“Belofte is een hemd der dwazen, luidt een spreekwoord. Deze regering weet er alles van. En net zoals de Europese Commissie blijven ook wij dat pikken”
De Europese Commissie heeft de regering-Michel opnieuw een buis gegeven voor haar begrotingsbeleid. Volgens Europa levert ons land te weinig inspanningen om het financiële huishouden op orde te krijgen. De Commissie raamt het structurele tekort volgend jaar op 1,5 procent van het bruto binnenlands product. In verkiezingsjaar 2019 zou dat zelfs 1,7 procent zijn. Deze regering leeft dus boven haar stand en rekent zich rijk. Ze schat inkomsten systematisch te laag in en geeft te veel uit waardoor de staatsschuld onvoldoende daalt. Samen met Italië zijn we het zwarte schaap van de Europese klas. Van een mooie troost gesproken.
We zijn benieuwd wie nu weer de zwartepiet zal krijgen. De plaat dat het de schuld is van Walen, socialisten of vakbonden is echt stukgedraaid, zeker nu het economisch goed gaat en de rentelasten laag blijven. Idem voor de hitsingle dat nieuwe besparingen de prille economische heropleving niet mogen fnuiken. Trouwens, Europa waarschuwt voor een sterke toename van de primaire uitgaven (uitgaven die de overheid doet zonder intrestbetalingen op zijn overheidsschuld). Die zijn een goede indicator die verhindert dat de huidige regering kan worden afgerekend op de goede of slechte prestatie van haar voorgangers.
De regering Michel gedraagt zich als een groep ouderwetse foorkramers zonder scrupules. Mooie attracties met indrukwekkende lichtshows en luide beats primeren op de boekhouding
Toegegeven, een echte verrassing is het Europese verdict nu ook weer niet. De regering-Michel sluit zich zonder gêne aan bij een lange politieke traditie in dit land om de begrotingslat voortdurend lager te leggen. Uitgezonderd de regering-Verhofstadt II in 2006 lag het uiteindelijke begrotingsresultaat de voorbije 15 jaar elk jaar opnieuw lager dan de oorspronkelijke doelstelling in het stabiliteitsprogramma om de begrotingstekorten weg te werken. Verhofstadt III, Leterme I en II, Van Rompuy, Di Rupo en Michel, stuk voor stuk sluiten ze budgettaire tovenaars in hun armen. De Zweedse coalitie is daarop geen uitzondering. Of vindt u het normaal dat het beloofde begrotingsoverschot van 3 miljard euro in 2017 moeiteloos muteert in een gat dat 7 miljard euro dreigt te worden? Bovendien gaat Michel I niet gebukt onder een wereldwijde economische en financiële crisis, want die is ondertussen helemaal verdampt. Neen, vandaag is het geen kwestie van niet kunnen, maar van niet willen.
Ondertussen zwellen de pensioenkosten aan en staan lokale en nationale verkiezingen voor de deur. Wie hoopt dat deze regering alsnog budgettaire orde op zaken zal stellen, is eraan voor de moeite. Belofte is een hemd der dwazen, luidt een spreekwoord. Deze regering weet er alles van. En net zoals de Europese Commissie blijven ook wij dat pikken? Begrijpen wie kan.
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
