Deze robotmonnik moet het boeddhisme in Japan redden
Er is behoorlijk wat verbeeldingskracht voor nodig om in Mindar een nieuwe Boeddha te zien. Toch heeft een Japans klooster al zijn hoop op de robotmonnik gevestigd. Die moet de jongeren weer naar de tempel zien te verleiden.
Wie de laatste roman van Ian McEwan heeft gelezen, Machines zoals ik, weet dat je maar beter uit de buurt kunt blijven van mens-uitziende robots. Voor je het weet duiken ze met je geliefde het bed in, of komen ze tot de conclusie dat het menselijke ras overbodig is. Maar een vier eeuwen oude boeddhistische tempel in Japan hoopt een uitzondering in handen te hebben. Robotmonnik Mindar, die zijn bezoekers trakteert op eeuwenoude spreuken, heeft zijn aardse verlangens weten te overwinnen en predikt geweldloosheid.
Alle hoop is gevestigd op Mindar. Volgens de monniken van de Kodaiji tempel in Kyoto is de robot dankzij zijn kunstmatige intelligentie in staat een oneindige hoeveelheid kennis te vergaren. Die kan hij dan vervolgens in het Japans, Chinees en Engels met de mensheid delen. Bijkomstig voordeel: Mindar gaat nooit dood. “Dit verandert het boeddhisme”, zei hoofdpriester Tensho Goto tegen persbureau AFP.
Dat was hard nodig, want volgens Goto gaat het niet goed met het tempelbezoek. De jongeren komen niet meer, opgeslokt door hun technologische bubbels en andere sores. “Misschien is het ook moeilijk voor ze om te relateren aan zo’n ouwe sok als ik”, speculeerde de hoofdpriester. “Hopelijk is de robot een manier om de kloof te dichten.” En nee, bezwoer Goto plechtig, Mindar is echt niet bedoeld als toeristische attractie om extra inkomsten mee te genereren.
‘Monster van Frankenstein’
Er is nog wel wat verbeeldingskracht bij nodig om in Mindar echt een nieuwe Boeddha te zien. Hij heeft weliswaar een nek, gezicht en handen, maar daar houdt de vergelijking dan ook op. Zijn lichaam hangt van draadjes en aluminium aan elkaar. Uit zijn hersenpan krult een dubieuze plastic buis. Critici spreken ook wel van “het monster van Frankenstein”.
Met zijn teksten wil het ook al niet echt gezellig worden. “Je blijft maar vasthouden aan je egoïstische zelf”, wrijft Mindar het er bij de minder ver gevorderde spirituele zoekers in. Of, iets poëtischer: “Wereldse verlangens zijn niet anders dan een geest verdwaald op zee”.
De Japanse reacties zijn volgens Goto in ieder geval positief. Alleen de Westerse bezoekers zijn minder onder de indruk. Zij zeggen dat de robot niet heilig is. Die Westerlingen zijn er vast niet van de op de hoogte dat het christendom ook al zijn eigen artificiële redder heeft. Die zag twee jaar geleden het levenslicht in het Duitse stadje Wittenberg, waar Maarten Luther een groot deel van zijn leven woonde.
De christelijke robotpriester, genaamd BlessU-2, was ontwikkeld om vijf eeuwen Reformatie te vieren en moest de vraag oproepen hoe de toekomst van de kerk eruit ziet. Misschien zijn menselijke zegeningen niet meer nodig, was de gedachte. Dat kan een robot immers ook.