Op sociale media is de reactie op de plotse sluiting van de vijf handelszaken aanzienlijk. Mensen zijn kwaad, triest, in paniek omdat hun favoriete winkel plots sluit. “Wat nu?”, vraagt Jeroen Meus op de sluiting van slager Rondou. “Og nee!” reageert iemand op de sluiting van de Gentse boekenwinkel Paard van Troje. “Komt ervan als iedereen in het buitenland koopt”, schrijft iemand op Twitter over de sluiting van La Botega in Hasselt.

Geen paniek

Geen paniek. La Bottega in Hasselt, Slagerij Rondou in Leuven, Bakkerij Goossens in Antwerpen, Paard Van Troje in Gent en Brooklyn in Kortrijk sluiten niet echt. Later op de dag hangen ze een nieuwe sticker: “Wij stoppen nog lang niet. Bedankt voor alle jaren dat jij al winkelhiert. Koop bewust bij ondernemers van hier.”

Het initiatief komt van de zelfstandigenorganisatie Unizo. Die port de Vlaming meer lokaal te kopen. “Als we willen dat winkels voor leven in onze straten en buurten blijven zorgen, dat ze mensen blijven tewerkstellen, dat ze topservice op wandelafstand blijven leveren, dat ze belastingen blijven betalen waarmee heel wat publieke voorzieningen worden gefinancierd, dat ze onze lokale sportclubs en andere verenigingen blijven sponsoren, dan zullen we allemaal samen opnieuw meer moeten winkelhieren, bij winkels van hier kopen, in fysieke winkels én online.”

Voor de duidelijkheid: dit is geen aanval op het online shoppen. Dat is het probleem niet. Wel het (online) shoppen in het buitenland. Jaarlijks kopen we voor 8 miljard in het buitenland. 69 procent van de Belgen deed vorig jaar minstens één aankoop in het buitenland. Daarmee zijn we Europese koploper, waar het gemiddelde op 50 procent ligt. Wij kochten voor 2,5 miljard in fysieke buitenlandse winkels en 5,5 miljard in buitenlandse webshops.

“Door buitenlands te kopen verdwijnt het geld over de grens en keert het nooit meer terug”, hekelt Unizo. “Zo ondergraven we uiteindelijk onze eigen welvaart. Je kan immers niet verwachten dat die leuke winkel om de hoek blijft bestaan, als je er zelf steeds vaker wegblijft en er nauwelijks nog iets koopt. Laat staan dat die winkeluitbater je moeder, broer of nichtje als werknemer in dienst kan houden en betalen. En het gaat ook niet op om bij de winkelier in je buurt aan te kloppen voor sponsoring van je sportclub, als je er zelf nooit iets koopt waar die man of vrouw iets aan verdient. Laat staan dat zo’n winkelier nog kan investeren in, bijvoorbeeld, gezellige kerstverlichting in de straat. Ook gemeentebesturen kunnen van ‘hun’ handelaars geen belastinginkomsten verwachten voor de financiering van diverse publieke diensten wanneer ze die lokale winkeliers nooit eens iets gunnen bij onder meer aanbestedingen.”

Zelfs 2 euro lokaal is voldoende

Unizo pleit voor meer winkelhieren en heeft al berekend hoeveel dat kan opleveren. Belgische gezinnen kunnen samen 1.785 extra jobs in de retail creëren door per jaar 100 euro extra aan te kopen in Belgische in winkels. Besteden ze elke maand 100 euro extra in eigen land, dan creëert dat maar liefst 21.420 extra jobs. 2 euro (extra) besteden in Belgische winkels, per gezin, per dag, creëert in een jaar 13.035 extra jobs.