De Standaard en het Nieuwsblad brengen het verhaal van een 11-jarig meisje dat begin deze week door het parket van Oudenaarde werd gecolloqueerd (gedwongen opgenomen, nvr) in een psychiatrisch centrum voor volwassenen. Er was een "zwaar incident" in de instelling waar het meisje verbleef en de hulpdiensten moesten erbij gehaald worden.

"Een psychiater oordeelde dat een gedwongen opname noodzakelijk was", zegt Eva Brantegem van het Oudenaardse parket in de krant. "Vanuit het ziekenhuis werd rondgebeld in de hoop een bed te vinden in de kinderpsychiatrie. Maar het was een vruchteloze zoektocht. Het parket heeft daarom de collocatie gevorderd. Een schrijnende situatie, maar een noodloplossing."

Het meisje verblijft nu dus op een volwassenenafdeling, in afwachting van een betere oplossing. Volgens de wetgeving kunnen kinderen jonger dan 15 jaar niet naar de volwassenenpsychiatrie. Alleen via een collocatie kan dat, dan krijgt het gerechtelijke bevel voorrang.

"Het is niet de meest adequate oplossing, daar is iedereen het over eens. Maar bij een noodsituatie, een crisis, waar de minderjarige gevaar loopt door psychische, emotionele en/of gedragsproblemen, is het belangrijk om hem of haar de kans te geven om beveiligd te worden", zegt Eric Schoentjes, afdelingshoofd kinder- en jeugdpsychiatrie van UZ Gent, in "De ochtend" op Radio 1.

De afgelopen jaren heeft de overheid veel geïnvesteerd in crisisinterventie­mogelijkheden voor geestelijke gezondheidszorg bij kinderen en jongeren, zegt Schoentjes. "Het gaat in eerste instantie om mobiele, ambulante interventies, waar kinderen en jongeren in een crisissituatie geholpen kunnen worden op de plaats waar ze verblijven, thuis of in de instelling. Ze hebben er baat bij om in de eerste plaats dáár ondersteund te kunnen worden. En dat betekent dat er minder middelen gegaan zijn naar plaatsen voor crisisopvang in de kinderpsychiatrie."

De regering heeft de sector voor geestelijke gezondheidszorg bij kinderen en jongeren een drietal jaar geleden opgeroepen om een deel van hun capaciteit beschikbaar te houden voor crisisopvang. "Per provincie gaat dat om 10 procent van de beschikbare capaciteit. Voor Oost-Vlaanderen betekent dit 7 crisisbedden. Die zijn bijna continu gevuld."

"Dat maakt dan, als we bij een volzetting een vraag krijgen, alternatieven moeten gaan zoeken. Dat kan dan gaan om mobiele of ambulante interventies, maar ook dus om een opname in de volwassenenpsychiatrie. Ik ben zelf niet verrast dat dat gebeurt, maar het is zeker geen schering en inslag."

Schoentjes is er persoonlijk geen voorstander van om het aantal "crisisbedden" voor kinderen en jongeren uit te breiden. "Ik vind het veel nuttiger om te investeren in die mobiele en ambulante zorg. Veel beter dan te investeren in de vaak dure hospitalisatieplaatsen."

Het kabinet van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) noemt de situatie in de krant "heel spijtig. We doen er alles aan om dit soort schrijnende situaties te vermijden. Maar het lukt niet altijd." Schoentjes is het daarmee eens.

"Ik vind dat een eerlijk antwoord. De Block heeft de afgelopen jaren geïnvesteerd in de uitbreiding van het crisisaanbod, maar ook in andere programma's voor geestelijke gezondheidszorg voor kinderen en jongeren."

Marc Jans, directeur van het psychiatrisch centrum Dr. Guislain in Gent betreurt de situatie. "Vandaag zoeken we verder, om te kijken waar we voor haar een geschiktere plaats vinden. Het is de bedoeling om haar dan zo snel mogelijk naar die plaats te transfereren. We bekijken dat van dag tot dag. Er zijn een aantal mogelijkheden, maar tot hiertoe hebben we die nog niet gevonden. We zetten alles op alles om een definitieve oplossing te vinden. Ondertussen leveren we een zo goed mogelijke zorg, om die tussenperiode te overbruggen", luidt het nog.