Jogan en de Turken

Louis Van Dievel, schrijver en journalist, kijkt elke week met een guitige blik naar de kleine en grote actualiteit. Vandaag: Johan Vande Lanotte (SP.A) slaat een nieuwe richting in, nu zijn actieve politieke carrière ten einde is. Hij gaat aan de slag bij het advocatenkantoor van meester Walter Van Steenbrugge

opinie
Louis Van Dievel
Louis van Dievel is schrijver en journalist. Hij was journalist bij VRT NWS.

Ik fietste op een schone herfstdag door de straten en straatjes van de Gentse deelgemeente Mariakerke. Het moet niet altijd over de Kempen gaan, nietwaar?

Ik snoof met welbehagen de geur die opsteeg uit de zakken van het restafval en uit de vers gelegde hondendrollen. Af en toe overstemde een enthousiaste kraai het eentonige gezoem van de R4, de Gentse ring. Bladblazers en kettingzagen zorgden voor het landelijke accent. Er gaat niets boven de Vlaamse buiten.

Plots viel mijn blik op een banier van de SP.A die fier wapperde boven een uit de kluiten gewassen landhuis in het groen. Bij nadering bleek deze behuizing – luidens een eveneens onbescheiden koperen plakkaat - toe te behoren aan het advocatenkantoor Van Steenbrugge en Partners. "Tiens, dacht ik bij mijzelf, een advocaat met een politieke kleur, dat ziet men niet vaak!"

Tackles en elleboogjes

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik kneep in de remmen van mijn e-bike en hield halt voor de oprit van het landhuis. Op een grasveldje onderhielden onterecht betichte voetbalmakelaars, trainers en clubeigenaars hun conditie. 

Op het scherp van de snee, zag ik. Er werd niet op een smerige tackle of een ellenboogje gekeken. Er wisselden enveloppes met inhoud van eigenaar, er werd uitsluitend in codetaal gesproken.

Wat verderop wachtten op een kunstmatig heuveltje imposante houten kruisen op hun klanten. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en spelde de namen van de personen die aan het eikenhouten kruis zouden genageld worden maar nog moesten arriveren: een paus uit Rome en een uit zijn ambt ontzette bisschop uit Brugge. Spannend!

Onder een groot zeildoek wachtte een polyvalente houten tribune op een spectaculaire rechtszaak tegen een geschikte mistoestand of misdadiger. 

Ik knikte vol bewondering tegen niemand in het bijzonder. Een leek kon zien dat dit advocatenkantoor zich niet met banale zaken als tasjesroof, softdrugs, ongevallen met blikschade, overspel, kleine fiscale fraude, moeskopperij, marode, wildplassen, vuurwerk, haarkepluk en dergelijke bezighield.

Dit was een kantoor met een roeping, waar elke medewerker opgetrokken was uit zuivere en solide politieke correctheid, de gedreven blik der wereldverbeteraars vertoonde en dag en nacht in het getouw was om onrecht, machtsmisbruik en onderdrukking aan de kaak te stellen.

De doffe blik der langdurig werklozen

Het viel mij dan ook enigszins tegen toen ik een manspersoon zag naderen die al deze kwaliteiten op het eerste gezicht niet bezat. Hij duwde traag en tegen zijn zin een lege kruiwagen voort, met de doffe blik der langdurig werklozen.

Kwam het door de vettige klak die hij op zijn hoofd droeg dat ik hem niet meteen herkende? Door de al te vaak gewassen en versleten overall die hij droeg? Door de sjiek waarop hij kauwde? Door de manier waarop hij met de rug van zijn hand zijn neus veegde? Door zijn door suikerwaren geteisterde gebit?

Het was verdorie voormalig informateur Vande Lanotte! Loom greep de voormalige toppoliticus naar de steel van zijn hark en bestudeerde vervolgens de overvloedig neerdwarrelende herfstblaren. "Kameraad Jogan, sprak ik hem op passende wijze aan, wat voert gij hier uit? Dit is toch geen emplooi voor een man als u?"

Traag keek hij op van zijn besognes en richtte de blik op mij. "Ach", sprak hij, de ene ex-informateur wordt Europees Commissaris, de andere wordt gesubsidieerd klusjesman. Ik ben zestigplusser, nietwaar, meester Van Steenberge krijgt elke maand 1500 € van de Staat als hij mij in dienst neemt.

"Maar kameraad Jogan toch, kreet ik, een politicus met uw staat van dienst moet toch een schoon pensioen trekken!" Vande Lanotte stootte een akelig lachje uit.

"Mijn pensioen zit in het Zilverfonds, verstaat ge?" Opnieuw die akelige lach.

"En wilt ge me nu laten werken? Die Van Steenbrugge is geen gemakkelijke. Als de oprit er tegen deze avond niet proper bij ligt, moet ik iets met de Turken doen, iets met mensenrechten, God beware me".

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen