Thijs Aerts kroont zich na boeiende strijd tot beloftekampioen en droomt van een profcontract

Het was Vandebosch - vorig jaar winnaar bij de junioren na een straf nummer - die de debatten opende. Aerts en Caluwé konden met alle moeite van de wereld zijn moordend tempo volgen, terwijl Yannick Peeters na een slechte start meteen op tien seconden hing. Een achtervolging was het gevolg, maar Peeters had pech dat het vooraan geen seconde stilzat.

Toen hij de aansluiting leek te maken, gaven eerst Aerts en nadien Vandebosch er namelijk een flinke lap op. De twee jongeren van Telenet-Fidea Lions en Corendon-Circus waren duidelijk een klasse te sterk voor de concurrentie, maar lieten in eerste instantie toch toe dat het achtervolgend groepje -met Peeters- kon terugkeren. Het was echter uitstel van executie, op drie ronden van het einde zonderden de twee zich definitief af. Ze zouden onderling uitmaken wie de tricolore trui op zak mocht steken. 

Het was uiteindelijk de 21-jarige Aerts die aan het langste eind trok. Op twee ronden van het einde kon Vandebosch een eerste demarrage van de winnaar van 2016 nog counteren, maar een tweede versnelling was er voor de 18-jarige te veel aan. Na enkele handshakes aan het publiek maakte Aerts - de jongere broer van Toon Aerts - de gebalde vuist, terwijl Vandebosch toonde aan de buitenwereld een zekerheid te zijn voor de toekomst. Stijn Caluwé mocht mee op het podium. Peeters moest zich tevreden stellen met een vierde plek.

Belangrijkste afwezige was net als vorig jaar Eli Iserbyt. De tweevoudige Belgische kampioen bij de junioren (2014 en 2015) moet bij de profs starten en zal dus nooit de Belgische beloftetitel veroveren.

Thijs Aerts, Thomas Joseph en de Corendon-Circus-ploegmaats Vandebosch en Caluwe begonnen samen aan de tweede van zeven ronden. Aerts reed in die tweede ronde de materiaalpost binnen om te wisselen. “Mijn versnellingsapparaat was stuk, ik had een andere fiets nodig, maar gelukkig verloor ik niet veel terrein”, aldus Aerts.

Yannick Peeters kon het gaatje op de drie leiders dichten. In de derde ronde haakte Joseph voorin af. Aerts versnelde een eerste keer in de vierde ronde, Vandebosch en Caluwe pikten weer aan. Het tempo stokte waardoor ook Peeters opnieuw aansloot. In de voorlaatste ronde kende Aerts in de tweede zandstrook een perfecte passage. “Voordien maakte ik veel foutjes in het zand, plots reed ik door die tweede zandstrook alsof er geen zand lag”, glunderde Thijs Aerts. 

“De strijd met Toon Vandebosch was nochtans fel. Hij is eerstejaars, maar overal wou hij op kop zitten. De power van een laatstejaars heeft hij natuurlijk nog niet. In tegenstelling tot crossen met Eli Iserbyt zakte het tempo in dit kampioenschap wel af en toe. Toen ik toch een gaatje van vijf seconden sloeg kon ik dat verschil snel groter maken en vasthouden.”

Aerts hield stand en viel voorbij de streep in de armen van zijn moeder en z’n vriendin. Stilaan ontpopt hij zich tot een echte kampioenschapsrenner. In zijn kast ligt sedert 2014 ook een regenboogtrui van bij de junioren. “Ik vermoed dat ik al wat adelbrieven verzamelde om binnen Telenet-Fidea over te stappen naar de profs”, ging Aerts verder. “Er zijn wat afspraken gemaakt, maar concreet is het niet. Ik hoop de stap te kunnen zetten. Om mijn broer Toon en andere renners van Telenet-Fidea te helpen. In Niel en Sint-Niklaas heb ik bij de profs meegedaan. Denk dat ik me daar in de kijker kon rijden. Nu moet ik de focus houden tot het WK in Valkenburg. Een goed wereldkampioenschap kan mij nog wat dichter bij een contract brengen. Want ik hoop ooit tot de top van het veldrijden te horen."

Aan ambitie geen gebrek bij Toon Vandebosch (Corendon-Circus). Amper één jaar na zijn titel bij de junioren was hij al meteen goed voor zilver, en dat als eerstejaarsbelofte. Toch was Vandebosch na de finish ietwat teleurgesteld, er had immers meer ingezeten. "Door één domme fout verlies ik deze wedstrijd", bekende hij.

"In de voorlaatste ronde maakte ik een heel domme fout in het zand waardoor ik moest afstappen. Op de zandstroken probeerde ik telkens op kop te zitten. Als je als tweede of derde door het zand gaat, heb je geen zicht op het spoor en dan is de kans veel groter dat je in de fout gaat. En zo is het ook gebeurd. Ik zat iets te dicht op het wiel van Thijs (Aerts, red). Ik reed me volledig vast en hij pakte meteen negen seconden en dat gat kreeg ik nadien niet meer dicht. Thijs was misschien wel de sterkte in de cross, hij is de verdiende winnaar, maar ik had toch graag met hem de laatste ronde ingegaan. Ik zat ook nog fris, had goed gedoseerd. Vooraf had ik schrik voor een te snelle start om daarna de man met de hamer tegen te komen. Ik ben nooit over mijn toeren gegaan en dus zat het er wel in vandaag. Ik mag niet ontevreden zijn met deze tweede plek, al had ik natuurlijk liever gewonnen."