normaal trekken spelers dan de handrem op."

Waarom zei u voor de start van play-off 1: 'Ik heb mijn beslissing genomen'?

"Ik weet het niet. Echt waar. Het was niet mijn bedoeling. Weet je, vóór een persconferentie denk ik niet na over wat ik ga zeggen."

Zou u het opnieuw doen?

"Wellicht niet. Ik heb die dag gezegd wat iedereen al maanden wist. Waarschijnlijk omdat ik pissed was na al die artikels over mijn contract. Voor alle duidelijkheid: ik heb niemand willen aanvallen. Het enige wat ik wilde duidelijk maken, was dat ik nooit ga smeken om een contract. Hoe graag ik Club ook zie. Ik wil alleen trainer zijn in een club die me echt wil. Vandaar ook dat ik nooit zelf naar een club ga bellen."

Waar is het tussen u en het bestuur fout gelopen?

"I don't know. De resultaten zijn er, de kwaliteit van het voetbal ook en veel spelers zijn individueel beter geworden. Niemand heeft me een uitleg gegeven. De waarheid is dat er vorige zomer een voorstel was, maar dat we het niet eens zijn geraakt."

U wilde meer loon naar werken?

"Nee, want anders had ik getekend. Ik wilde geen contract tekenen van één jaar plus een optie die zou worden gelicht als Club in de top drie eindigde. Ik vond dat niet het juiste signaal. Dat was de voornaamste reden waarom we geen deal hebben gevonden. Want het is niet zo dat ik plots het loon van Vanhaezebrouck of Preud'homme vroeg. Meer nog, als er één club is waar ik voor niets zou werken, is het Club Brugge.

"De voorzitter was ontgoocheld toen bleek dat ik niet op het voorstel inging en ik was evenmin happy. Nadien hebben we niet meer rond de tafel gezeten. Het bestuur wilde tot het einde van het seizoen wachten, maar het weet toch allang hoe ik werk, wat voor een trainer en persoon ik ben, wat ik de club bijbreng?"

Is het ook geen kwestie van sterke karakters die botsen?

"Verhaeghe en Mannaert zijn pure winnaars, net als ik. Vandaar dat we zulke goede resultaten hebben behaald. Discussies daarbij zijn nodig want met jaknikkers maak je geen progressie. Ik heb altijd geprobeerd om eerlijk, respectvol en dankbaar te zijn. Het was nooit mijn intentie om iets verkeerds te doen. Ik kan ook niets slechts over hen zeggen. Maar er moet toch íéts zijn, want ze willen niet door met me. Misschien ben ik een te sterk karakter of ben ik blind voor andere manieren van voetballen, maar dat kan ik niet veranderen. I like my football."

Uw relatie met de spelers komt snel ter sprake als het over uw minpunten gaat.

"Terwijl ik hen behandel zoals mijn twee dochters. Die weten dat ik van hen hou, dat ik hen altijd zal steunen. Met mijn spelers is het niet anders. Ik heb hen altijd beschermd. Maar ik ben ook ambitieus. Als mijn dochters de dag voor een examen naar Netflix zitten te kijken en hun punten zijn slecht, word ik boos. Net zoals wanneer ik constateer dat iemand er niet alles voor doet. Ik kan niet accepteren dat spelers wandelen. Wel, de groep houdt van mijn open communicatie. Ik speel geen spelletjes. Trouwens, de resultaten in play-off 1 zijn het beste bewijs dat mijn verstandhouding met de spelers wel goed is."

Hebt u spijt van dingen?

"Ik zal fouten gemaakt hebben, dat hoort bij het proces van een betere coach worden. En als ik mis was, ben ik de eerste om dat toe te geven."

Zou u Ruud Vormer opnieuw wisselen?

"Ja."

En Wesley?

"Honderd procent. Vormer, Wesley, Vanaken, Mechele: allemaal hebben ze eens op de bank gezeten. En ze wisten waarom. Wat Vormer betreft: na de Gouden Schoen haalde hij een periode niet zijn beste niveau. Ik ben er toen altijd geweest voor hem. Vormer is het hart van Club Brugge en Vanaken de brains. Maar als het hart niet klopt, kan het lichaam niet bewegen."

Zou de voetballer Leko de coach Leko graag hebben?

"Ja. Wellicht zouden we eens in de clinch gaan of zou ik na een wissel tegen een zak ballen trappen zoals Vormer, maar ik zou ook respect hebben omdat hij eerlijk is. Spelers willen een coach die open en rechtuit is. Ze zijn niet dom, hé. Je kunt twee weken tegen hen liegen, maar als ze doorhebben dat je niet eerlijk bent, is het voorbij. Zoiets valt niet te herstellen.”

Zult u Club missen?

"Natuurlijk. Dit waren de twee beste jaren uit mijn prille carrière als coach.”

Belooft u dat u zondag niet gaat wenen?

"Nee. Ik gá wenen. Het wordt een emotionele avond voor me, zeker met de fans. Ik zal nooit vergeten hoe ze me gesteund hebben na het moeilijkste moment uit mijn leven (doelt op Operatie Propere Handen, NP). Ineens stond mijn foto op alle nieuwssites. Alsof ik de grootste crimineel ooit was. Ik weet nog goed hoe ze tijdens de bekermatch op Zulte Waregem 'Ivan Leko's Bruges Army' begonnen te zingen. Ik kon het niet geloven. Niet veel coaches hebben het privilege dat de fans over hen zingen. Dat maakt me extra trots.”

Wat brengt de nabije toekomst, coach?

"Misschien heb ik binnen tien dagen al een nieuwe club. Misschien blijf ik in België. Misschien trek ik naar het buitenland. Misschien moet ik wachten tot september en ga ik een lange zomer tegemoet. Who knows? Ik ben klaar voor alles. Er moeten geen tien clubs in mij geïnteresseerd zijn. Eén is genoeg, als de voorzitter vol in Ivan Leko gelooft.”

Is er veel interesse?

"Mijn makelaar heeft al veel telefoontjes gekregen, maar tot dusver heb ik dat allemaal afgehouden. Mijn focus lag op de play-offs.”

Past u bij elke play-off 1-club in België?

"Dat denk ik wel. Bij Club heb ik bewezen dat ik drie zaken kan garanderen: goede resultaten met voetbal dat iedereen graag ziet en met spelers, al dan niet jongeren, die individueel beter zijn geworden. Als ik dit de komende jaren elders kan herhalen, zal ik wellicht een mooie carrière uitbouwen als coach.”