Of Pascal Braeckman even snel een reactie wil geven? Nou kut zeg, een echt beest heeft meer tact

Of het slim is weet ik niet, maar ik vind het wel ballen hebben. Onaangekondigd gooide VTM dinsdagavond een proefopname van de gloednieuwe talkshow Wat een dag de ether in. Het is tevens de antennedoop voor tv-beest – zo omschrijft de zender hem – Davy Parmentier. Een grote baas achter de schermen die ’s avonds wat bijklust als host: bij mijn weten is dat (nog) geen rage onder de bazen.

Op basis van deze eerste uitzending zou ik durven stellen dat de kersverse presentator alvast een veelvuldig aan seks denkend dier is. Wanneer nieuwe stem bij Q, Inge De Vogelaere, schoorvoetend toegeeft – met haar hoofd in een poppenhuis geklemd, by the way – dat ze als warmhartige stokstaart door het jeugdbewegingsleven gaat, kreunt de man: “Dat klinkt wel heel erg geil.” Say no more.

Vlug over naar de orde van de dag dan maar en dat is het in snel tempo afwerken van tien verhalen. Vlotte gesprekjes hebben één groot voordeel: ze zijn vlot. En toch raak ik wat in de war. Begint Davy een gesprek op basis van een tweet van Karen Damen over de beruchte emoji’s van de Aldi – die op van die zuignapjes staan, knipoog Davy – met een zekere Nelle Colle, dan zou je denken dat die mevrouw ten eerste deftig wordt voorgesteld en ten tweede, dat ze een tirade over al die plastieken brol komt afsteken. Maar nee, geen van beide. Verrassend noem ik dat. Betrapt worden op mijn eigen ingesleten kijkgedrag: leuk vind ik het niet, maar ik sta er zeker voor open. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat ik uiteindelijk dan toch weet te ontwarren dat mevrouw Colle een opruimcoach is. Fijn voor haar. Kleine bedenking: die Aldi- poppetjes verdwijnen toch gewoon tussen de spleten van de zetel. Hoezo, een opruimcoach?

Heilige graal

Neen. VTM heeft de heilige graal der talkshows niet gevonden. Maar als het een troost kan zijn: ook de andere praatprogramma’s en zenders zijn er nog halsstarrig naar op zoek. En ook: een eerste keer valt veelal tegen. Blijven oefenen, is de boodschap. 

Trouwens, een draak is Wat een dag nu ook weer niet – en alle gekheid op een stok(staart)je – hetzelfde geldt voor gastheer Davy. Lichtpuntjes, ze zijn er. Julie Van den Steen bijvoorbeeld heeft een potentieel interessant rubriekje te pakken. En als het duidelijk is waarom een gast in de zetel zit, zoals klankman en notoir stotteraar Pascal Braeckman naar aanleiding van Wereldstotterdag – helder! – dan kan Davy iets fijns laten gebeuren. Er gebeurt helaas ook iets wanneer diezelfde Pascal even later overvallen wordt door de plotse dood van rolstoelatlete Marieke Vervoort. Niet onbelangrijk: hij kent haar persoonlijk. Dat wordt er zelfs door Davy nog eens duchtig ingewreven. Of hij even snel een reactie wil geven? Nou kut zeg, een echt beest heeft meer tact.