Niet openbaar

Eerder vandaag besliste het Hof van Assisen al dat de beelden die Hardy maakte van de verkrachting (met foltering) van en de moord op Linda Doms, achter gesloten deuren vertoond zouden worden. Daarop hadden de verschillende burgerlijke partijen aangedrongen bij voorzitter Dirk Thys, ″omdat ook de doden recht hebben op privacy”. Ook het parket en de verdediging van Hardy gingen met het verzoek akkoord. In zijn tussenarrest verwees Thys onder meer naar bepalingen uit het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Woensdagavond kregen de aanwezigen in de rechtszaal dan de integrale film, 40 minuten lang, te zien. Enkel de beelden van de fietsende Hardy en een fragment van enkele seconden waarop niets te zien of te horen is, waren weggelaten. Op dat moment had het publiek, de pers, en het merendeel van de nabestaanden de rechtszaal al verlaten: slechts twee personen van de burgerlijke partijen bleven zitten bij het begin van de vertoning.

“Van een uitzonderlijke gruwelijkheid”

Een van hen vertrok uiteindelijk toch nog tijdens de vertoning, en even later werd de vertoning van de film ook voor de overgebleven aanwezigen in de rechtszaal gestaakt. Na afloop wilden de aanwezige advocaten niets zeggen over de reactie in de rechtszaal, al noemde Jos Van der Velpen, advocaat van een burgerlijke partij, de beelden wel “van een uitzonderlijke gruwelijkheid.”

Ook Jef Vermassen wilde bij het verlaten van de rechtszaal niets zeggen, “want dat mogen we deontologisch niet”. In het VRT-programma ‘De Afspraak’ noemde de advocaat de vertoning later op de avond wel “het gruwelijkste uur van mijn leven”. Vermassen verdedigt ook de beslissing om de beelden te tonen: “Ik wou dat de jury de beelden zag. Ze moeten zich een beeld kunnen vormen.”

Jury mag zaal niet verlaten

Vermassen hoopt ook dat de juryleden “elkaar steunen. Ze staan er niet alleen voor. Als rechter moet je willen zien wat een dader aanricht. Anders ben je niet correct.” De juryleden moeten de film namelijk volledig bekijken, al mogen ze wel de blik afwenden of de oren sluiten. Mochten zij de zaal verlaten, dan is dat een procedurefout.

Opvallend: nadat de deuren weer geopend waren, vroeg Hardy of er wel psychologische ondersteuning was voor de jury. Assisenvoorzitter Dirk Thys antwoordde dat dat “niet Hardy’s probleem” is. Het proces hervat zoals gepland donderdag om 9 uur, met het vervolg van de uitleg over het onderzoek. Mogelijk komt er dan ook duidelijkheid over wat er met de niet-vertoonde fragmenten van de moord op Doms moet gebeuren.

Hardy kijkt niet naar foto’s van Linda Doms

De 52-jarige Linda Doms werd op 17 september 2015 verkracht en vermoord, feiten die dader Renaud Hardy zelfs filmde. Een buurvrouw en de vriend van Doms vonden het levenloze lichaam van de vrouw in haar slaapkamer in haar zeer kleine woning in Hofstade. Er werden eerder vandaag in de rechtszaal foto’s getoond van het naakte lichaam van Doms met allerlei kwetsuren van stomp geweld, maar Hardy keek er niet naar. Haar gezicht was bebloed en ze had afweerletsels aan de handen. Hardy liet zijn hoofd in zijn handen rusten en bleef voor zich kijken.

Buiten het huisje zagen de speurders sleepsporen in het grind. De vriend van Doms zei dat Linda problemen had met een zekere Renaud. Renaud zou een meer dan vriendschappelijke relatie met Linda willen en hij kon zeer agressief worden als hij zijn zin niet kreeg. Hardy kwam met zijn vriendin D. C. vaak bij Linda aan huis en wenste dan een trio. Zo zou D. C. naakt bij haar thuis hebben gestaan, terwijl Hardy haar aan de leiband vasthield. Hardy zou Linda voorstellen blijven doen voor massages of seks, maar de vrouw reageerde telkens ontstemd en bleef dat weigeren.

Doms werd omschreven als een vrouw die veel liefde gaf, maar weinig terug kreeg. Ze hielp Hardy waar ze kon. Ze bleef ondanks alles een vriendin voor hem. Zowel de vriend van Doms als Hardy, kwamen als verdachten in beeld. De politie deed een huiszoeking bij Hardy op 17 september 2015 ‘s avonds. Hij was volledig naakt onderaan en droeg enkel een blauwe pull. Hij was naar porno aan het kijken en nog snel enkele computerschermen aan het sluiten. De politie pakte Hardy mee naar de mensen van het lab, omdat die in de woning van Linda Doms een sporenonderzoek aan het verrichten waren. Ze moesten een sporenopname aan zijn handen uitvoeren.

In het politievoertuig leek Hardy weinig aangeslagen van wat hem overkwam. Hij vond het nodig om tijdens de overbrenging liedjes te neuriën en ongepaste seksueel getinte moppen te maken. Hij zong een paar keer uit volle borst de Marseillaise. Er werd hem gevraagd stil te zijn. Dat deed hij, waarna hij indommelde. Een dag later werd Hardy opnieuw in vrijheid gesteld, maar hij vertelde aan zijn vriendin D. C. en aan een bevriende politieman dat hij Linda Doms gedood had. Op maandag 21 september 2015 werd Hardy opnieuw van zijn vrijheid beroofd.

Veerle Eyckermans

Ook actrice Veerle Eyckermans werd het slachtoffer van Hardy, zij het “niet met seksuele intentie, gewoon euhm... om te terroriseren”. Hardy gaf die uitleg tijdens zijn laatste verhoor, eind vorig jaar, waar hij alles bekende wat hem in het proces ten laste gelegd wordt. Tijdens de vragen over het onderzoek werd het Hardy opnieuw te veel: “Ik kan mij geestelijk niet conditioneren”.

Net na haar thuiskomst, op 14 februari 2015, werd Eyckermans aangevallen door haar buurman Renaud Hardy, die ze echter niet herkende. Het was pas nadat Hardy werd opgepakt voor de moord op Linda Doms, dat de link gemaakt werd met de moordpoging op Eyckermans. Ondanks materiële bewijzen - de vondst van zijn DNA op een muts en een stok - bleef Hardy tot november 2017 de feiten ontkennen.

Een buurman werd gealarmeerd door het geschreeuw van Eyckermans, en die trof haar met een zwaar bloedend gezicht aan onder de boom waar ze haar toevlucht had gezocht voor de slagen van Hardy.

In ondervragingen over de moordpoging op Eyckermans zei hij de ene keer dat hij haar kende, een andere keer dan weer niet. Ondanks de materiële bewijzen ontkende hij eveneens. “Ik heb veel stokken”, zei hij in een verhoor in september 2016. “Het zou mij verwonderen mocht mijn DNA niet op die stok gevonden zijn. Met een hamer slaan kan ook, maar dan bloeden ze meestal. Ik sla liever met een knuppel.”

In zijn bekentenis klonk het dan weer dat Eyckermans geluk heeft gehad. “Ik had ze doodgeslagen. Was de eerste slag raak geweest, dan had ze prijs gehad. Dan was er iets ergs, iets verschrikkelijks gebeurd.”