Jef Geys, ongrijpbaar rebels kunstenaar, overleden
Kunstenaar Jef Geys is overleden na een kort ziektebed, hij werd 83. Geys nam deel aan alle grote kunstmanifestaties van zijn tijd, zoals de Biënnale van Venetië, Documenta in Kassel en Chambres d'Amis in Gent. Zijn werk behoort tot de collectie van verscheidene belangrijke musea.
De kunst van Jef Geys omschrijven is moeilijk: nooit liet hij zich vastpinnen op een stijl of trend. Hij tekende, schilderde, maakte collages en foto's, maar was ook bekend voor zijn installaties en beeldhouwwerken.
Jef Geys was een weerbarstig man. Verscheidene keren blies hij plannen voor een tentoonstelling af, zoals in Gent eind jaren tachtig. Maar in 1986 werkte hij wel samen met Jan Hoet aan de legendarische tentoonstelling Chambres d'Amis, die werken en installaties toonde in gewone huizen van Gentenaren. Al ging hij uit protest, volgens Karl van den Broeck, met het geld dat hij voor Chambres d'Amis kreeg vooral decadent goed eten, samen met Panamarenko. Hij keerde de kunstsector vaak de rug toe en bezocht zelden of nooit zijn eigen tentoonstellingen.
Jef Geys was een kunstenaar die staakt
Geys was een man van contradicties. Hij zocht inspiratie in de natuur, zijn omgeving en populaire kranten & magazines, maar tegelijk was hij een soort archivaris van de werkelijkheid en van zijn eigen onwaarschijnlijk omvangrijk oeuvre.
Een leven in dienst van de kunst
Jef Geys is afkomstig uit Leopoldsburg en hij woonde in Balen, prozaïsche plekken die hem toch sterk hebben beïnvloed. De natuur en de urbane omgeving zijn er vrij rommelig en eigenzinnig, banaal en verwarrend. Kenmerken die goed passen bij Geys. In Balen werkte hij dertig jaar als leraar plastische opvoeding. Het werk "Koffieonderleggersdagboek" uit 2014 verklaart veel. Elke dag nam Geys een kop koffie in een café in zijn buurt. Hij las er ook de krant. Op de onderlegger van de kop koffie schreef en tekende hij wat hem trof in het nieuws. En hij archiveerde dat en maakte er kunst van:
Weg met hiërarchie en gezag
Jef Geys is een scepticus met een afkeer van mooie plaatjes. Zelden gaat hij mee in de opvattingen van curatoren. Ook in "Chambres d'Amis" was hij een buitenbeen. Hij hield niet zo van kunst in de huizen van de betere middenklasse. Liever maakte hij deuren, beschilderd met revolutionaire leuzen, en plaatste die in een arbeidersbuurt. Volgens Karl van den Broeck noemde zijn vader, auteur Walter van den Broeck, Jef Geys een "kunstenaar die staakt".
Relikwieën van het alledaagse
Ook zo genoemd onkruid boeit hem. In Venetië in 2009 vulde hij het Belgisch paviljoen met afbeeldingen van geneeskrachtig onkruid, dat omwille van het medicinale dus geen onkruid meer is. Enkele van die afbeelden komen op officiële postzegels terecht. Geys zelf reproduceerde vaak werken op meerdere exemplaren. Op Documenta 9 in Kassel projecteerde hij in 1992 op meerdere schermen een film die in totaal 36 uur duurde. In zijn subversieve conceptuele kunst is Geys nog het meest verwant met Marcel Duchamp. Voorts was hij een mediaschuw man, die uiterst zelden een interview gaf of uitleg verstrekte bij zijn werk. Jef Geys werd 83.
