LEES OOK. Wout van Aert één maand na val nog steeds op krukken: crosswinter in gevaar?

“Het gaat eigenlijk wel goed. Na twee weken ben ik rustig begonnen met stappen. Ik hoop dat het moment dat ik mijn krukken kan achterlaten kort bij komt”, vertelt Van Aert.

“Ik mis de fiets. Ik had sowieso vakantie gepland na de Tour. In het begin kon ik helemaal niets, dus toen viel dat wel mee. Maar nu begint de verveling te komen. Als vrienden of eender wie gaat fietsen ben ik wel jaloers.”

“Conditie zit ver onder nul”

Het herstel van het kapsel van de heup van Van Aert wordt nog steeds van kortbij opgevolgd door dokter Peter Verstappen van Jumbo-Visma en sportarts Toon Claes. Van Aert revalideert thuis en bij Toon Claes in Herentals.

“Voorlopig beperkt het zich tot thuis een paar kleine oefeningen tot beweeglijkheid. Ik zit thuis veel in het zwembad. We zijn net verhuisd en we hebben een zwembad, dus dat is wel handig. Dat is héél goed, want daar heb ik weinig belasting en kan ik stappen zonder krukken uiteraard. Ik moet de eerste zes weken héél rustig aan doen zonder pijn om het peesweefsel kans te geven om helemaal te herstellen. En dan mag de belasting worden opgevoerd: dan wordt het trainen en zal ik via aquajogging en dat soort dingen mijn conditie weer opbouwen. Die zit nu ver onder nul natuurlijk.”

“Ik had ook wel snel een positief gevoel toen de dokter zei dat het helemaal goed zou komen. Op deze manier komt de volledige kracht terug in beide benen. Ik heb er wel vertrouwen in en ben in ieder geval blij dat ik hier goed terecht ben gekomen. En dat ik naar alle waarschijnlijkheid wel terug kan komen.”

“Het doel is om in het voorjaar weer echt mijn niveau te halen”

Zelfs als alles volgens plan loopt, zal Van Aert zo’n twee maanden stilgelegen hebben, wat een grote impact heeft op zijn spiermassa. Wie een beetje kan tellen, weet dat we ten vroegste in december een Van Aert met degelijke vorm zullen zien. De drukke kerstperiode, het BK en het WK zijn dus nog steeds niet uitgesloten, maar het wordt wel moeilijk.

“Ik hoop nog altijd dat ik een aantal crossen kan doen deze winter. Als is het maar als voorbereiding op het voorjaar. De grote moeilijkheid is dat crossen nog veel meer belasting vraagt van mijn heup en alle spieren die geraakt zijn dan met gewoon wegwielrennen. Maar het is mijn stiekeme hoop. Het doel is om in het voorjaar weer echt mijn niveau te halen en het liefst nog een beetje beter.”