Espen Lind: "Tja, de liefde van mijn leven ruilde ik in voor een muziekcarrière"

Een goed ogende Noorse jongen, het was 20 jaar geleden eens iets anders dan het Amerikaanse en Britse muziekgeweld. En dus vielen ook Vlaamse meisjes begin 1998 voor de charmes van Espen Lind die zich in de klaagzang "When Suzannah cries" verontschuldigde –of toch weer niet?- voor de tranen die hij bij zijn vriendin veroorzaakt had. Ook al sierde hij in die tijd menig jongerentijdschrift, het bleef uiteindelijk bij die ene grote solohit. Voor hemzelf welteverstaan, want als liedjesschrijver behaalde hij daarna nog wereldfaam met onder meer songs voor Beyoncé en Chris Brown.

Maar 20 jaar geleden werd Espen Lind even een 'poster boy' en daar was hij toen niet ontevreden over. Want muziek, dat was zijn leven.

Espen Lind: "Op mijn 16e had ik een studentenjob in een opnamestudio in Oslo. Geld verdiende ik er niet mee, maar ik mocht ’s avonds de studio gebruiken om met muziek bezig te zijn. Overdag ging ik dus naar school, daarna schonk ik koffie en ruimde ik de tafels af om dan daarna met het meest spannende van de dag te beginnen. Die studio werd mijn tweede thuis. Ik bleef er zelfs slapen om toch maar geen tijd te verliezen." (Muziektijdschrift Bravo, 1997)

"Mijn ouders vonden dat oké. Ze hadden maar één voorwaarde, namelijk dat ik op tijd naar school ging. Toen ik besloot om muziek te gaan studeren, zei mijn vader: "Zolang het maar niet de bedoeling is om als straatzanger je kost te verdienen, door daar "Blowin’ in the wind" te zingen." (Bravo)

"Na een vijftal jaren geprobeerd te hebben om mijn nummers aan Noorse platenmaatschappijen te verkopen, wat niet lukte, ben ik naar Los Angeles vertrokken. Met het geld dat ik gespaard had, kwam ik terecht in een armtierig appartement aan de verkeerde kant van de stad. Ik heb dan iedereen gebeld die daar ook maar iets met de muziekwereld te maken had. Met steeds hetzelfde antwoord: "Get lost!" Na mijn terugkeer naar Noorwegen is het dan toch gelukt." (MTV, 1998)

Met "When Suzanna cries" scoorde Espen Lind eind 1997-begin 1998 een heuse Europese hit, met top 10-noteringen in onder meer Zwitserland, Duitsland en Nederland. In Vlaanderen steeg de single zelfs door tot de 2e plaats.

Het nummer was alleszins uit Linds leven gegrepen. Lind: "Die Susannah bestaat echt. Ze was de liefde van mijn leven, gedurende 2 jaren alvast. In het echte leven heette ze wel Niki. Ze heeft veel tranen voor mij gelaten, want ik zat iedere dag in de studio, was voortdurend met muziek bezig, en vergat haar dan te bellen. Ik had niet door dat zij daar zoveel van afzag. Ik heb dan een einde aan die relatie gemaakt, iets waar ik achteraf spijt van had. Ik heb de liefde van mijn leven ingeruild voor een muziekcarrière. Dat is nu 3 jaar geleden maar het is nog 2 jaar lang in mijn hoofd blijven spoken. Maar gedane zaken nemen geen keer. Ze huilt in ieder geval niet meer om mij." (Bravo)

Vooral door de begeleidende videoclip werd Lind ook gebombardeerd tot sekssymbool. Maar dat lag hem duidelijk minder. Lind: "Ik een sekssymbool? Nee, helemaal niet. Als ik me zo zou voelen, dan zou ik een probleem hebben. Als anderen dat vinden, oké. Maar het feit dat men me knap vindt, zal uiteindelijk verdwijnen. Terwijl ik hoop dat de aandacht voor mijn muziek dat niet doet. Ik wil over 10 jaar ook nog platen maken, als ik oud en dik ben." (Duitse tv-zender RTL 2, 1998)

"Ik ben niet zo goed in relaties. Ik weet meestal niet wat te zeggen en zeg dan vooral idiote dingen. Of ik zeg helemaal niets." (Bravo)

"Ik heb nooit veel succes bij meisjes gehad. Sport was niet zo mijn ding. Dat was nochtans essentieel om populair te zijn bij de meisjes. Ik behoorde eerder bij de 'outcast'. Het succes bij meisjes is slechts heel langzaam gekomen.' (RTL 2)

Uiteindelijk bleek Lind, hoe succesvol ook bij tieners en jonge vrouwen, slechts een onehitwonder. Het schrijven van muziek voor anderen ging hem duidelijk beter af. Zo lag hij mee aan de basis van wereldhits als "Irreplaceable" van Beyoncé, "Hey, soul sister" van Train en "With you" van Chris Brown. Bovendien schreef hij nummers voor Emeli Sandé, Jordin Sparks en The Jonas Brothers. In Noorwegen zelf scoorde hij wel nog een paar hits.

Ook werd hij jurylid in de Noorse versie van "The Voice". Lind: "Als ik één goed advies zou moeten geven aan beginnende artiesten, dan is het: "Zie dat je géén back-upplan hebt." Je moet er voor 100 procent voor gaan. Het is verkeerd te beginnen met het idee van: "Nu zal ik een jaartje proberen om door te breken. En als dat dan niet lukt, dan ga ik wel studeren." Nee, want dan geef je te snel toe aan wat men je voorstelt of worden er te snel te veel deuren in je gezicht dichtgeslagen. En grijp je sneller naar het alternatief in je hoofd. Nee, het is veel beter niet dat alternatief te hebben." (Noors TV-programma "Washera", 2008)

Advies dat hij 20 jaar geleden zelf ter harte genomen heeft en wat hem zijn eerste en (voorlopig) enige Europese hit opleverde:

Meest gelezen