De kans dat de PS een coalitie sluit met de communisten van PVDA/PTB was nooit groot. Want bij de Franstalige socialisten blijft de minachting voor hun linkse concurrenten huizenhoog. Een verschroeiende getuigenis over de interne werking van de partij, maakt het niet makkelijker voor Raoul Hedebouw en co.
“Hallo Michel, we komen af met twaalf!”. Het fragmentje van Raoul Hedebouw, lachend op de banken van het parlement naast Peter Mertens in Terzake, bevestigde stevig het beeld dat de PVDA heeft bij velen: okay, misschien extreemlinks, maar toch wel best sympathieke jongens.
Maar achter dat imago gaat toch een donkere cultuur in de partij schuil. Dat kwam freelancejournalist Patrick Lefèbvre zondag vertellen in het RTL-debatprogramma “C’est pas tous les jours dimanche”. Lefèbvre doet z’n uitspraken op basis van een reeks gesprekken met insiders bij de PVDA/PTB. Het gaat om actieve leden en mensen die wegliepen bij de communisten.
Vooral de grote sommen die de leden moeten afstaan aan de partij, spreken tot de verbeelding. Zo was er een koppel met één kind, dat samen 3.000 euro inkomen had. Daarvan moesten ze 900 euro in de maand afgeven, “volgens de partij was 2.100 euro voldoende”. Blijkbaar moet de inner circle van militanten z’n belastingbrief voorleggen, om te bepalen hoeveel ze moeten afstaan aan de partij. De partij bepaalt dus wat ‘leefbaar’ is voor een gezin, en wat ze dus kunnen ‘afdragen’.
En het gaat verder. Er is sprake van een angstcultuur, waarbij fysieke bedreigingen kunnen. “We kennen Polen die jullie pijn kunnen doen”, waren de woorden die een getuige van Lefèvbre te horen kreeg. De journalist beweert ook dat de PVDA iemand permanent in dienst heeft om de sociale media van de partijleden te controleren.
PVDA/PTB: “Leugens!”
“Onaanvaardbare leugens”, zo reageert Raoul Hedebouw, de Franstalige woordvoerder en posterboy van de partij. Hedebouw koppelt de aanval ook aan het feit dat de PS-kopstukken Elio Di Rupo en Paul Magnette, de formateurs in Wallonië, vandaag de PTB ontvangen.
Net zoals in Vlaanderen de N-VA nog steeds danst met het Vlaams Belang, is de PS nog steeds bezig met de PVDA/PTB. Maar in beide gevallen zijn het meer oefeningen voor de galerij, die bedoeld zijn om aan te tonen dat de grote beleidspartijen wel degelijk de moeite gedaan hebben om met hun kleinere, radicale rivaal te praten.
Hedebouw ziet in de aantijgingen nu dus een complot. “Het establishment is bang voor de doorbraak van de PVDA/PTB. Als de inhoudelijke argumenten uitgeput zijn, blijft enkel het manoeuvre van een uit de lucht gegrepen lastercampagne over.” En overigens is hij heel eerlijk over hoe die onderhandelingen lopen met de PS: “Behalve de officiële contacten is er niets, niet één telefoontje.” Met andere woorden: van echte coalitiegesprekken tussen PS en PVDA/PTB is geen sprake.
