Hits, een historisch moment en eigenzinnige outfits: daarom speelt Elton John zijn afscheids­concert voor jong én oud 

74 jaar zal Sir Elton John zijn, als hij in maart 2021 afscheid neemt van het podium en zijn piano na 300 afscheidsconcerten. "Farewell yellow brick road" heet die laatste tournee, niet toevallig een knipoog naar zijn succesvolle plaat "Goodbye yellow brick road" uit 1973. Op dat moment zal Reginald Kenneth Dwight, zoals Elton John geboren is, er ruim vijf decennia als muzikant, songwriter en zanger op hebben zitten. Hoog tijd om zich naar eigen zeggen meer toe te leggen op zijn gezin: echtgenoot David Furnish, de Canadese filmmaker met wie hij ruim 25 jaar samen is, en hun twee zonen. 

In de Britse documentaire "The nation's favourite song" (te bekijken via VRT NU,nvdr) vertelt Elton John n.a.v. zijn 70e verjaardag hoe zijn carrière begon. "In 1967 reageerde ik op een oproep van een platenfirma, die op zoek was naar beginnende songschrijvers. Ik was schuchter, en zag er niet uit, dus rationeel begrijp ik niet waarom ik daarop ben ingegaan, ook al was ik bezeten door muziek."

Op die advertentie reageert ook Bernie Taupin. Decennialang zijn ze als "partners in crime" de architecten van bijna alle succesnummers van John. "Het klikte meteen tussen ons, en dat is nooit veranderd", zegt Taupin daarover. "Bernie heeft zich af en toe gestoord aan mijn gedrag, maar we hebben een ongelofelijk parcours afgelegd", aldus John. Hun taakverdeling is duidelijk maar ongewoon: Taupin levert eerst de tekst aan, en daarop componeert John een melodie. 

Radiopresentatrice Ilse Liebens (Radio 1) gaat vanavond ook naar het Sportpaleis. "Zo'n icoon wil je eens live aan het werk gezien hebben", zegt ze daarover. Volgens haar dankt Elton John zijn succes bij verschillende generaties deels aan de ijzersterke en uitgebreide songcatalogus die hij samen met Bernie Taupin heeft geschreven. 

"Je bent als artiest zo goed als je nummers. Dat zijn werk de tand des tijds doorstaat, bewijst de sterkte ervan", vertelt ze. "Omdat hij al zo lang muziek maakt, kan elke generatie een eigen versie van Elton John claimen. Zo associeert mijn moeder hem met andere nummers dan ik. Ik heb het vooral voor de "Goodbye yellow brick road"-plaat."

Volgens Liebens' speelt ook Elton Johns' flamboyante karakter en uiterlijk een rol in zijn populaireit bij jong en oud. Geen outfit is hem te gek, en daar horen ook extravagante pruiken en gekleurde zonnebrillen bij. "Als kind kreeg ik thuis geen hippe kleren. Dus eens ik op een podium stond, is de slinger doorgeslagen", aldus John. "Ik ben geen stoere rocker, en mager en stijlvol ben ik ook niet, dus ik moet het over een andere boeg gooien. Zeker omdat ik mijn nummers breng achter een piano, moet ik op een andere manier opvallen."

"Elton John komt over als een heel authentieke artiest. Iemand die geen compromissen sluit. Muzikaal, maar zeker wat betreft zijn kleurrijke podiumoutfits en zijn levenswandel. Dat staat haaks op de klassieke, eerder stijve Britse maatschappij. Je hebt met Elton John altijd het idee dat er iets onverwachts kan gebeuren. Dat rebelse kantje spreekt alle leeftijden aan."

Een tweede verklaring voor het succes van Elton John bij een jonger publiek, schuilt in de kracht van één nummer. In 1994 schrijft hij samen met Tim Rice de ballade "Can you feel the love tonight", voor de tekenfilm "The lion king". John & Rice winnen een Oscar voor hun soundtrack. En belangrijker: Elton John opent zo de deur naar een nieuw publiek van tieners en jongvolwassenen. "Het nummer is iconisch voor een hele generatie. Een heel nieuw publiek dat Elton John via dat ene lied aan zich heeft kunnen binden", zegt Liebens.  

"Ik wou dit ab-so-luut doen, toen ik de vraag kreeg van Disney", zegt John erover. "Ik ben het publiek enorm dankbaar dat ze dit lied omarmd hebben. Veel mensen trouwen erop, en het maakt voor altijd deel uit van de Disneycatalogus, het grootste entertainmentverhaal ooit."

Het historische moment dat Elton John volledig "pakt", en daarmee opnieuw een nieuw publiek vertrouwd maakt met zijn muziek, is zijn optreden op de begrafenis van de prinses Diana. Op 6 september 1997 zingt hij voor een volle kerk, en voor de ogen van de wereld een aangepaste versie van "Candle in the wind". Een lied dat hij al in 1974 had geschreven, met filmster Marilyn Monroe in het achterhoofd.

"Eigenlijk gaat het nummer over iedereen die jong sterft, maar waarvan een sterk beeld blijft bestaan", legt John uit. Ook over wijlen prinses Diana dus, die John in een aangepaste tekst aanspreekt als "England's Rose." De beelden van een geëmotioneerde Elton John gaan de wereld rond. En hij boekt een onverhoopt succes met zijn nieuwe versie van "Candle in the wind". Het is ruim 20 jaar later nog steeds het best verkochte Britse nummer aller tijden.  

Ook na de eeuwwisseling werkt Elton John zich opnieuw in de kijker bij een jong publiek. Hij slaat in 2002 de handen in elkaar met de Britse boysband Blue, op dat moment waanzinnig populair. Samen coveren ze "Sorry seems to be the hardest word", een nummer van Elton John uit 1976. John neemt in de clip plaats achter zijn vertrouwde piano, de leden van Blue zingen en rappen beurtelings de strofes. Een slimme zet om zich opnieuw van een nieuwe schare jonge fans te verzekeren.

"Als je een lied schrijft, dan wil je dat het iets voor de eeuwigheid is", zegt John wanneer hij terugblikt op zijn carrière. "Mijn grootste angst is altijd geweest bij elke hit om mezelf daarna nooit meer te overtreffen."

Bekijk hier het verslag van het concert uit "Het Journaal":