“Ook voor ons lijkt het China van Xi Jinping stilaan een betrouwbaardere partner dan het Amerika van Donald Trump”

Vandaag begint in de Chinese hoofdstad Beijing het negentiende congres van de Chinese communistische partij, de vijfjaarlijkse hoogmis van de politieke elite van het Rijk van het Midden. Tijdens die oefening duiden de partijsoldaten de leden van het centraal comité aan, dat op zijn beurt het politbureau ‘verkiest’. Democratie komt daar niet aan te pas. Alles is vooraf netjes geregeld door de discrete mannen met de donkere pakken en de rode dassen van de partijtop.

Luc Standaert

Het partijcongres zal ook de Chinese leider Xi Jinping bevestigen in zijn ambt van secretaris-generaal van de partij. In april volgend jaar wordt diezelfde Xi dan door het parlement herkozen als Chinees president.

Xi heeft zijn eerste termijn van vijf jaar als partijleider-president er opzitten en heeft zich in die tijd ontpopt tot de machtigste Chinese politicus sinds Mao Zedong. Met harde hand is hij erin geslaagd de wijdvertakte en openlijke corruptie die onder zijn voorgangers was gegroeid in het partijapparaat en het Chinese Volksleger aan banden te leggen. Dat daarbij ook nogal wat van zijn politieke rivalen ten val kwamen zal wel geen toeval geweest zijn.

Meer dan zijn voorgangers heeft Xi ook China internationaal op de kaart gezet. Hij kon daarbij uiteraard de vruchten plukken van de al eerder gestarte liberalisering van de Chinese economie. Die heeft het land omgetoverd tot een van de rijkste ter wereld. Eén dat ook meer en meer aan de top komt in alle domeinen van wetenschap en techniek. Maar waar zijn voorgangers uitdrukkelijk kozen voor een bescheiden en terughoudende rol op het internationale toneel, eist Xi duidelijk de plaats op die China als op één na machtigste land ter wereld toekomt in de internationale politiek.

Op een ogenblik dat de Verenigde Staten geleid worden door een labiele navelstaarder die al zijn traditionele bondgenoten de kast op jaagt, is het voor Xi Jinping een koud kunstje om de leegte op te vullen die Donald Trump gecreëerd heeft. Ook voor ons in Europa lijkt het China van Xi Jinping stilaan een betrouwbaardere partner dan het Amerika van Donald Trump.

Maar dat mag toch niet doen vergeten dat China geen democratie is, maar nog altijd de grootste dictatuur ter wereld. En dat Xi Jinping sinds zijn aantreden de duimschroeven nog flink heeft aangedraaid. Een land dat routinematig kunstenaars, dissidenten en de advocaten die hen verdedigen in de gevangenis stopt, en ondanks zware internationale druk Nobelprijswinnaar Liu Xiaobo laat sterven in hechtenis, hoort toch niet echt bij de beschaafde wereld?

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer