Langlois kreeg het onderzoek in handen na het befaamde spaghetti-arrest, waarmee onderzoeksrechter Jean-Marc Connerotte in 1996 van de zaak werd gehaald. Toen hij de vraag kreeg om het dossier over te nemen, “heb ik een dag verlof gepakt om na te denken”, zegt Langlois. “Ik was 42 jaar en had zes weken ervaring als onderzoeksrechter. Dan heb ik gezegd dat ik de uitdaging aanvaardde. Ik heb geen spijt van de manier waarop we gewerkt hebben. Ik werd omringd door uitstekende onderzoekers.”

Langlois blikt ook terug op het assisenproces van Dutroux in 2004. “Ik getuigde er gedurende een hele week, en nadien drie dagen lang met een spervuur aan niet altijd even vriendelijke vragen. Ik heb er kunnen besluiten dat we de zaken tot op de bodem hebben uitgezocht.”

De onderzoeksrechter kreeg heel wat brieven, zowel scheld- als steunbrieven. Hij zegt dat hij extra bescherming geweigerd heeft. “Ik wilde normaal blijven leven.”