Het Tongerse hof van assisen houdt zich donderdag klaar voor de vierde dag van het proces van de 55-jarige Renaud Hardy, die terechtstaat voor twee moorden, verkrachting met foltering en twee moordpogingen. In de voormiddag gaan de speurders verder met de uitleg over het onderzoek naar de moord op Linda Doms.

Woensdagavond was de zitting geëindigd met een zware dobber voor de juryleden. Ze kregen achter gesloten deuren de door Hardy gefilmde beeldfragmenten te zien van de gruwelijke moord op de 52-jarige Linda Doms. In de veertig minuten durende snuffmovie is te zien hoe hij ’s nachts naar de woning van zijn laatste slachtoffer rijdt, haar aan de voordeur neerslaat, haar gillend naar binnen sleept en haar langdurig martelt en vernedert. De doodsstrijd duurde tientallen minuten.

Zaal verlaten

De vertoning vond op verzoek van de familie van het slachtoffer plaats achter gesloten deuren. Zo’n vijftig mensen – het hof, de advocaten, de speurders, enkele nabestaanden en de jury – waren in de assisenzaal aanwezig. Maar toen een van de burgerlijke partijen de zaal verliet en ook advocaat Jos Vander Velpen de vertoning na twee van de vijf ‘episodes’ niet langer kon aanzien, werd ze stopgezet wegens 'te gruwelijk in woord en beeld’.

Donderdagmorgen zei voorzitter Dirk Thys dat de drie resterende beelden eventueel nog bekeken kunnen worden, maar hij deed de suggestie dat de twaalf juryleden de fragmenten nog in het beraad kunnen bekijken.

Een speurder van de federale gerechtelijke politie licht daarom de andere fragmenten mondeling toe. De vijf vrouwen en zeven mannen van de jury zijn nog allemaal aanwezig op het proces, net als de zes reservejuryleden.

De vraag is: waarom was het dan toch nodig om de gruwelijke beelden op de jury los te laten? Volgens traumapsycholoog Nadia Pauwels kan de impact van zo’n snuffmovie op kijkers groot zijn. ‘Sommige beelden kunnen heel destructief op iemand inwerken. Het kan dat de juryleden zo getraumatiseerd raken dat ze de beelden blijven terugzien, dag en nacht. Het is mogelijk dat plots heel hun manier van denken aan diggelen wordt geslagen, dat ze zich onveilig gaan voelen. Psychisch lijden kan ook lichamelijke stressreacties veroorzaken als spierpijn, maagpijn of hartkloppingen.’