© Luc Daelemans
Het kernprobleem is dat arbeid in ons land hoger belast wordt dan kaviaar, champagne of Rolls Royces
Tot 6.000 euro per jaar. Dat zou u onbelast kunnen bijverdienen, als de regering haar zin krijgt. Voor Open Vld gaat het om haar belangrijkste trofee uit het zogenaamde zomerakkoord van de meerderheidspartijen. Een zeer late zomer, als u het mij vraagt. En de liberalen krijgen het niet cadeau. Nadat eerst de coalitiepartners een tijd lang op de rem stonden, liggen nu de Franstalige socialisten, christendemocraten en ecologisten dwars. Zij blokkeren een beslissing door een ‘belangenconflict’ in te roepen.
Er zitten zeker positieve kanten aan dit ‘onbelast bijverdienen’. Het maakt een einde aan de soms groteske belastingen die vrijwilligers moeten betalen op kleine forfaitaire onkostenvergoedingen. En voor de aangifte zou voor het eerst gewerkt worden met een eenvoudige app op uw gsm. Maar wie eerlijk is, moet toegeven dat het blijft gaan om politiek broddelwerk, in hetzelfde register als flexi-jobs, dienstencheques, aftrekken, bedrijfswagens en loonsubsidies. Het kernprobleem is namelijk dat arbeid in ons land hoger belast wordt dan kaviaar, champagne of Rolls Royces. Omdat onze overheid 53% van het nationaal inkomen opslokt, is het blijkbaar onmogelijk om die belastingen te verlagen. In plaats daarvan worden, op een homeopathische wijze, allerhande kleine maatregelen genomen om de ergste schade van die loodzware loonbelasting tegen te gaan.
Het kernprobleem is dat arbeid in ons land hoger belast wordt dan kaviaar, champagne of Rolls Royces
Ieder van die remedies veroorzaakt op zijn beurt weer nieuwe problemen. Hoe vermijd je bijvoorbeeld dat mensen massaal gaan overschakelen naar 4/5de jobs om die 6.000 euro bij te verdienen? Het grootste probleem is bovendien dat een belangrijke groep van al deze maatregelen uitgesloten blijft, namelijk werklozen, steuntrekkers en langdurig zieken. Onze maatschappij kent een harde, sociaal zwakke groep voor wie de stap naar een fulltime job om allerhande redenen te groot is. Die redenen hebben vaak meer met onze economie dan met de persoon zelf te maken. Uitgerekend deze groep zou moeten kunnen gebruikmaken van de mogelijkheid om met kleine stapjes terug in het arbeidscircuit te komen. Uit vrees om een ‘profitariaat’ te creëren, laat men deze groep vandaag achter. Waarom flexi-jobs en onbelast bijverdienen niet gebruiken om mensen met een uitkering de kans te geven zichzelf te activeren? Misschien in combinatie met een onvoorwaardelijk basisinkomen. Geef wie vandaag een werkloosheidsuitkering of een leefloon krijgt de kans om te kiezen voor een basisinkomen. Een basisinkomen dat uiteraard lager ligt dan die uitkering, maar met de mogelijkheid om 6.000 euro belastingvrij bij te verdienen of een flexi-job te doen.
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
