Lotto-Soudal mist tweede ritzege op rij in Giro

Hoeveel tijd verloor hij met zijn fietswissel? Victor Campenaerts (27) wilde het eigenlijk niet weten. Het zou de pijn alleen maar erger maken, vreesde hij. Diep vanbinnen wist hij het natuurlijk wel: het waren veel meer dan elf seconden.

Op tv was de fase niet helemaal te zien, maar er ging behoorlijk wat fout. Het begon met een haperende ketting op anderhalve kilometer van de finish. Plots raakte het ding klem en stond Campenaerts geblokkeerd. De mecanicien van dienst spurtte uit de auto om zijn renner te helpen, maar had vrijwel meteen door dat hij de ketting er nooit opnieuw op kon krijgen. Dus werd de aandacht verplaatst naar een andere fiets, een gewone wegfiets, zoals vooraf was afgesproken in het geval van pech tijdens de klim. Maar die wissel kostte tijd. Bovendien werd Campenaerts niet juist in gang geduwd. Zelf kreeg hij zijn schoenen niet in de klikpedalen en hij dreigde zelfs even om te kantelen. Uiteindelijk werd hij door supporters opnieuw op weg geduwd. Campenaerts: “Het liep niet te best, maar we hadden zo'n wissel natuurlijk niet geoefend.”

Dat was de commentaar van de rustige Campenaerts een tijdje na de feiten, want meteen na de finish ontplofte de renner van woede. Hij schreeuwde naar de mensen in de volgwagen en maakte zich boos aan de teambus. Kort daarna excuseerde hij zich. “Het was de adrenaline die sprak”, wist ploegleider Bart Leysen alles te kaderen.

Campenaerts had aanvankelijk niet door hoe duur zijn tijdverlies wel was. Hij had zichzelf eigenlijk geen winstkans gegeven in een klimtijdrit. Hij ging ervan uit dat hij nog zou worden voorbijgestoken door vijf à tien klassementsrenners.

Niet dus. Alleen Primoz Roglic was sneller. “Natuurlijk ben ik teleurgesteld. Dit is frusterend, maar eigenlijk is het een heel mooi resultaat. Dit was echt mijn parcours niet. Mijn conditie is duidelijk goed. Na negen zware dagen zet ik een prestatie neer die ongeveer zo goed is als op een frisse dag.”

Dat laat het beste vermoeden voor de slottijdrit in Verona. Campenaerts had gisteren wel een voordeel tijdens zijn tijdrit: hij had merkelijk beter weer dan de klassementsrenners, die veel meer regen te verwerken kregen. Zonder pech rijdt hij op de laatste dag opnieuw voor winst. “Wel eerst die zware bergetappes goed doorkomen”, zei hij. “Als dat lukt en ik heb niet opnieuw pech, dan kan ik echt concurreren met Roglic. Het parcours in Verona ligt me heel goed.”

Een dag eerder, in Pesaro, pakte Caleb Ewan zijn eerste zege. “We waren naar Italië gekomen met een sterke ploeg voor de sprint, maar na acht ritten hadden we nog altijd niet gewonnen”, werd de Australiër wat ongerust. Hij had ook een paar fouten gemaakt, zoals vorige dinsdag in Frascati, waar hij te lang aarzelde toen Richard Carapaz aanzette. “Een sprinter verliest dan soms zijn vertrouwen, maar in mijn geval was dat moeilijk als je zo'n positieve ploeg rond je hebt.”

Zaterdag zaten de Lotto's weer de hele dag in de frontlijn om de vluchters terug te pakken. In de finale leek dat een kostelijke zaak te worden want plots zat Ewan alleen, maar de pocketsprinter vond een plaatsje achter de rug van Pascal Ackermann in de trein van Bora-Hansgrohe. In de laatste tweehonderd meter kwam hij er onweerstaanbaar uit.

Morgen en woensdag krijgt Ewan nog twee springkansen, daarna stapt hij uit de Giro.