Ken (37) verloor lichaam, werk en relatie na zware val, maar vond opnieuw de liefde bij zijn verzorgster

Er staat nog altijd een kerstboom in de kamer van Ken Nelissen in verzorgingstehuis De Vrije Vlinder in Brasschaat. Ken lacht. “Iemand van de nachtdienst zei dat deze week ook: Ken, uw kerstboom staat nog. Ja, zei ik, ík kan hem niet afbreken, maar als ge u geroepen voelt, doe gerust.” Dat is de Ken die de kijkers van Eén gisteravond te zien kregen in Taboe: altijd op vinkenslag. Zo hangt op de kamer ook een foto van Ken met zijn vriendin Lindsey (34) op het strand in Knokke. Drinkt hij daar dan cocktails? Natuurlijk, zegt Ken: “Ik drink alcohol, hoor. Ik kan er alleen niet tegen. Maar wat gaan ze doen? Mijn rijbewijs afpakken?” (lacht)

Ken is verlamd vanaf de nek. Ademen doet hij met een machine. Het gevolg van een val op een trampoline tijdens de turnles, op 5 juni 2009. Twee jaar verbleef Ken in een ziekenhuis. Zijn job als turnleraar kwijt, zijn vriendin ging weg, en hij verloor alle gevoel uit zijn sportieve lichaam. Na de revalidatie konden zijn ouders niet voor hem zorgen, zelfs niet met rond de klok ondersteuning. “Ik zou mijn ouders alles afgepakt hebben. Die hadden recht op een pensioen en zouden niets meer kunnen, ik vond dat zó erg.” Toen Ken een dubbele longontsteking kreeg, dacht hij aan het afscheid. Al was het maar om iedereen de last te besparen.

Maar in De Vrije Vlinder konden ze de zorg wel aan. Lindsey Van Dyck werkte er ook en begon voor Ken te zorgen. Wassen, eten geven, aankleden. En praten, veel praten. Ken vond Lindsey best wel lief. En knap. “Na een tijdje dacht ik: ik vraag gewoon of ze me wel kussen. Ik had mijn move eigenlijk al een beetje voorbereid. Het bolletje waarmee ik mijn rolstoel bedien, had ik al opzij geduwd. Om plaats te maken voor een kus.”

Maar die kus kwam er niet. Toch niet meteen. Lindsey was op snelheid gepakt. “Ik was verrast, ja. Maar ik had vermoedens. En gevoelens. Die werden bevestigd, maar ik was zo overweldigd dat ik even tijd heb gevraagd.” Ken slaakt een zucht: “Dat viel efkes tegen, zeg.” Lindsey: “We hebben toen een paar serieuze gesprekken gevoerd. Ik wist wat zijn verzorging inhield, je gaat daar niet snel over. Mijn ouders waren ook heel beschermend. Zijn ouders ook.” Ken knikt: “Ze dachten dat ik gekwetst zou worden. Dan was ik weer terug naar af.” Maar echte liefde hou je niet tegen. Lindsey: “Als je Ken leert kennen, móét je hem wel graag zien.”

Zoon

Ken kreeg er meteen een zoontje van vijf bij, Cédric. “Doe jij die meneer een bavet aan”, vroeg Cédric aan zijn mama. Cédric is nu elf. En de band met Ken is hecht: “Cédric heeft die zorgende kant van zijn mama.” Lindsey: “Terwijl ik hem nooit iets heb aangeleerd. Maar hij is nieuwsgierig, stelt de vragen die anderen niet stellen.” Eén keer was Cédric bij de pinken toen hij zag dat de slang van de beademing van Ken was losgeschoten. Ken kon niemand verwittigen, want de walkietalkie van de verzorger van dienst was plat. “Cédric was huiswerk aan het maken en heeft de slang weer vastgedraaid.”

LEES OOK. TV RAPPORT. Onze man keek naar ‘Taboe’: “Hoe zijn ze erin geslaagd dit programma in elkaar te draaien?”

Medisch gezien zou Ken een kind kunnen verwekken, maar daar denkt hij niet meer aan: “Mijn gezondheid is te fragiel. Als ik ertussenuit val, heeft dat kind geen vader meer. Het zou ook niet lukken, met een baby. Ik kan zelfs niet tegen een lepel die op de grond valt. Schrikken geeft mij zenuwprikkels, een brandende pijn in de arm. Met Cédric heb ik een zoontje. Dat is genoeg.”

Ken en Lindsey hebben samen een huis gekocht. Maar Ken verblijft vooral in De Vrije Vlinder. “Ik heb samenwonen meteen afgeblokt. Ik wil het Lindsey niet aandoen. De zorg is te groot. Beter wat minder samen en van de goeie momenten genieten.” Lindsey: “Als Ken naar huis komt, verhuizen er ook heel wat machines mee. Dat doe je niet zomaar.” Niet dat de twee nooit samen slapen. Ken lacht: “Ik beweeg nooit ’s nachts, iemand anders (kijkt naar Lindsey) wel. Dan ligt haar haar in mijn gezicht te kriebelen.” Lindsey: “Ken draagt oordopjes tegen het lawaai van zijn beademing, ik slaap er gewoon door. Ik vind het rustgevend.”

Nog één vraag moeten we stellen: de gelijkenis met Kevin De Bruyne. Ken maakt ons attent op een poster van de voetballer. “Cédric had die meegebracht. Ik heb u op een poster gezien, zei hij. Ik krijg die opmerking over De Bruyne wel vaker. Dan zeg ik altijd: ik zou liever wat meer op zijn bankrekening lijken.”