Jockey weet niet waar racepaard is, tot ze het op tv geslacht ziet worden

Laura Cheshire vernam via een vriendin dat de Australische televisiezender ABC een undercoverreportage zou uitzenden over een slachthuis in Caboolture (Queensland). In dat bewuste abattoir werden beelden gemaakt van voormalige racepaarden die mishandeld en geslacht werden. Cheshire, paardenliefhebster en jockey, raapte haar moed bij elkaar en volgde de reportage, maar wat ze zag was nog veel erger dan verwacht.

Één van de paarden in de reportage herkende de Australische immers meteen. Het ging om ‘War Ends’, een dier waarop de jockey meer dan achttien maanden had gereden. “Ik hou van paarden en het was sowieso al erg moeilijk om naar de reportage te kijken”, verklaart Cheshire in een lang bericht op Facebook. “Maar plots zag ik ‘War Ends’ dan in beeld komen, een paard waar ik veel mee had meegemaakt. Dat was gewoon gruwelijk. De tranen rolden van mijn wangen terwijl ik daar in de sofa zat. ”

Wat de woede bij Cheshire nog deed toenemen, is dat er nog genoeg plaatsen waren waar het paard zijn oude dag had kunnen doorbrengen. “Het ging niet om een wild paard, maar om een racepaard dat met pensioen was”, schrijft ze. “Er waren nog verschillende plaatsen waar hij terecht kon, maar we wisten gewoon niet waar ‘War Ends’ was.”

Na zijn pensioen verbleef het dier eerst in een show home, waarna hij in handen kwam van een handelaar. Via hem belandde het paard bij een man die paarden verkoopt aan beginners. ‘War Ends’ werd uiteindelijk gekocht als paard voor een kind, maar hij was niet het makkelijkste dier”, aldus Cheshire. “De meeste mensen die hem probeerden te berijden, schudde hij gewoon van zich af. Zelf heb ik er geen problemen mee gehad, maar het was gewoon geen paard voor mensen zonder ervaring.”

Het paard kreeg nog verschillende eigenaars en Cheshire probeerde steevast te weten te komen waar ‘War Ends’ verbleef. Maar op een gegeven moment verdween het dier van de radar. Cheshire contacteerde de vrouw van wie ze dacht dat ze de laatste eigenaar was en stelde voor om ‘War Ends’ zelf op te vangen. Maar al snel besefte ze dat de eigenares er geen idee van had waar het paard was (zie foto’s boven). Het dier bleef spoorloos, tot Cheshire het uiteindelijk opmerkte in de reportage.

“De paardenindustrie laat de dieren in de steek. En ook ik heb een racepaard tekortgedaan”, kijkt Cheshire ook in de spiegel. “Mijn hart is gebroken. Ik heb ‘Ward Ends’ nog proberen te helpen, maar hij bleef maar nieuwe eigenaars krijgen. En voor voormalige racepaarden is dat gewoon geen goede optie. Vaak belanden ze nagenoeg gratis bij mensen die niet de kwaliteiten hebben om ze te berijden. Daardoor worden ze al snel uitgeleend of... naar een slachthuis gebracht.”

Cheshire wil het tragische voorval gebruiken om de problematiek onder de aandacht te brengen. “In New South Wales hebben ze bijvoorbeeld programma’s om oude racepaarden een mooi pensioen te gunnen”, zegt ze. “In Queensland moeten we daar ook werk van maken. Dringend.”