Ik zit in een rolstoel en kan lachen met de riskante moppen van Geubels in “Taboe”

“Taboe” brengt humor over mensen met wie zogezegd niet gelachen mag worden. In de eerste aflevering nam Philippe Geubels personen met een fysieke beperking op de korrel. Zelf ben ik ook geboren met een fysieke beperking. Ik zit in een elektrische rolwagen en heb bij veel alledaagse handelingen hulp nodig.

Wanneer ik merk dat personen zich geen houding weten in mijn aanwezigheid, gebruik ik vaak humor om het ijs te breken. Een flauwe grap die altijd werkt: "Ik drink geen alcohol, want ik moet nog rijden." Humor is heel belangrijk voor mij, want het helpt mezelf en mijn problemen te relativeren. Humor verbindt ook, brengt mensen samen en zorgt ervoor dat we beter om kunnen met elkanders kleine kantjes. Zoiets kan echter alleen maar in een sfeer van gelijkwaardigheid. En laat nu net dáár het schoentje wringen.

Personen met een beperking worden namelijk – evenals andere minderheden – vaak niet als volwaardig beschouwd. Men voelt zich dikwijls onwennig in het gezelschap van iemand zoals ik en laat grappen dan maar liever achterwege. Wanneer iemand het toch aandurft een mopje te maken, kijkt iedereen snel mijn richting uit om te zien of er al dan niet gelachen mag worden. En dat is jammer. 

De kern van het probleem is dan ook niet dat men met mij zou lachen, wel dat men mij als ‘anders’ aanziet. En met iemand die ‘anders’ is, wordt niet gelachen. Net zoals bij racisme en seksisme worden mensen die de zogenaamde norm ‘normaal’ niet halen in een apart vakje gestoken. Bewust – of onbewust – worden ze hierdoor gediscrimineerd. We noemen dat able-isme.

Nochtans voel ik me evengoed deel van de maatschappij en ik heb net als iedereen dromen en talenten. Wanneer grappen vertrekken vanuit die norm (jij bent niet normaal en dus eigenlijk minderwaardig), dan zal je mij niet snel zien lachen. Vertrekt diezelfde mop vanuit een gelijkwaardigheids­gevoel, dan kan er wat mij betreft heel veel.

“Taboe” neemt het voortouw in het debat rond humor over minderheids­groepen. Dat kan ik enkel toejuichen. Het is een stapje in de richting van een wereld zonder tussenschotten en met meer humor.

Hopelijk maakt deze programmareeks duidelijk dat met veel wederzijds respect en toch een beetje voorzichtigheid veel kan. Ik ben tevreden over het resultaat en vind het positief dat personen met een beperking niet enkel het onderwerp van de grappen zijn. Ze doen mee en kruipen vaak zélf in de rol van grappenmaker. Mooi gedaan.

---

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.