Direct naar artikelinhoud
InterviewEva Daeleman en Stijn Heymans

Eva Daeleman en partner Stijn Heymans: 'Stijn heeft me niet aan het masturberen gezet, hoor'

Eva Daeleman en partner Stijn Heymans: 'Stijn heeft me niet aan het masturberen gezet, hoor'

In hun sobere, maar helderwitte huisje in Oostende schuiven Eva Daeleman (29) en haar levensgezel Stijn Heymans (31) een beetje onwennig aan tafel. Ze doen alles samen, maar met tweeën een interview geven, dat deden ze nog niet. Eva en Stijn zijn allebei bewustzijnscoach en richtten samen een praktijk op.

'Stijn heeft me niet aan het masturberen gezet hoor' - 'Ik moedigde haar gewoon aan''

Eva heeft net haar vierde boek uit, ‘Woman Up’, waarin ze vrouwen aanmoedigt om weer meer vrouw te zijn.

HUMO Kennelijk vond je dat je daar zelf ook werk van moest maken.

Eva Daeleman «Absoluut. Ik ben veel te lang bezig geweest te bewijzen dat ik hetzelfde kan als mannen. De maatschappij neemt het mannelijke, resultaatgerichte leven nog steeds als norm. Het is moeilijk om daar als werkende vrouw niet in mee te gaan. Drie maanden na je bevalling moet je je carrière weer oppikken. Als we huilen, zijn we hysterische trutten, dus te veel voelen doe je beter niet. Je moet dóén, doorgaan, succes nastreven.

»Je weet dat ik op mijn 25ste een burn-out heb gekregen. Ik had toen wel door dat ik iets niet goed aan het doen was, en ik had al een vermoeden wát, maar toen ik Stijn tegenkwam en hij me deed inzien hoe belangrijk het is een goeie balans te vinden tussen je mannelijke en je vrouwelijke energie, vielen alle puzzelstukken op hun plaats.

»Ik dacht toen zelf al veel na over wat ik aan moest met die overheersende mannelijkheid. Jij weet óók hoe de wereld van radio, televisie en geschreven media vergeven is van de haantjes. Ik was me met hen gaan meten – want ‘een Daeleman is niet flauw’, zo ben ik opgevoed. Weet je nog, Stijn, toen ik met jou begon te surfen, hoe kwaad ik was dat ik maar niet van je kon winnen? Daar hebben we in het begin heel veel gesprekken over gehad.»

Stijn Heymans «Take it easy, zei ik dan. Het is niet érg om te klooien.»

HUMO Tijdens het lezen van ‘Woman Up’ kreeg ik de indruk dat klooien vrouwelijk is.

Daeleman «Neen! Dat is het helemaal niet, maar vrouwen hebben wel een probleem met durven te falen, omdat we zo bang zijn om de clichés te bevestigen: te emotioneel, of te dom. Ik had ook een heilige schrik om ‘het domme blondje’ te zijn, en ben daarom aan een heleboel dingen gewoon nooit echt begónnen. Ik heb er lang van gedroomd de Belgische Candy Dulfer (Nederlandse saxofoniste, red.) te worden, en volgens mijn saxofoonleraar had ik daar ook het talent voor, maar ik ben er nooit echt voor beginnen te werken.

»Ik zag het ook in mijn yogalessen. Een man die nog nooit eerder yoga heeft gedaan, komt meestal binnen met een houding van: ‘Kom maar op, hoe zit het hier?’ Een vrouw zegt eerder: ‘Ik ben wel niet zo lenig, dus ik ga het waarschijnlijk niet zo goed kunnen…’ Ze wapent zich bij voorbaat voor het oordeel dat zou kunnen komen. Wat ik lang heel moeilijk vond, was om die vrouwelijke val van help-ik-kan-het-toch-niet te ontwijken, zonder daarbij meteen in de dominante, mannelijke rol te stappen en overdreven hard door te slaan naar: ‘Kijk, kijk. Ik kan het wél!’»

Heymans «Je hebt succes voor jezelf ook opnieuw moeten definiëren.»

Daeleman «Ja. Succes was voor mij vroeger: veel geld, een dikke auto, dure schoenen, maatje 36… Ik heb moeten leren om succes meer te zien als: ‘Ik durf te zijn wie ik echt ben en voel me goed in mijn vel.’»

Heymans «Ik heb min of meer dezelfde oefening moeten maken. Ik ben, zoals elke man, opgevoed met het idee dat je om een echte man te zijn succes moet hebben. En dat dat betekent dat je flink geld verdient, en met dat geld iets koopt waardoor de wereld jou kan zien – een huis, stijlvolle kleren, een auto. Dán ben je als man geslaagd en vallen de vrouwen aan je voeten. Ik heb informatica gestudeerd, ben daarin doorgegroeid en was een geslaagde IT’er. Ik verdiende voldoende geld en reed in een mooie bedrijfsauto, maar op een gegeven moment ging het niet meer. Ik kreeg extreme hoofd- en rugpijn, was moe en niet meer vooruit te branden. Ik had een bore-out.

»Niet dat ik meteen wist dat het dat was: ik vond in eerste instantie dat ik niet flauw moest doen. Ik dacht: ‘Wat is er met me? Waarom kan ik het niet aan? Waarom zegt die bedrijfswagen me niks meer?’ Mijn gouden kooi motiveerde me niet meer, ik was niet meer in staat me voor mijn werk in te zetten.»

Daeleman «Je bent aan jezelf beginnen te twijfelen: ‘Waarom werkt dit voor anderen wel en voor mij niet?’»

HUMO En toen?

Heymans «Ik ben acht maanden thuis geweest en ben in therapie gegaan. Tijdens één van de sessies vroeg mijn psycholoog me: ‘Stel: ik geef je nu een miljoen euro. Wat zou je dan gaan doen?’ Ik constateerde dat ik, afgezien van het obligate ‘een paar jaar reizen’, totaal geen idee had wat ik zelf echt wilde. Mijn relatie was net stukgelopen, en ook dat was mede gebeurd omdat ik nooit had gezegd wat ík wilde en vooral bezig was geweest mijn vriendin gelukkig te maken. ‘Waarom heb ik toch zo weinig ruggengraat?’ vroeg ik me af.»

HUMO Als je mij nu een miljoen zou geven om te doen wat ik echt wil, zou ik het ook niet weten, denk ik.

Heymans «Dat is ook geen ramp. De één trapt tegen een bal en denkt: ‘Dit is het! Dit is mijn walhalla.’ Een ander moet zoeken. Informatica heeft me een tijdlang gepassioneerd, maar toen ik daarmee klaar was, ben ik ook moeten gaan zoeken. Het enige wat ik op den duur besefte, was: ik wil meer vrijheid en ik wil werken met kinderen. Ik ben dan zelfstandige geworden en ben workshops gaan geven in scholen om kinderen op een speelse manier kennis te laten maken met technologie.»

HUMO Wanneer besloot je ook volwassen mannen te gaan coachen?

Heymans «Toen ik merkte dat veel mannen geïntrigeerd waren als ik vertelde dat ik niet meer dronk, dat ik als IT’er supermaterialistisch was geweest maar nu mijn hele bezit in vijf koffers paste, en dat ik tóch gelukkig was. En nog bruin ook, omdat ik elk dag surfte.»

Daeleman «Ze waren niet allemaal even enthousiast, hè. Er waren er ook die vonden dat je het niet kon maken tegenover je vrienden om niet meer te drinken. Ze begrepen niet waarom je jezelf dat plezier wilde ontzeggen.»

'Het verschil tussen tantraseks en gewone seks is zoals je tanden poetsen met een gewone tandenborstel of met een elektrische: een extra dimensie'

Heymans «Dat is waar. Maar toch zette het hen aan het denken en begonnen ze zich af te vragen: ‘Ben ik eigenlijk wel het leven aan het leiden dat ik wil?’ Mannen vinden dat supermoeilijk, achterhalen wat ze écht willen.»

HUMO Hoezo? ‘Mannen weten waarom’, toch?

Heymans «Precies! Om dan toe te geven dat je het eigenlijk níét weet, dat je leven ondanks je geld en je succes niet zo goed voelt, en dat je twijfelt of je vrouw je wel echt graag ziet, daarvoor moet je als man sterk in je schoenen staan. Bij een lifecoach aanbellen, welke man doet dat?»

HUMO Je e-book heet: ‘Waarom mannen weer man mogen zijn’, maar vervolgens vraag je hun juist meer te voelen en stil te staan.

Heymans «Ja, omdat je eerst die ‘vrouwelijke’ kant van jezelf moet aanspreken om daarna heel krachtig je eigen richting te kunnen bepalen. Dat is ook wat vrouwen in een man zoeken: richting, kracht, intelligentie, aanwezigheid.»

HUMO Wie zegt dat?

Daeleman «Dat is wetenschappelijk bewezen.»

Heymans «Waaraan denk je dat ‘Fifty Shades of Grey’ zijn succes te danken heeft? Literair schijnt het geen hoogvlieger te zijn, maar het verwoordt het verlangen van vrouwen zich over te geven aan een krachtige man. Als een vrouw aan een man vraagt: ‘Zal ik vanavond mijn rode of mijn zwarte jurk aandoen?’ zegt een man vaak: ‘Het maakt mij niet uit.’ Omdat hij niet durft te zeggen dat hij de rode de mooiste vindt, uit schrik niet het gewenste antwoord te geven en in een ingewikkelde discussie te belanden, terwijl hij gewoon zo snel mogelijk wil vertrekken. Een vrouw heeft veel liever een man die zegt: ‘Ik kies de rode.’ En die, als zij dan zegt: ‘Maar om die en die reden is de zwarte toch meer gepast,’ antwoordt: ‘Daar had ik niet aan gedacht. Doe dan de zwarte maar, als jij je daar beter in voelt.’

»Het cliché van de laatste jaren is dat vrouwen steeds dominanter en bitchyer worden en dat mannen te vaak veranderen in softies. Net daarom schrijf ik dat ze weer meer man mogen worden, en weer richting moeten durven te geven. Vrouwen zijn al een tijdlang ongelofelijk goed bezig met op te komen voor zichzelf. Ze stellen zichzelf ook veel makkelijker de vragen: ‘Wie ben ik? Waarom ben ik hier? Wat wil ik?’ Mannen hebben dat lang niet gedaan. En nu ‘brood op de plank brengen’ na vijftig jaar feminisme voor hen geen jobomschrijving meer is, weten ze nog steeds niet hoe ze hun rol moeten herdefiniëren.»

HUMO Was jij ook een pussy geworden?

Heymans «Misschien wel, ja. Ik was zo bang geen goeie man te zijn voor mijn vriendin dat ik op den duur te veel over me heen liet walsen. Het is echt niet simpel. Neem ons: jij weet nu dat ik óók iets heb geschreven, maar ‘Woman Up’ is al Eva’s vierde boek. In de ogen van veel mannen zou ik naast haar weinig betekenen, terwijl ik hier nu zit met het gevoel: wij zijn evenveel waard.»

Daeleman «Jij moet daarvoor wel heel hard in je kracht gaan staan, hè, om jezelf voldoende te vinden als je naar de cijfers kijkt: ‘Oei! Eva’s boeken worden tienduizend keer verkocht.’»

HUMO Is dat zo? Kost jou dat moeite?

Heymans «Ja. Ik moet daar actief mee bezig zijn en soms vechten tegen gedachten als: ‘Is die mannencoaching nu eigenlijk wel nuttig? Eva heeft zoveel meer klanten en lezers die haar ideeën oppikken. Betekent wat ik doe wel genoeg?’


Machtsspel

HUMO In ‘Woman Up’ schrijft Eva dat jij best voor de kinderen wilt zorgen.

Heymans «Ja (lacht). Ik zie dat niet als onmannelijk.»

HUMO ‘Soms zie ik mezelf wel als huismoeder,’ schrijf jij, Eva, maar ‘zelfkennis gebiedt mij te zeggen dat ik waarschijnlijk snel weer de kriebels zal voelen en zal willen creëren.’

Daeleman «We hebben het daar af en toe over, hoe we dat zullen aanpakken. Ik heb lang geen kinderen gewild omdat iedereen je zo bang maakt voor de gevolgen: je zult offers moeten brengen, minder succesvol zijn en geen tijd meer hebben voor jezelf. Maar steeds meer van mijn vriendinnen beginnen nu toch te beseffen dat kinderen je leven ook verrijken.»

Eva Daeleman en partner Stijn Heymans: 'Stijn heeft me niet aan het masturberen gezet, hoor'

'Ik moet op tijd zeggen: ‘Eva, voor wat ik deze maand gedaan heb, betaal je me te weinig.’ Dat zorgt soms voor nerveuze momenten, maar ik ben niet van plan weer over me heen te laten walsen' Stijn Heymans

HUMO Waar hebben Stijn en jij elkaar eigenlijk ontmoet?

Heymans «Gewoon in een park.»

Daeleman «Níét tijdens een spirituele yogaretraite, zoals jij waarschijnlijk vermoedt (lacht). We zijn aan elkaar voorgesteld door een gemeenschappelijke vriendin. We zijn beginnen te praten en zijn daarmee niet meer gestopt. Ik moet wel eerlijk zeggen: omdat Stijn zo hard in zijn mannelijkheid staat, is het tussen ons ook al snel beginnen te botsen. Ik wilde toch weer dominant zijn en daardoor ontstond er een machtsspel. Terwijl ik besefte dat Stijn niet tégen mij was, en me steeds afvroeg waarom ik in hemelsnaam een strijd tegen hem voerde.»

Heymans «Eva heeft veel voedselallergieën. Als we uit eten gingen, nam zij daarom altijd meteen het heft in handen: ‘We gaan dáár eten, op dát uur, en dan eten we zus en zo…’ Tot ik op een keer zei: ‘Ik heb alles al geregeld. Vertrouw me maar.’»

Daeleman «Dat vond ik heel moeilijk.»

HUMO Dus jij zocht helemaal geen ‘richting’ bij Stijn. Richting geven deed je zelf wel.

Daeleman «Ik deed dat in mijn relaties tot dan toe veel te veel, ook omdat er van de andere kant onbewust weinig richting werd gegeven.»

Heymans «In de periode dat ik niet goed wist welke kant ik met mijn leven op wilde, viel ik op vrouwen die héél goed wisten wat ze wilden. Nadat ik mijn leven in handen had genomen, zocht ik meer vrouwelijkheid.»

HUMO Nu begrijp ik het niet meer. Eva was toch juist superdominant?

Daeleman «Ja, maar doordat ik in Stijn iemand tegenover me kreeg die voor zichzelf instond, en zich niet helemaal aan mij overgaf, ging ik vanzelf wat dimmen.»

Heymans «Omdat ik in mijn kracht stond, durfde zij me te vertrouwen en kreeg ik een Eva die heel open en vrouwelijk is. Ik bewonderde Eva wel, maar ik was niet bang voor haar.»

Daeleman «Ja! Je was totaal niet onder de indruk van mij. Dat vond ik zo superfijn. Hoe vaak ik niet te horen heb gekregen dat ik te intens was, te luid, te gevoelig. Het was zo zalig om bij Stijn gewoon ‘veel’ te mogen zijn. Ik had niet gedacht dat ik dat ooit bij iemand zou kunnen. In relaties met mannen reduceerde ik mezelf altijd tot een maatschappelijk aanvaarde versie van mezelf. Ik werd ongelukkig en zocht uitwegen voor mijn wáre zelf, ging liegen, deed dingen waar ik absoluut niet trots op ben. Het was de enige manier waarop ik het kon volhouden. Toen ik Stijn tegenkwam, wilde ik dat niet meer. Ik heb met een bang hart besloten mijn intense zelf te zijn: ‘Als hij het niet aankan, dan is het maar zo.’ Maar ik dacht de hele tijd: ‘Help! Help!’ Ik was bang mezelf belachelijk te maken, afgewezen te worden, alleen achter te blijven…»

Heymans «En voor mij was naast Eva gaan staan een keiharde oefening in blijven wie ik ben, en dúrven richting te geven.»

Daeleman «Want ik zou het roer maar al te snel weer overnemen. Maar op den duur vond ik het zo comfortabel om eens gewoon te mogen volgen, niet constant de lijnen te moeten uitzetten, gewoon plezier te hebben zonder te moeten denken: what’s next?»

HUMO Hij weet ook precies wat hij moet antwoorden als je hem vraagt: ‘Vind je me wel mooi?’ De twijfel over je lichaam blijft een werkpuntje.

Daeleman «Die wordt ook met zoveel kracht aangewakkerd door de samenleving. Een groot deel van de economie draait op de onzekerheid van vrouwen. Je weet toch wat de pink tax is? Je moet in de supermarkt eens gaan kijken. Dezelfde deodorant die in de mannenafdeling 1,25 euro kost, kost in de vrouwelijke versie 3,25. Scheermesjes voor vrouwen zijn ook minstens twee keer zo duur. De angst van vrouwen om niet glad genoeg te zijn en niet lekker genoeg te ruiken wordt keihard uitgebuit.»

HUMO ‘Woman Up’ gaat over hoe vrouwen weer meer vrouw kunnen worden, maar de weg ernaartoe is redelijk mannelijk. Je moet een goed actieplan maken, doorzetten, grenzen trekken, zorgen voor een goede administratie...

Daeleman «Ja, om voor jezelf de ruimte en de rust te creëren om de vrouw te zijn die je wilt, moet je op je strepen staan. Je moet je zaken op orde hebben en zorgen dat je rekeningen betaald zijn. Als je dat niet doet, word je veel te makkelijk het slachtoffer van je eigen vrouwelijke storm.»

HUMO Ik dacht toch wel even: help! Actieplannen maken en boekhouden zijn niet wat je noemt mijn specialiteit.

Daeleman «Ik ben daar ook niet goed in. Ik heb heel lang geroepen: ‘Ik ben chaotisch, dus ik kan er niks aan doen!’ en bleef dat maar cultiveren. Maar eigenlijk gebruikte ik dat als excuus om mijn verantwoordelijkheid niet te nemen. Daardoor werkte ik mezelf constant tegen en heb ik mezelf heel veel shit aangedaan. Dus op een bepaald moment heb ik gezegd: ‘Ik ben niet goed in administratie. Help mij er beter in te worden.’»

Heymans «Wat trouwens supervrouwelijk is, hulp durven te vragen.»

Daeleman «Jij hebt vast ook een tupperwarekast die altijd rommelig is, en elke keer als je in de keuken komt, denk je even: ‘Ooooh! Die kast.’ Je kunt wel doen alsof dat geen plek inneemt in je hoofd, maar dat doet het wél. Zo nam de chaos in mijn leven op den duur zoveel plaats in dat ik mezelf verloor. Vandaar dus dat pleidooi voor wat discipline.»

Eva Daeleman en partner Stijn Heymans: 'Stijn heeft me niet aan het masturberen gezet, hoor'

'Hoe vaak ik niet te horen heb gekregen dat ik te intens was, te luid, te gevoelig. Het was zo zalig om bij Stijn gewoon ‘veel’ te mogen zijn' Eva Daeleman

HUMO We moeten ook ‘onze gedachten leren richten’. Als je denkt: ‘Ik zal wel weer geen parking voor de deur vinden,’ vind je die ook niet. Maar, schrijf je, als je denkt: ‘Wedden dat ik straks een plaats vind!’ dan is die er wél. Dat gaat me te ver.

Daeleman «Toch is het zo dat je door je denken dingen in gang zet. Dat heb ik gemerkt: toen ik probeerde minder te neuten en te oordelen, en minder doemscenario’s te bedenken, begon mijn leven op een veel aangenamere manier te verlopen.»


Voor elk wat wils

HUMO Je moet van jezelf een prioriteit maken, schrijf je, en je afvragen: ‘Hoeveel energie geeft me dit? Hoeveel energie kost het me? Levert het geld op?’ Het verbaasde me dat je discours over ‘energie’ en ‘jezelf vinden’ opeens zo nadrukkelijk over geld ging.

Daeleman «Ik begrijp dat je dat raar vindt. Kijk, op een gegeven moment werkte ik voor de radio en baatte ik tegelijkertijd mijn yogastudio uit. Het kostte me veel energie om mijn job bij de radio vol te houden, maar ik werd er goed voor betaald. Dat zorgde ervoor dat ik na mijn uren mijn hart kon ophalen in mijn yogastudio – wat me dan weer de energie gaf om de volgende dag naar de radio te vertrekken. Zo bleef voor mij de weegschaal lang in balans. Tot de energie die mijn radiojob mij kostte zo boven me uitgroeide dat het geld dat ik verdiende er niet meer tegen opwoog, en ik ermee moest kappen.»

HUMO Ik zag de prijslijst op jullie site. Een coachingweekend kost 525 euro: niet echt goedkoop.

Daeleman «Hoezo? Daarvoor krijg je een vol weekend, met twee overnachtingen, eten, drinken, snacks, twaalf uur workshops per dag en twee coaches die achtenveertig uur ter beschikking staan. Dat is echt niet duur, hoor. We worden nog steeds zo opgevoed dat we het normaal vinden om veel geld uit te geven aan nieuwe ramen, maar geld besteden aan persoonlijke groei, dat kan niet. Daarom geven we op onze site ook veel gratis weg: de podcast ‘Elke dag vakantie’, die Stijn en ik samen maken, is gratis (en lokte al 80.000 luisteraars, red.). De oefeningen die bij mijn boek horen, zijn gratis. Als je toch iets wilt uitgeven, kun je voor 20 euro mijn boek kopen. Wil je persoonlijk advies, dan kun je bij ons een coachingtraject volgen, en als dat niet volstaat, kun je een keer mee op weekend gaan. Er is voor elk wat wils.»

Eva Daeleman en partner Stijn Heymans: 'Stijn heeft me niet aan het masturberen gezet, hoor'

'Ik dacht: 'Wat is er met me? Waarom zegt die bedrijfswagen me niks meer?' Mijn gouden kooi motiveerde me niet langer'

HUMO Jouw onlinecursus downloaden, Stijn, kost maar 7 euro. Terwijl Eva net schrijft dat toen ze als coach lezingen begon te geven, haar prijs eerst te laag was: ‘Daardoor was er weinig respect voor mijn boodschap en voor mij.’ Dat veranderde toen ze haar prijzen verhoogde.

Heymans «Ik heb die cursus nu herwerkt tot een boek, en die papieren versie zal iets duurder worden. Die 7 euro is wat in businesscoaching een happy price heet. Kijk, als ik voor dat boek 25 euro zou vragen, dan is de kans groot dat er in een jaar niet één wordt verkocht. Dat zal dan toch wat knagen aan mijn zelfvertrouwen en mijn gevoel van eigenwaarde. Jezelf bevestigen vraagt veel energie als je helemaal geen bevestiging van buitenaf krijgt. Het kan dus de moeite waard zijn je cursus aan 7 euro aan te bieden, als dat betekent dat je er dan in een jaar wel dertig verkoopt.»

HUMO Zijn jullie samen beheerders van jullie coachingpraktijk en yogastudio Studio Stil?

Daeleman «Wij werken allebei als zelfstandige voor de studio en daarnaast werkt Stijn ook als freelancer voor mij. Hij helpt mij met de productie van mijn boeken en runt ook mee de yogastudio.»

HUMO Jij stuurt haar dus jouw rekening.

Daeleman «Dat is een vast maandelijks bedrag.»

Heymans «Dat ik mezelf uitbetaal, aangezien ik de administratie doe (lacht). Ik moet wel zorgen dat ik op mijn strepen blijf staan. Eva heeft nogal de neiging om te veel werk in te plannen. Ik zeg dan al snel: ‘Ik spring wel bij,’ en neem dan een paar zaken van haar over. Dat doet ze overigens niet met opzet. Maar ik moet wel op tijd zeggen: voor wat ik deze maand gedaan heb, betaal je me te weinig. Dat zorgt soms wel voor wat nerveuze momenten, maar ik ben niet van plan weer over me heen te laten walsen.»


Wilde fantasieën

HUMO Eva vertelde me vorige keer dat jij haar hebt ingewijd in de zaligheden van tantraseks. Is dat nu echt zo goed?

Daeleman «Het verschil tussen tantraseks en gewone seks is zoals je tanden poetsen met een gewone tandenborstel of met een elektrische: een extra dimensie.»

Heymans «Mensen hebben er de wildste fantasieën bij, maar in feite is dat gewoon een heel diepe manier om je te verbinden met elkaar.»

HUMO Diep verbinden. Hm. Hoe doe je dat dan? Muzikant Sting, een andere specialist ter zake, vertelde dat hij soms bij wijze van voorspel urenlang in kleermakerszit zijn vrouw in de ogen zit te kijken.

Daeleman «Dat is één manier. Het gaat erom voor honderd procent aanwezig te zijn voor elkaar, helemaal in het moment te zijn, zodat alle verwachtingen en remmingen verdwijnen.»

HUMO Dat gaat als je eraan begint toch vanzelf?

Daeleman «Pas op: maatschappelijke verwachtingen spelen bij seks ook nog steeds een grote rol – hoe je eruit moet zien, hoeveel orgasmes je elkaar moet bezorgen.»

Heymans «Voor vrouwen is het niet prettig als je man tijdens de seks met zijn gedachten ergens anders zit.»

HUMO Zitten mannen tijdens de seks met hun gedachten vaak ergens anders?!

Heymans «Je zou ervan schrikken (lacht). Als je als man denkt: ‘Ik wil gewoon zo snel en zo goed mogelijk klaarkomen,’ ben je natuurlijk niet erg aanwezig voor je bedgenote. Tantra geeft ook oefeningen om je eigen lichaam te leren beheersen: waar is mijn point of no return? Kun je een uur lang masturberen zonder naar porno te kijken? Kun je een maand lang dagelijks masturberen zonder klaar te komen? Zo leer je je orgasmes te controleren.»

Daeleman «Je kunt dat ook samen doen, masturberen en ondertussen over je fantasieën praten. Dat brengt je zo dicht bij elkaar.»

HUMO Nu begrijp ik het. Jíj bent het, Stijn, die Eva aan het masturberen heeft gezet!

Daeleman «Neeee! Ik was daar zélf al mee begonnen.»

Heymans «En ik moedigde haar gewoon aan (lacht).»

Eva Daeleman, ‘Woman Up’, Horizon

Eva Daeleman en partner Stijn Heymans: 'Stijn heeft me niet aan het masturberen gezet, hoor'