Radio 2-icoon Luc Verscheuren (64) dit weekend laatste keer on air: "Stoppen? Nee, ik ga iets anders doen"

Willen of niet, zaterdagochtend luister je op Radio 2 een allerlaatste keer naar 'Start je weekend' met Luc Verschueren. Zondag is hij ook nog te horen in een speciale aflevering van 'De rotonde', waarin Christel Van Dyck hem extra in de bloemetjes zet. En dan verdwijnt de stem van Luc Verschueren na ruim 40 jaar van de radio.

Verschueren, eigenlijk een handelsingenieur marketing, werkte eerst bij de tv-sportdienst van de toenmalige BRT en als sportverslaggever bij Omroep Brabant. In 1985 werd hij producer én presentator van het legendarische 'Sportkaffee' bij Omroep Limburg. Hij lanceerde er onder anderen Jacques Vermeire als de sympathieke kelner. Later zou hij met Vermeire als komisch duo geweldige succesjaren beleven. In 1990 was hij de enige presentator die het aandurfde om, samen met zijn radiomaat Dirk Somers, met 'Ochtendkuren' het monument Jos Ghysen en diens 'Te bed of niet te bed' op te volgen. Met succes. In 2004 verkaste Luc naar de zondag voor 'Buren bij Verschueren' en later 'A la prima', om uiteindelijk toch weer op zaterdagochtend te belanden.

"Ja, ik ben bijna toe aan de pensioengerechtigde leeftijd, zoals dat zo mooi wordt omschreven, maar met pensioen gaan is niet aan mij besteed", klonk het op zijn afscheidsfeest. "Ik vind dat absolute cijfer 65 een verschrikking, pure horror. Niemand wil nog ouder worden. Mick Jagger is 75 en rockt nog als een beest. Rod Stewart is 73. Om maar te zeggen. Ik voel me veel te jong om te stoppen. Om te moeten stoppen. Ik ben mentaal en fysiek nog perfect in orde. Ik voel me goed en heb nog vrij jonge kinderen (21 en 23 jaar, red.). Ik wacht allesbehalve op mijn pensioen. Ja, ik ga van antenne en maak plaats voor anderen. Dat moet hier zo. Men heeft me de voorbije maanden zachtjes duidelijk gemaakt dat het goed was geweest op Radio 2. Ik kan daar begrip voor opbrengen. Maar stoppen, neen. Ik ga straks iets anders doen, al weet ik nog niet wat."

"Mijn allerbeste periode was ongetwijfeld 'Ochtendkuren'", blikt Luc terug. "Haast vijftien jaar stonden we aan de luistertop. Iedereen, van Will Tura tot Willy Claes, kwam naar ons. We gingen wel zelf aanbellen bij de NAVO-secretaris om hem te overtuigen. Met succes, ook al had hij naar eigen zeggen 150 interviewaanvragen en wist hij dat we hem, net als al onze andere gasten, weleens op het verkeerde been konden zetten. Maar met plezier."

Heeft Verschueren ook spijt van iets? "De overstap, samen met Jacques Vermeire, naar productiehuis D&D. Jacques werd meteen de man van één miljard. We kwamen bovendien op een slecht moment in de tv-wereld terecht. Toen ik binnenkwam, liep de champagne van de trappen. Toen ik twee jaar later weer vertrok, was er zelfs geen trap meer. Gelukkig ben ik in die periode als losse medewerker radio blijven maken. Dat mijn relatie met Jacques nadien helemaal verkoelde, is de grootste ontgoocheling uit mijn carrière. Ik dacht dat we vrienden waren. Niet dus."

Bij Radio 2 beleefde Verschueren z'n topjaren. "Maar vanaf 2004 werd het wat minder", geeft hij grif toe. "Plaats maken voor jongeren, hé. Maar ik vond het geen probleem om wat moeilijker uren te doen. In al die jaren is er ook veel veranderd. Mensen zijn veel drukker bezig dan vroeger, want ze zijn minder bereid om uren voor de radio te liggen. Ik schrik nu als ik op zaterdagochtend al verkeersproblemen moet aankondigen."

Hoe het nu verder moet, weet hij nog niet. "Er zijn nog geen concrete plannen. Ik weet wél zeker dat ik niet thuis ga zitten niksen. Mijn leven zit er allesbehalve op, hé. Ik ga nog veel doen, zeker weten. Dat besef maakt me nu gelukkig. Pensioen is een, sorry, klotewoord. Met alle respect voor de mensen die er wel naar snakken. Maar aan mij is het niet besteed."