Voor zij die niet goed beseffen wat ‘alien’ precies inhoudt, kijk naar ‘Invader Zim’
Katrin Swartenbroux zet deze week de blik op oneindig. Vandaag: een lesje in wat écht vreemd, alien en invasief is.
“My blood brother is an immigrant, a beautiful immigrant”
- Idles, punkrockband op het podium van Pukkelpop
“Mexico is an ‘abuser’ of the United States. They have to stop the invasion of our country by drug dealers, cartels, human traffickers, coyotes and illegal immigrants”
- Donald Trump, president van de Verenigde Staten op Twitter
“Look at them, all this time I’m trying to subjugate the humans and all I had to do was charge them for it.”
- Invader Zim, cartoonfiguur op Netflix.
Er zijn verschillende redenen waarom mensen emigreren. Alles achterlaten wat hen bekend en lief is, het broodnodige op de rug gespen en op zoek te gaan naar betere oorden of op zijn minst: oorden waar ze een kans hebben om te overleven. Oorlog. Religie. Geaardheid. Interne vetes. Dogma’s. Politieke onrust. Economische malaise. Niet Zim. Zim is afgezakt om ons te vernietigen, om onze cultuur volledig uit te roeien en zijn eigen ideologie te installeren. Om zo veel mogelijk mensen in het proces pijn te doen, en ondertussen te lachen om de echo van onze teloorgang. Zim is een échte invader. Zim is een cartoonfiguur.
Lactose-intolerant
De roze-groene alien van de hand van tekenaar Jhonen Vasquez landde op 30 maart 2001 op Cartoon Network. De zender zocht een tekenfilmreeks voor zij die de meer kinderachtige series waren ontgroeid, een cartoon die thematisch evengoed voor volwassenen kon zijn, maar die schattig genoeg was om ook jonge tieners aan te spreken. Enter Zim, een alien van planeet Irk die naar de aarde wordt gestuurd om haar te overmeesteren en er de Irk-ideologie te installeren. Hij krijgt assistentie van een defecte robot, GIR. Om niet op te vallen tussen het plebs van de voor hen onbekende planeet vermommen ze zich beiden als aardse figuren: Zim als een tienerjongen met een lactose-intolerantie (behoorlijk vooruitstrevend voor 2001) en GIR hijst zich in een allerschattigste honden-onesie.
Mochten de Irks meteen in hun missie slagen was er natuurlijk weinig verhaal te vertellen: Zim wordt namelijk op de hielen gezeten door een klasgenoot, die vermoedt dat er iets vreemds aan de hand is met ‘die nieuweling’ op school, omdat die wel héél weinig westerse trekken heeft. Als u nu al denkt dat dit allemaal ‘supermegameta’ is: Vasquez heeft maar weinig tijd gehad om het verhaal van Zim te vertellen. Op 11 september 2001 vlogen twee vliegtuigen in de Twin Towers en besloot het netwerk na 27 afleveringen om de stekker uit de serie te trekken, officieel “om budgettaire redenen”.
Achttien jaar na de geboorte van Vasquez’ geesteskind, dat ondertussen mag rijden, drinken en ver-/geneukt worden, wordt de tekenfilm eindelijk weer opgepikt in de vorm van een langspeelfilm, die exclusief op Netflix te zien zal zijn. Invader Zim: Enter the Florpus speelt met dezelfde thema’s als in de serie, en het huidige politieke klimaat zorgt ervoor dat het allerminst gedateerd voelt. Kijktip, vooral voor zij die niet goed beseffen wat ‘alien’ precies inhoudt.