Voor hun Nieuwjaarsreceptie kozen de christendemocraten deze keer voor de indrukwekkende studio’s in Lint, waar een podium is opgebouwd met een waterpartij er omheen waar nevel uit opstijgt. Benieuwd hoeveel keer Wouter Beke de beelden van de pas verkozen Franse president Emmanuel Macron in het Louvre bekeken heeft. De pompeuze setting, Beke’s gebaren, de manier waarop hij overduidelijk staatmanschap wil uitstralen - tot het maatpak toe: de gelijkenis is treffend. Vuriger dan anders ment de CD&V-voorzitter zijn troepen. ‘Hij is wel wat opgenaaid’, merkt een ouder CD&V-lid droogjes op.

In zijn speech pleit Beke net als in De Standaard vandaag voor meer waardigheid, respect en fatsoen in de politiek. ‘Ik ben een rationele politicus. Ik loop inderdaad niet voortdurend zenuwachtig te Twitteren. Ik ben niet polariserend. Ik denk dat je door samenwerking verder geraakt dan door tegenwerking of zondebokken aanduiden.’ Dat hij nog steeds ongecontesteerd is binnen de achterban, of toch zij die aanwezig zijn, mag blijken uit het laaiend enthousiaste applaus telkens als hij steekjes onder water uitdeelt aan coalitiepartner N-VA. Al wordt die partij nergens bij naam genoemd.

Integere Wouter

2018 is een verkiezingsjaar en dat laat zich voelen: 2.500 leden hebben zich ingeschreven, een pak meer dan andere jaren. Over zijn communicatie dit weekend is iedereen uiterst tevreden. ‘Wouter heeft de puntjes nog eens op de i gezet, iedereen weet nu dat de stijl van bepaalde andere partijen niet onze stijl is’, verklaart Kamerlid Nahima Lanjri. ‘Weet je, Wouter is een heel integer persoon, dat is nog maar eens gebleken. Die mea culpa siert hem, mensen voelen dat het bij hem en bij de hele CD&V om inhoud gaat.’

De voorzitter gaat onder meer in op het thema ‘identiteit’. ‘We laten onze Vlaamse identiteit niet bedreigen van buitenaf, door mensen die onze manier van leven in vraag stellen’, speecht Beke. ‘Wie in Vlaanderen woont, spreekt Nederlands. Maar we laten onze identiteit ook niet bedreigen van binnenuit. Vlamingen moeten kunnen kiezen waar hun kinderen naar school gaan, zonder rekening te moeten houden met je portemonnee. De vrijheid hebben om jezelf te zijn op straat, gelovig of niet.’

Kamerlid Hendrik Bogaert blijft lachen. Hij choqueerde recent meer dan één partijgenoot met zijn voorstel om een algemeen hoofddoekenverbod in te voeren zodra de samenleving meer dan 5 procent moslims telt. De West-Vlaming voelt zich niet teruggefloten, verzekert hij. ‘Wouter en ik streven allebei naar een inclusieve samenleving, alleen verschillen we over waar je de grens legt als onze normen en waarden botsen met de vrijheid van godsdienst. Velen zijn het met mij eens, zo blijkt. Ook binnen de partij. De recepties die ik doe zijn een triomftocht! “Gij zegt tenminste wat wij denken en wat de anderen niet durven zeggen”, komen mensen mij vertellen. Nu, ik onderschrijf ook elk woord van Wouter zijn speech en dat leg ik die mensen dan uit. Ik heb mij altijd thuis gevoeld bij de CD&V en ik doe dat nog altijd.

Meer stinken

Het mag duidelijk zijn: over Soedan en Francken wordt gezwegen, de kopstukken weigeren erop terug te komen. ‘Natuurlijk laten we het onderzoek niet los’, haast Lanjri zich. Maar feit is dat de focus wordt verlegd - liefst op de eigen verwezenlijkingen. ‘Het is toch waar?’, aldus Vlaams fractieleider Koen Van den Heuvel. ‘We moeten uitgaan van onze eigen sterkte, en fier zijn op wat we doen. Wij zíjn geen geslagen honden, het tegendeel is waar: de taxshift bijvoorbeeld, is op maat van CD&V geschreven. Er zijn nog nooit zoveel scholen bijgekomen, enzovoort.’

Jongerenvoorzitter Sammy Mahdi, één van de twee gelegenheidsdj’s van de avond, is het er volmondig mee eens: ‘Eigen stoef stinkt, maar misschien moeten we dan maar wat meer stinken.’ Waarop is hij dan het meest trots? Net als andere christendemocraten moet hij niet lang nadenken over het lijstje. ‘300.000 nieuwe jobs, de taxshift, de verlaging van de vennootschapsbelasting: allemaal zaken die anderen op hun conto schrijven maar die eigenlijk door CD&V op gang zijn getrokken of waar wij meer dan eender wie onze stempel op gedrukt hebben. Kijk, wij zijn altijd heel loyaal geweest, vandaag moet je duidelijker wat leper zijn in je communicatie.’

Over blaffen en bijten

En wat als N-VA straks nog eens dreigt om uit de regering te stappen? Ook over de toekomst zijn de violen gelijk gestemd, aldus Van den Heuvel vinnig. ‘Als je blaft, dan bijt je. En als je niet durft bijten, dan moet je in het vervolg ook niet meer blaffen. Want zij (lees: N-VA) kicken daarop natuurlijk. Daar is iedereen het over eens, dat moeten we nu ook echt volhouden.’ Hij is niet de enige die vindt dat de voorbije weken niet voor herhaling vatbaar zijn. CD&V wil/mag geen tweede keer de N-VA groot maken op die manier, luidt het. Een kopstuk: ‘Als Francken nog eens een zware uitschuiver maakt, dan moeten we voet bij stuk houden. En dat De Wever dán maar eens uit de regering stapt.’

Nochtans moést de partij reageren, vinden velen. Beke heeft een gele kaart getrokken, geen rode - dixit Bogaert - maar helaas spint vooral de N-VA garen bij de situatie. ‘Het voordeel is wel dat men nu duidelijk weet dat voor ons de maat vol is’, aldus Veli Yüksel. ‘En dat beseffen ze bij N-VA ook wel.’ Theo Francken zal een toontje lager zingen, en anders is er nog altijd de premier, luidt het.

CD&V laat zich trouwens niet zo gemakkelijk klein krijgen, zegt Europarlementslid Ivo Belet. 'Ik ben in 2004 in de politiek gestapt, op een moment dat de commentatoren de CD&V dood verklaarden', blikt Belet terug. 'Een half jaar later hadden we Yves Leterme. Het kan snel keren.' Het Hasseltse kopstuk is naar eigen zeggen niet teruggefloten toen hij onomwonden zei dat Francken ontslag moest nemen - al zijn de meningen over zijn uitspraak in De Zevende Dag verdeeld, zo blijkt tijdens de receptie.

1 miljoen huisbezoeken

Beke grijpt de Nieuwjaarsreceptie aan om de feitelijke precampagne voor de gemeenteraadsverkiezingen af te trappen. Grote veranderingen beginnen klein, stelt hij. ‘Lokale politiek gaat over concrete problemen en personen. Lokaal zijn oorlogsvluchtelingen geen cijfers in een krant, maar families van vlees en bloed. Armoede en werkloosheid zijn geen statistieken, maar problemen die een concreet gezicht krijgen.’

De CD&V-burgemeesters - front row mét sjerp - worden uitgebreid gehuldigd en de voorzitter kondigt liefst 1 miljoen huisbezoeken aan de komende maanden. De CD&V’ers zullen dus in beweging moeten blijven, en dat mag ook wel als je slogan ‘de weg vooruit’ is. En die weg begint bij de voordeur.

Naar het voorbeeld van N-VA mag een kopstuk vervolgens de eerste liedjes door de versterkers jagen - en de keuze is niet gespeend van enige symboliek. Wim Dries, CD&V-burgemeester in Genk, bestijgt het podium. Zijn eerste keuze? ‘Walk on water’ van Milk Inc. Nu nog een mirakel in oktober en in mei volgend jaar. ‘I Gotta Feeling’ van Black Eyed Peas is allicht niet toevallig de tweede schijf.