“Hoorn doorboorde mijn nek”: man vertelt hoe selfie tijdens stierenloop Pamplona hem bijna fataal werd

Elk jaar verzamelen duizenden lopers in Pamplona voor de San Fermínfeesten, waarbij in het rood en wit geklede mensen hele dagen en nachten feesten in de hele stad. Tot en met volgende week zondag worden dagelijks ook stieren van 500 à 600 kg losgelaten op een 875 meter lang parcours doorheen de smalle straten. Een menigte vrijwilligers loopt voor de stieren uit en probeert het er heelhuids vanaf te brengen. Jaarlijks raken tientallen mensen gewond, en in 2009 viel voor het laatst een dodelijke slachtoffer.

Alvarez, die werkt als openbaar aanklager in Santa Clara County, nam eergisteren deel aan de openingsrace. Hij liep voor de stieren uit en sloeg aan het tellen toen hij aan het einde van het parcours in de arena aankwam. Toen hij dacht dat alle stieren waren gepasseerd en de organisatie de deuren al aan het sluiten was, wilde hij een korte selfievideo opnemen. Hij had echter niet gezien dat nog één stier was achtergebleven, waarna die hem een oplawaai vanjewelste gaf.

“Het was alsof een vrachtwagen of een auto me aan de zijkant van mijn hoofd raakte”, vertelt hij vanop zijn ziekenhuisbed. “Ik voelde met mijn hand achteraan mijn nek en ik zag bloed. Ik voelde dat mijn nek open lag en ik was verbijsterd. Toen greep een of andere kerel die zag dat ik gewond was mijn pols, en nam me in allerijl mee naar de hulpdiensten.”

Alvarez werd twee uur lang geopereerd, en heeft al bij al heel veel geluk gehad. De hoorn ging diep in zijn nek en brak ook een deel van zijn kaakbeen, maar miste de slagader en andere belangrijke aders. “De hoorn doorboorde mijn nek maar ging recht naar boven, in plaats van recht naar achteren”, klinkt het. “Als het naar achteren was geweest, zou ik hier waarschijnlijk niet zijn. Hij ging recht naar boven in mijn kaak. Het was dus geen mirakel, zegt de dokter, en ik geloof dat.”

De man zweert dat hij nog terugkeert naar Pamplona om te genieten van de San Fermínfeesten. Opnieuw meelopen doet hij nooit meer. “Al bij al was de loop fantastisch. Ik wilde gewoon dat ik wat was achtergebleven, bij wijze van spreken. Het festival is ongelooflijk, de mensen zijn ongelooflijk en de energie is ongelooflijk.”