En toen volgde de koude douche: reconstructie van het einde van een parlementsvoorzitter

“What the fuck?” Iets na twaalf uur ’s middags lichten tientallen smartphoneschermen op in het Brusselse stadhuis. Tijdelijk Vlaams Parlementsvoorzitter Kris Van Dijck (N-VA), die al dagen onder vuur ligt vanwege een dronken aanrijding met 1,42 promille in het bloed, is op dat moment al ruim een kwartier aan het speechen ter ere van de Vlaamse feestdag. Een beetje saai, zuchten de aanwezige journalisten. Ook de notabelen in de zaal lijken ingedommeld.

Tot dat ene bericht verschijnt op de website van P-magazine, en begint te circuleren onder de reporters die achterin de zaal opeengepakt staan. ‘Vlaams Parlementsvoorzitter betaalde meisje van plezier met uw centen’, kopt de website. Verbaasde blikken en stille opmerkingen van ongeloof worden uitgewisseld. Gaat dit over de man die hier op het meest gewichtige moment uit zijn carrière voor onze neus staat? Hijzelf is zich duidelijk van geen kwaad bewust.

De avond voordien circuleerden binnen N-VA al geruchten over Van Dijck, die zijn boekje te buiten zou zijn gegaan. Hij zou sociale fraude hebben gepleegd om een escort een uitkering te bezorgen. Maar dat niemand de onbevestigde roddels ernstig nam, blijkt uit de reactie van communicatieman Pol Van Den Driessche wanneer ook hij het artikel onder de neus geduwd krijgt. “Hier weet ik niets van”, stamelt de trouwe luitenant van Bart De Wever (N-VA). Nog voor de pers Van Dijck aan de tand kan voelen, loopt hij bij het slotwoord naar voren om zijn partijgenoot via een achterdeur weg te leiden.

‘I did it my way’

En zeggen dat het er een paar uur eerder nog vrij goed uitziet voor de burgemeester uit Dessel, die vorige week – na een carrière van 24 jaar als Vlaams Parlementslid – gepromoveerd werd tot tijdelijk parlementsvoorzitter. Na de berichten over zijn dronken verkeersongeval zijn de politieke genodigden bij hun aankomst bijzonder mild voor Van Dijck. Hij schudt iedereen persoonlijk de hand.

“Het komt goed”, vertrouwt Van Dijck CD&V-minister Koen Van den Heuvel toe wanneer die hem een collegiaal schouderklopje geeft. Over de mediastorm zegt de N-VA’er: “Op een bepaald moment gingen ze er zo ver over dat ik dacht: komaan seg.” Van Dijck lijkt er gerust op: het hele gedoe lijkt stilaan over te waaien. Als onderwijsspecialist en oudgediende van de Volksunie heeft hij een uitstekende parlementaire reputatie opgebouwd, zowel binnen als buiten de partij.

Mopjes zijn er uiteraard ook wel. “Ik kijk al uit naar de pintjes op de receptie”, zegt Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken bij het binnengaan. “Misschien een suggestie voor de muziek: I Did It My Way van Sinatra?” Een verwijzing naar de beelden waarop te zien is hoe een dronken Van Dijck in de uren voor zijn verkeersongeval een niet zo toonvaste versie van de klassieker ten berde brengt in dorpscafé Plexat in Dessel.

Niet meteen een hoogtepunt uit zijn carrière, gaf Van Dijck toe, maar in zijn ogen ook geen eindpunt. Tijdens zijn speech kruipt hij nog even door het stof: “Ik verontschuldig mij nogmaals voor mijn onverantwoord gedrag”, klinkt het. “Ik kan de klok niet terugdraaien.”

In de blik van de N-VA’er schemert vertwijfeling door, maar ook trots en strijdvaardigheid. In zijn typische schoolmeesterstijl – een beetje luid en netjes gearticuleerd – roept de voormalige onderwijzer de regeringsonderhandelaars op om de Vlaming een slagkrachtig beleid te gunnen. De flaminganten in de zaal knikken tevreden. Van Dijck lijkt opnieuw aan zet.

Koude douche

Wat dan volgt, is een koude douche. Van Dijck verdwijnt in de coulissen met Van Den Driessche en N-VA-ondervoorzitter Lorin Parys. Ze besluiten dat hij maar beter niet deelneemt aan de receptie op de binnenkoer van het stadhuis. “Kris is doorgegaan”, laat Van Den Driessche even later aan de pers op de binnenkoer weten, terwijl veel N-VA’ers op dat moment nog niet doorhebben wat er gaande is.

“Het zou me verbazen dat Kris zoiets zou doen”, zegt Vlaams minister-president Liesbeth Homans (N-VA) wanneer ze voor de camera van Villa Politica met de aantijgingen wordt geconfronteerd. Jan Jambon, Theo Francken en Karl Vanlouwe staan op de koer in een kringetje met de blik op onweer. Intussen probeert Van Den Driessche de pers aan te manen tot terughoudendheid. “Ik weet hoe het gaat: ik heb zelf ook al in een mediastorm gestaan.”

Niet veel later trekken de toppers zich terug voor een spoedberaad. Daar biedt een emotionele Van Dijck meteen zijn ontslag aan. “Hij was zwaar aangeslagen”, zegt een aanwezige. De Wever, die op een burgemeesterstop in Bogota zit, wordt opgebeld en neemt via de telefoon akte van het ontslag. Om 14.47 uur stuurt de partijtop via persagentschap Belga de mededeling uit dat hij ermee stopt. Al blijft ze erbij dat Van Dijck hoogstens dienstbetoon kan worden aangewreven. Een partijgenoot: “Er is misschien een vrouwenzaak, maar geen fraudezaak.”

Geflankeerd door zijn vrouw druipt Van Dijck voor de camera van de VRT af op het stadhuis. “Dit moest de mooiste week uit mijn leven worden”, zei hij begin deze week nog. Nu eindigt die week in mineur. Van Dijck gaat de geschiedenis in als de kortst zetelende Vlaams Parlementsvoorzitter ooit.