Michel en Di Rupo met getrokken messen tegenover elkaar: “De toekomst van ons sociaal model staat op het spel”

Het eerste luik van de discussie ging over het economisch beleid. Premier Charles Michel (MR) begon meteen scherp. “Het programma van de PS brengt meer verarming, minder werk en meer fiscale druk voor de middenklasse”, aldus de aftredend premier. “Wij daarentegen mikken op meer werkgelegenheid en dus ook een betere bescherming van onze sociale zekerheid.”

Michel sprak ook lovende woorden voor de Waalse regering van partijgenoot Willy Borsus, die de lijn van de federale regering met succes wist door te trekken op het Waalse niveau. “Onder Borsus is de tendens gekeerd en het begrotingsevenwicht teruggebracht, de belastingdruk gedaald en het aantal jobs gestegen.”

“Daar waar de PS en de FGTB (de Franstalige socialistische vakbond, red.) het machtigst zijn, is de werkloosheid en armoede het hoogst”, ging Michel verder. Hij wees ook op het belang van een sterkere economische slagkracht voor Wallonië als tegengewicht voor de groeiende separatistische gevoelens in Vlaanderen. 

Di Rupo was niet onder de indruk en sloeg even hard terug. “De MR heeft gezorgd voor verarming. Er leven sinds het begin van de legislatuur 150 000 mensen extra onder de armoedegrens”, verklaarde de PS-politicus. Hij verwees onder meer naar de indexsprong en de verhoging van de btw op elektriciteit.

De kopman van de Franstalige socialisten wilde vooral het volgens hem asociale karakter van de MR in de verf zetten. “De toekomst van ons sociaal model staat zondag op het spel.” Daarop probeerde Di Rupo de lofzang voor de resultaten van de Waalse regering wat te counteren en te wijzen op de verdiensten van de regeringsjaren onder leiding van Magnette (PS). “De MR plukt als een goochelaar de vruchten van het regeerakkoord dat ik met CDH (de partij waarmee de PS in 2014 in de Waalse regering stapte, red.) heb onderhandeld.” 

Een volgend thema dat werd aangesneden, was dat van de vermogensbelasting. Di Rupo toonde zich hier een groot voorstander van een verhoogde bijdrage van de grote kapitalen. “Ik ken heel veel mensen die met veel enthousiasme een grotere bijdrage zouden willen betalen”, zegt het PS-kopstuk, maar daar hebben zij volgens Di Rupo simpelweg het geld niet voor.

Michel ging zeer duidelijk niet akkoord met deze stelling en noemde een vermogenstaks een “mythe”. Hij wees erop dat mensen met een groot vermogen dit naar eigen voorkeur kunnen verplaatsen. “Een vermogenskadaster, zoals voorgesteld door de verschillende linkse partijen, is dus slecht voor de economische groei.” In plaats daarvan wees hij op het belang van een verhoging van de nettolonen voor werkenden. 

Een groot deel van de discussie ging ook over de verhoging van de wettelijke pensioenleeftijd. Michel verdedigde hierbij zoals verwacht de regeringsbeslissing om deze op te trekken naar 67 tegen 2030. Deze ingreep was volgens Michel noodzakelijk om de minimumpensioenen verder op te kunnen trekken. Een herziening van deze maatregel is dus onbespreekbaar. “Pleiten voor de verlaging van de loopbaantermijn zonder verlies van loon, is eigenlijk ijveren voor de de-financiering van onze sociale bescherming.“

Di Rupo noemde de pensioenkwestie op zijn beurt een rode lijn voor regeringsdeelname van de PS. Hij verwees daarbij naar Canada, waar de regering een eerdere verhoging van de pensioenleeftijd heeft teruggedraaid. “Dit is niet louter symbolisch. De fundamentele vraag is hoeveel onze bevolking kan dragen”, poneerde hij. 

Het laatste thema dat werd besproken door de twee Franstalige boegbeelden was het migratievraagstuk. Charles Michel wees op de “Europese verantwoordelijkheden” die België dient op te nemen en benadrukte dat ons land al heel wat vluchtelingen opvangt. Er moeten voor hem kanalen voorzien worden die veilige en gereguleerde migratie mogelijk maken.

“Vooral de ongereguleerde migratie moet worden aangepakt en bestreden”, ging de premier verder. “Wat in mijn ogen niet kan, is dat zowat alle linkse partijen pleiten voor een regularisatie op basis van automatische criteria.” De aftredende premier verwees hierbij naar het feit dat linkse partijen ervoor ijveren om na een verblijf van 4 jaar in ons land over te gaan tot regularisatie. 

Di Rupo was duidelijk niet opgezet met deze bewering en ontkende dat dit in het PS-programma zou staan. Hij had het over “duidelijke onwaarheden.” “Ik ben volledig akkoord met de bewering dat we inderdaad de maffia van mensensmokkelaars moeten aanpakken, we hebben nood aan een Europees politiek plan”, liet hij optekenen. 

Tot slot kregen beide partijboegbeelden ook de vraag of ze eventueel bereid zijn om in een regering te stappen met elkaar. Michel wilde duidelijk niet gezegd hebben dat een regering met de PS én de MR voor hem onmogelijk is. “Het gaat om het programma en de toekomst van ons land.”

Di Rupo lette ook op zijn beurt duidelijk op zijn woorden en herhaalde opnieuw zijn veto tegen de N-VA, zonder de MR te vernoemen. “Het is een regering met de N-VA en zonder de PS, of met de PS maar zonder N-VA”, besloot de gewezen premier.