Marathon onder 2 uur stelt niets voor: “Als we dieren toelaten tot Olympische Spelen, winnen we niets”

Nee, moeder natuur zal echt niet trots zijn nu Eliud Kipchoge heeft laten zien hoe ongelooflijk hard hij kan lopen, reageert bioloog Midas Dekkers. De 34-jarige Keniaan legde de 42,195 kilometer af in 1.59.40. Dat is bijna twee minuten sneller dan zijn oude wereldrecord, al had hij er wel de hulp van 41 gangmakers voor nodig. Daarom is deze nieuwe tijd niet officieel erkend. Maar toch, de twee uur geldt al jaren als een magische grens onder marathonlopers. “Ik wil mensen inspireren en duidelijk maken dat niemand gelimiteerd is’’, reageerde hij dolgelukkig na afloop.

Maar waar hardlopers in extase raakten over de buitengewone prestatie, haalt Dekkers zijn schouders op. Zo bijzonder vindt hij het niet. Statistisch gezien is het volgens hem nu eenmaal zo dat als de mens maar genoeg pogingen doet, er altijd wel iemand opduikt die iedereen paf laat staan. Maar in het grote dierenrijk stelt deze prestatie volgens hem nog steeds helemaal niets voor. Wolven leggen volgens hem met gemak ook dit soort afstanden af en sneller.  “Als we op onze Olympische Spelen dieren zouden toelaten, zouden we geen enkel onderdeel winnen. Behalve speerwerpen misschien - dat is wat lastig met hoeven. Maar verder slaan we een modderfiguur. De mens is namelijk een alleskunner en juist daar moeten we trots op zijn. Iemand die extreem goed is in één ding, kan ik niet bewonderen, want die is per definitie heel slecht in heel veel andere dingen.”

In zijn anti-sportboek Lichamelijke oefening noemt Dekkers sporten ongezond en nutteloos. Kijk naar dieren; die weten wel beter en sporten ook niet. “Lichamelijk is het misschien een knappe prestatie, maar geestelijk is het een symbool van onvermogen. Die twee uur kun je ook besteden aan het lezen van een goed boek. Daar heb je in mijn ogen veel meer aan.’’

Mensen zijn volgens Dekkers ook niet gemaakt om hard te lopen. Er is wel een theorie die zegt dat mensen van oorsprong marathonlopers zijn geweest, omdat ze hard achter een prooi aan moesten lopen. Dat zou de reden zijn waarom mensen rechtop zijn gaan lopen, hun lichaamsbeharing grotendeels hebben verloren en een atletische bouw hebben gekregen, maar Dekkers twijfelt aan dit verhaal. “Want zodra de mens het gereedschap had uitgevonden, hoefde hij echt niet meer zo hard te lopen.’’

Urenlang harder dan twintig kilometer per uur lopen is volgens Dekkers nog nooit ergens goed voor geweest. De mens is er ook niet op gebouwd. Wel voor zo’n 5,5 kilometer per uur. Extreme snelheid ziet de bioloog als een noodvoorziening die de mens heeft ingebouwd,. “Als je een keer een leeuw tegenkomt, kun je even al je krachten overstijgen zonder pijn en telt er maar één ding: zo veel en hard mogelijk rennen. Maar zo’n noodverband moet je in het kistje laten zitten totdat het echt nodig is.’’

Eén zo’n exceptioneel figuur als Kipchoge zegt volgens Dekkers ook niets over de mensheid als geheel. “Dit betekent echt niet dat we met zijn allen ineens heel hard willen gaan lopen. Al zal hij ongetwijfeld een inspiratiebron zijn voor een paar mensen van middelbare leeftijd die het nu ineens in hun bol krijgen en denken dat ze ook nog wel een marathon kunnen lopen. Wat ik heel onverstandig zou vinden.’’