Een dwangsom van 5.000 euro per dag? ‘Een faire deal om van het gezeur af te zijn’

De laatste keer dat het koninklijk paleis communiceerde over het vermogen van Albert II, in 2007, noemde het 12,4 miljoen euro. Het zou van hem de armste monarch van Europa maken, ver achter prins Hans Adam II van Liechtenstein (3 miljard), de Britse koningin Elisabeth II (1,8 miljard) of de Spaanse koning Juan Carlos (1,7 miljard).

“Alleen al dat lijstje toont aan hoe ridicuul dat cijfer is”, vindt Thierry Debels, econoom en auteur van Het verloren geld van de Coburgs. “Het is een belediging voor ieders gezond verstand.”

Over 7 jaar blut?

Als 12,4 miljoen correct zou zijn, is de extrapolatie gauw gemaakt. Dan kost het weigeren van een DNA-staal op vraag van Delphine Boël op jaarbasis 1,825 miljoen euro. Albert II kan voor meer dan de helft van die som terugvallen op zijn dotatie, 961.000 euro per jaar. Met als risico dat de volgende regering het naast zich neerleggen van een vonnis zou beschouwen als inciviek en de dotatie intrekken.

Als dat zou gebeuren en het officiële cijfer correct zou zijn, zou de volgende maand 85 wordende Albert II een financiële marge van 7 jaar resten. Op z’n 92ste zou hij min of meer blut zijn. Bij behoud van de dotatie zou hij het tot z’n 99ste kunnen uitzingen.

Thierry Debels acht geen van deze scenario’s realistisch: “Ik schat zijn werkelijke vermogen op 200 à 300 miljoen euro.”

Aandelen

Debels werkte zich de voorbije weken doorheen oude aantekeningen van naoorlogs premier Achiel Van Acker. “Die vertrouwde af en toe zijn bedenkingen aan het papier over koning Leopold III, de vader van Albert”, zegt Debels. “Je leest dingen als: ‘Verkoop 1.000 aandelen in Union Minière of Solvay.’ Dat waren de industriereuzen van die tijd. Leopold III had op zeker moment meer dan 70 procent van de aandelen in de Generale Maatschappij. Veel is met de teloorgang van de holding verloren gegaan, maar doen geloven dat die hele erfenis is verdampt, sorry. Dat is niet ernstig.”

De Generale-aandelen werden volgens Debels beheerd via het Zwitserse Electrowatt, tot aan de dood van Leopold III in 1982 goed voor 4 procent van het totale aandelenpakket, en daarna verkocht voor 372 miljoen euro. Over de erfenis van Leopold III, die moest worden verdeeld onder Boudewijn, Albert, hun zus Joséphine-Charlotte en de kinderen van Liliane Baels, is tot in 1986 nog geprocedeerd. “Uiteindelijk hebben de Coburgs en de Baelsen onderling geschikt”, zegt Debels. “De Saksen-Coburgs hebben er altijd alles aan gedaan om hun vermogen maximaal binnen de familie te houden. Ik schat dat Albert II alleen al aan aandelen 100 à 200 miljoen euro bezit. Zo’n vermogen is nooit statisch. Aandelen genereren geld.”

Sommige cijfers zijn publiek, zoals de omgerekend 6,25 miljoen euro die Albert eind jaren 70 via het Zwitserse Brolliet ontving voor zijn lobbywerk voor het Saudische ziekenhuisproject Eurosystem Hospitalier.

Een al in meerdere boeken aangehaald gerucht voegt daar de 300 miljoen euro aan toe die koning Boudewijn in 1982 net voor de devaluatie van de Belgische frank zou hebben geparkeerd in de Verenigde Staten. Bij de dood van Boudewijn in 1993 erfden Albert, Joséphine-Charlotte, huidig koning Filip, prins Laurent en prinses Astrid.

‘Hek van de dam’

Een deel van het vermogen van Albert II is zichtbaar. Hij kocht de voorbije jaren stapsgewijs een domein aan in het Zuid-Franse Châteauneuf-de-Grasse, nabij Cannes en Nice. Debels schat de waarde op 10 à 15 miljoen euro. In Nice ligt vaak het jacht Alpa III aangemeerd, waarbij Al staat voor Albert en Pa voor Paola. Het kostte 4,6 miljoen euro. “Alleen al dat”, merkt Debels op. “Als je ‘maar’ 12 miljoen op je rekening staan hebt, geeft je toch geen 4,6 miljoen uit aan een jacht?”

In 2012 verwierf Albert II twee luxeappartementen en drie garages in de Vrijhavenstraat in Oostende, vlak bij de jachthaven. Hij betaalde 1,5 miljoen euro. Het ene appartement wordt door het vroegere vorstenpaar zelf gebruikt, in het andere woont Alberts 73-jarige ex-rechterhand Vincent Pardoen. Hij lobbyde in 2013 bij toenmalig premier Elio Di Rupo nog om de dotatie voor Albert II opgetrokken te krijgen naar 1,4 miljoen euro.

“Een dwangsom van 5.000 euro per dag betekent heel weinig voor Albert II”, zegt Debels. “Het zou me zelfs niet verbazen als hij dit beschouwt als een faire deal om tot het eind van zijn dagen van het gezeur van Delphine Boël af te zijn. Hij is, zeggen intimi, categoriek in zijn voornemen om geen DNA af te staan. Dat zit ook in de geschiedenis van de Saksen-Coburgs: buitenechtelijke affaires, buitenechtelijke kinderen en totale discretie daarover.”

“Als je de geruchten in en rond het paleis mag geloven, heeft hij ook in Zwitserland een dochter rondlopen, een halfbroer in Engeland en een zoon, ergens in Wallonië. In de traditie van ons koningshuis werden zulke kinderen koest gehouden met een goede functie, ergens in het leger of aan het hof. Wat de zaak-Delphine bijzonder maakt, is dat zij radicaal ingaat tegen die traditie. Albert weet heel goed dat als hij DNA afstaat, het hek van de dam is.”