Moordonderzoek van Belg die in India overleed muurvast: wat gebeurde er met zijn organen?

Op 8 februari 2016 arriveert Danny Byltjes in India. Hij is uitgestuurd door zijn werkgever Power Climber, een bedrijf gespecialiseerd in windmolens, om training te geven aan Indiase collega’s. Op de eerste trainingsdag voelt hij zich onwel. De man klaagt over buikpijn en gaat tijdens een pauze naar zijn kamer even op zijn bed liggen. Twee Indiase collega’s zoeken hem daar op en contacteren een dokter. Die zegt hen om Danny Byltjes over te brengen naar een ziekenhuis.   

De twee Indiase collega’s rijden met Danny Byltjes van Khamballa naar het Samarpan Hospital in Jamnagar, een rit van ruim een uur. Als ze daar arriveren, kunnen de geneesheren enkel zijn overlijden vaststellen. Hij zou een kwartier eerder al overleden zijn. 

Nancy Van Son, de weduwe van Danny Byltjes, krijgt het bericht te horen. In een eerste versie gaat het om een zuiver natuurlijk overlijden. Die versie wordt later bevestigd door een officieel Indiaas autopsierapport (opgesteld opdat het lichaam gerepatrieerd zou kunnen worden naar België). 

In dat rapport wordt ook expliciet gezegd dat het lichaam intact is, “schedel en hersenen geen bewijs van kwetsuren” vertonen en verder dat “alle vitale organen zoals het hart (…) en beide nieren aanwezig zijn.” In het licht van wat volgt, is dat erg belangrijk. 

Omdat Dany Byltjes hier in België volgens zijn wens gecremeerd zou worden en ook omdat het gerecht dat vroeg, gebeurt er een tweede autopsie in België, uitgevoerd door een wetsgeneesheer. De Belgische wetsgeneesheer ziet heel andere dingen dan zijn Indiase collega’s. Hij schrijft in zijn rapport: “dat Danny Byltjes overleden is aan de gevolgen van zwaar stomp kneuzend geweld welke geresulteerd heeft in een grote leverscheur en een schedelindeukingsfractuur ter hoogte van het linker achterhoofd.”

Wat dus eerst voorgesteld wordt als een natuurlijk overlijden, blijkt in werkelijkheid een gewelddadig overlijden. De schedel van Danny Byltjes is ingeslagen en ook zijn lever is gescheurd als gevolg van geweld. Het zijn kwetsuren die bij leven zijn toegebracht, zo stelt de Belgische wetsgeneesheer vast. 

De weduwe en de zoon van het slachtoffer worden op de hoogte gebracht. 

Een Antwerps onderzoeksrechter start een onderzoek naar moord. Dat onderzoek levert weinig indicaties op. Er is geen verdachte communicatie geweest, de persoonlijke bezittingen van het slachtoffer zijn intact en volledig, de professionele activiteiten van Danny Byltjes in India verliepen perfect volgens plan, de man was ook in goede gezondheid. In de mate dat de zaken in België kunnen onderzocht worden, verloopt het onderzoek vlot maar het is duidelijk dat de antwoorden die er toe doen in India moeten gezocht worden.  

Het verhaal neemt voor de nabestaanden nog een even bevreemdende als schokkende wending. Vele maanden later krijgt Nancy Van Son meer detailinformatie uit het Belgische autopsierapport. En zo leest ze dat in het overleden lichaam van haar man enkele vitale organen ontbraken. “We vermelden dat volgende organen bij het lijk niet werden teruggevonden: hart en beide nieren.”

Het blijkt dus niet alleen geen natuurlijk overlijden te zijn maar een gewelddadig overlijden en bovendien ontbreken hart en nieren.

Wat is er precies gebeurd in India? Is Danny Byltjes overleden omdat men zijn organen wou stelen? Of is hij overleden als gevolg van een werkongeval dat men wou camoufleren? Is er geweld gebruikt op hem en is hij daardoor gestorven? En heeft men pas nadien, toen de gelegenheid zich voordeed, zijn organen weggenomen? Of zijn de organen gewoon afwezig omdat ze bij de Indiase autopsie geprevaleerd werden (en dus niet werden meegestuurd met het stoffelijk overschot)?

En wat moeten we eigenlijk denken van de kwaliteit van een Indiase autopsie die haaks staat op de bevindingen van de Belgische wetsgeneesheer. Hoe kan je als arts naast een zichtbare  schedelfractuur kijken? Naast een leverscheur?  

Het zijn allemaal vragen waar het moordonderzoek van de Antwerpse onderzoeksrechter een antwoord op zouden moeten geven. Omdat die antwoorden in India te zoeken zijn, wou ze met  een rogatoire commissie naar India gaan om daar de Indiase collega’s van Byltjes te ondervragen, het hotelpersoneel, de Indiase artsen, …

Helaas, ruim twee jaar na de feiten is die rogatoire commissie nog steeds niet vertrokken.   

Via het federaal parket wordt er een internationaal rechtshulpverzoek geformuleerd dat vervolgens via diplomatieke weg en Eurojust afgehandeld wordt. Maar die afhandeling vlot niet echt. De Indiase autoriteiten schijnen dit dossier niet echt prioritair te vinden en zetten, ondanks demarches van de Belgische ambassade, in elk geval het licht alsnog niet op groen.  En hoe langer daarop gewacht moet worden, hoe kleiner de kans op enig resultaat in het moordonderzoek.

Deze moeizame manier van werken heeft ook te maken met het feit dat er geen bilateraal verdrag inzake rechtshulp in strafzaken tussen India en België is. De gesprekken daarover lopen al sinds 2010 en vorig jaar reisde nog een Belgische delegatie van de FOD Justitie naar India om het daarover te hebben maar een akkoord is er nog niet (laat staan de ratificatie daarvan). En dus hangt het moordonderzoek volledig af van de goodwill van de Indiase autoriteiten. De Belgische onderzoeksrechter wil verder met haar onderzoek, maar stoot op de landsgrenzen. 

Het is een uitleg waar in elk geval de weduwe van Danny Byltjes weinig boodschap aan heeft. Zij blijft achter zonder man maar mét heel veel vragen. De kans dat ze te weten zal komen in welke omstandigheden haar man is overleden, wordt hoe langer hoe kleiner. En die onzekerheid knaagt.

Herbekijk hieronder de volledige reportage van "Terzake".