Hoe de soundtrack van Temptation Island ons voyeurisme goedpraat

Realitycheck: u geeft geen moer om Deborah Leemans. Megan en Joshua kunnen u gestolen worden. En of Danielle straks met Fabrizio dan wel met Mezdi naar huis keert, interesseert u niet.

De reden dat u dénkt dat u begaan bent met hun lot, is dat uw zintuigen u dat wijsmaken. Uw oren, vooral dan. Muziek in reality-tv heeft niet zelden de taak om het gebeuren te sturen, om de kijker bewust te maken van de onderliggende verhaallijnen en om de rol van personages extra in de verf te zetten.

Muziek vervult zo'n belangrijke narratieve functie voor televisie dat tijdens de Emmy Awards van 2017 voor het eerst een beeldje werd uitgereikt voor 'Outstanding Music Supervision'. Dat ging naar Susan Jacobs voor Big Little Lies, maar als we sociale media mogen geloven, verdient de muzieksupervisor van Temptation Island minstens een gelijkwaardige erkenning.

Voyeurisme

Jawel. Iemand wordt betaald om de fratsen van Zwanetta en co. te voorzien van muziek. Een gepaste score die ervoor zorgt dat de juiste emoties opwellen wanneer, we schrijven maar wat, Vanessa haar gelnagels inspecteert of Laiolano een cocktail mixt. Temptation Island kijken voor de soundtrack is als Playboy lezen voor de interviews: een must voor de meerwaardezoeker.

Onder meer The War On Drugs, Philip Glass, Jessie Ware, Daughter en Elbow passeerden dit seizoen al de revue. Men meende zelfs 'The Gate' van Björk te ontwaren. Jep. Niet de oldskool poppy 'het is ochtend dus we gooien 'It's Oh So Quiet' in de mix'-Björk, maar de bevreemdende 'is dit drugs of een hersenbloeding?'-2017-Björk. In Temptation Island. Best ambitieus voor een playlist die gezien de tunes aan de zwembadbar evengoed uit David Guetta, David Guetta en, euh, David Guetta had kunnen bestaan.

De muziek tijdens Temptation Island is bovendien niet zelden een tweede commentaarstem. Zo moet 'Let's Go Surfing' van The Drums – een klassieker bij ontwaakscènes – snel plaats ruimen voor de schijnbaar vrolijke pianoriedel van Lily Allens 'Fuck You' wanneer de camera halt houdt in de slaapkamer van Tim, die net zijn vriendin heeft bedrogen met Cherish. Wanneer diezelfde Tim vervolgens ligt te snotteren dat hij "zijn Deborah echt niet wil kwetsen", wordt in de montagecel voor Sinéad O'Connors versie van 'All Apologies' gekozen.

Temptation Island is dit seizoen niet aan zijn muzikale proefstuk toe. De soundtrack van het programma sprong pas echt in het oog toen vorig jaar 'Weak' van AJR de scheve schaats van Jefferson en Merijn onderschreef. De opbouw, de ontploffing,… de beelden van Jeffy die de borsten van een verleidster kneedt in het zwembad hadden evengoed de videoclip bij het nummer kunnen zijn. En dat is de kracht van de muzieksupervisor, zeker op Temptation Island. 

De soundtrack praat ons voyeurisme goed. Zonder begeleidende muziek die ons doet geloven dat we 'een momentje' waarnemen, zijn we immers gewoon maar een bende op sensatie beluste zetelhangers die plezier halen uit toekijken hoe mensen die beter tegen zichzelf beschermd zouden moeten worden hun relatie en reputatie in de prak rijden voor de ogen van heel Vlaanderen en Nederland. En dat zou toch een beetje sneu zijn, niet?