Assisen Brugge

De familie van Carmen Garcia Ortega vloog in elkaar in de armen. Anderhalve week al zaten ze te nagelbijten in de assisenzaal. Beschuldigde Daniel Deriemacker bleef immers halsstarrig ontkennen dat hij zijn echtgenote op 10 januari 2017 met dertien messteken om het leven had gebracht. Een levenslange celstraf of als een vrij man de zaal terug buiten lopen: het kon allemaal. Maar na een zwaar proces blijkt dat de volksjury geen bal gelooft van zijn verhaal.

“Gerechtigheid is geschied”, reageren Lena Michiel (68) en Olimpia (40), de moeder en zus van Carmen, opgelucht. “Carmen komt hier helaas niet mee terug. Maar we zijn heel blij dat we eindelijk erkenning krijgen. Voor ons stond het al lang vast dat Daniel hierachter zat. Maar we hebben ons nooit illusies gemaakt. We wisten dat hij op het proces nooit zou bekennen. Hij heeft nooit schuldinzicht getoond. Natuurlijk vinden we dat jammer, maar we zijn nu vooral blij dat ook de jury gelooft dat hij een pathologische leugenaar is. Er is eindelijk eerherstel voor Carmen.”

Bij het aanhoren van zijn verdict zakte Daniel Deriemacker in elkaar. Agenten moesten hem ondersteunen. Toen hij eenmaal zat, bleef hij eindeloos met de handen voor zijn gezicht zitten. De jury was dan ook onverbiddelijk in de motivering. Het feit dat hij eerst de banden van haar BMW Z3 had lekgestoken, bewijst volgens hen de voorbedachtheid van de moord. Deriemacker deed er nadien ook alles aan om zichzelf een uitgekiend alibi te verschaffen. Hij dacht de perfecte moord te hebben gepleegd, maar hij werd ontmaskerd door de verklaring van kroongetuige Frédéric R., die twee maanden na de moord naar de politie stapte met een gedetailleerde beschrijving van een verdachte Ford Fiesta met kapot achterlicht. Eenzelfde soort voertuig werd ook op het erf van Deriemacker teruggevonden. “De verklaringen van die getuige zijn erg geloofwaardig en met een bijzondere zin voor detail”, klonk het in de motivering van de jury. De twaalf gezworenen hekelden ook het feit dat Deriemacker niet reageerde op negen telefoontjes van zijn echtgenote, toen zij vaststelde dat ze een platte band had. Dat hij meer dan een uur zijn gsm niet gebruikte, uitgerekend in de periode van de moord, zien ze als een sterke aanwijzing dat hij toen de feiten moest hebben gepleegd.

En dan is er nog het veelbesproken bezoek afgelopen maandagavond op de plaats in Komen waar Carmen Garcia Ortega om het leven werd gebracht. De juryleden konden toen met eigen ogen nagaan of een buurvrouw omstreeks 21.30 uur het lichaam vanuit haar wagen had moeten opmerken. Dat tijdstip was belangrijk omdat de advocaten van Deriemacker bij hoog en bij laag verklaarden dat het lichaam er toen nog niet lag, waardoor hun cliënt de moord niet kon hebben gepleegd. Het plaatsbezoek keerde echter als een boemerang in zijn gezicht terug. “Want toen is gebleken dat het lichaam van Carmen in de dode hoek van de deurstijl en de achteruitkijkspiegel van de wagen van de buurvrouw lag.” Ten slotte werd in het arrest nog vastgesteld dat het huwelijk van Carmen en Daniel niet bepaald over rozen liep. “Op het moment van de feiten had Deriemacker twee maîtresses tegelijk. Dit is onverzoenbaar met de bewering van de beschuldigde dat hij zijn huwelijk wilde redden.”

Openbaar aanklager Chantal Lanssens vorderde dertig jaar opsluiting en de jury is dat donderdagavond helemaal gevolgd. “Het hof houdt rekening met de ernst, zwaarwichtigheid en gruwelijkheid van de feiten en het totale gebrek aan normbesef. Maar ook met de persoonlijkheid van de beschuldigde, die tot het einde van het proces geen zichtbare empathie toonde.”

Deriemacker zelf had nog maar weinig woorden. “Ik heb dit niet gedaan. Het is alles wat ik kan zeggen. Ik heb het niét gedaan.” Voorzitter Antoon Boyen raadde hem aan zich te bezinnen over de feiten waaraan hij zich schuldig had gemaakt.