Ozonvervuiling even slecht voor longen ‘als pakje sigaretten per dag’

© getty

Luchtvervuiling versnelt de ontwikkeling van longemfyseem op een manier die vergelijkbaar is met het effect van sigarettenrook, blijkt uit een Amerikaanse studie. Met name ozon heeft een negatieve invloed.

Onderzoekers van de universiteiten van Washington, Columbia en Buffalo constateren een verband tussen verhoogde blootstelling aan de drie belangrijkste vervuilers – en vooral ozon – en emfyseem op longscans.

Bij emfyseem is longweefsel aangetast, wat hijgen, hoesten, kortademigheid en een hoger overlijdensrisico veroorzaakt.

In eerdere onderzoeken was al een verband aangetoond tussen luchtvervuiling en sommige hart- en longziekten.

Pakje sigaretten per dag

‘We waren verrast te zien hoe groot de impact van luchtvervuiling is op de progressie van emfyseem op longscans’, zegt onderzoeker Joel Kaufman. ‘Het is vergelijkbaar met het roken van sigaretten, de meest bekende oorzaak van emfyseem.’

Als het ozongehalte in de omgeving 3 deeltjes per miljard (3 ppb) hoger ligt vergeleken met een andere locatie, gedurende een periode van 10 jaar, is het effect vergelijkbaar met het effect van het roken van een pakje sigaretten per dag gedurende 29 jaar.

Uit de studie bleek dat het ozonniveau in sommige grote Amerikaanse steden, deels als gevolg van de klimaatverandering, met die hoeveelheid stijgt. Het gemiddelde jaarlijkse niveau in de studie lag tussen 10 en 25 ppb.

Longproblemen bij niet-rokers

‘Het aantal mensen met chronische longziekten in dit land stijgt en dat gebeurt bij niet-rokers’, zegt Kaufman. ‘We moeten weten wat daar de oorzaak van is. Het lijkt erop dat blootstelling aan luchtvervuiling die moeilijk te vermijden is, hier een belangrijke bijdrage aan levert.’

De resultaten van het onderzoek zijn gebaseerd op een achttienjarige studie waarbij gebruik gemaakt werd van data over 7000 mensen en gedetailleerde gegevens over de (stedelijke) luchtvervuiling waaraan ze werden blootgesteld tussen 2000 en 2018.

Het onderzoek is gepubliceerd in JAMA.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content