Direct naar artikelinhoud
DM Zapt

Aan dit kinderprogramma beleeft u als ouder evenveel plezier

A Series of Unfortunate Events.Beeld RV Joseph Lederer

In de dagelijkse rubriek DM ZAPT zet de redactie de blik op oneindig. Vandaag: Sasha Van der Speeten over Lemony Snickets A Series Of Unfortunate Events.

Daar zitten we dan, mijn dochtertje en ik, knus tegen elkaar in de sofa. Haar squishy in haar ene hand (tja, probeer maar eens te ontsnappen aan die rothypes), twee koppen thee op het bijzettafeltje. Totaal verzwolgen door het wonderlijke, macabere universum van Lemony Snicket. Bij elke ingenieuze, al dan niet van de pot gerukte plottwist gaan we allebei door het lint. De ene “wooow!” volgt de andere “nééééh!” op. We kijken elkaar ontzet aan of grinniken bij de onnozele plannetjes van de duivelse Graaf Olaf (superbe gespeeld door Neil Patrick Harris). ‘t Is een van onze favoriete tv-series, die A Series Of Unfortunate Events, de Netflix-reeks die losjes is gebaseerd op de kinderromans van de Amerikaanse schrijver Daniel Handler.

Uit mijn eigen kindertijd herinner ik me tv-shows die me aantrokken als een magneet maar die mij ook lichtjes angst inboezemden. Het gros van de woensdagnamiddag- en zondagochtendprogramma’s op de VPRO. Jim Hensons The Storyteller. Of creepy spul als Eerie, Indiana. 

A Series of Unfortunate Events.Beeld RV Joseph Lederer

Met eenzelfde verwondering slorpt mijn negenjarige de Tim Burton-achtige gothic esthetiek van Snicket op. Ze leert er dat niets is wat het lijkt. Dat een Goed Verhaal niet noodzakelijk van a over b naar c gaat. Haar fantasie wordt opgerekt, haar taalgevoel voortdurend op de proef gesteld. Ze maakt kennis met rare anachronismen en slimme karikaturen, met absurdisme en sarcasme. Heerlijk!

Tijd voor avontuur

De allerbeste kinderprogramma’s? Daar beleven kind én ouder evenveel plezier aan, zo heb ik in mijn negenjarige carrière als papa mogen ondervinden. Goeie televisieshows behandelen lagereschoolkinderen voor de verandering eens niet als debiele, opgefokte, robotisch consumerende units van een marktsegment. Voor elk zuurstokroze prinsesje uit een suikerzoet sprookje dat nietsvermoedend #MeToo onderzeikt met gegiechel en gesmacht, is er een Violet Baudelaire: een eigengereide, kritische meid met gevoel voor humor die in Snickets universum behendig de slechteriken tackelt.

Wie zoekt, zal altijd op kwaliteit stoten. Karrewiet en Dokter Bea op Ketnet kregen terecht veel lof. Maar onderschat ook de hedendaagse cartoonreeksen niet. Daar heet Adventure Time (Tijd voor Avontuur, op Cartoon Network) de crème de la crème te zijn. Inderdaad: een knotsgekke planeet in een nog gekker multiversum, waar Finn de Jongen en zijn voortdurend van gedaante verwisselende hond avonturen beleven die uit het hoofd van een aan lsd verslingerde goeroe lijken te komen? Origineler krijgt u ze niet.

Goeie televisieshows behandelen lagereschoolkinderen voor de verandering eens niet als debiele, opgefokte, robotisch consumerende units van een marktsegment
A Series of Unfortunate Events.Beeld RV Joseph Lederer

Nope, voor ons geen Barbie Dreamtopia – spijsverteringsbevorderend, dat wel! – maar liever Powerpuff Girls, Gumball of Zingaburia. Lekker knetter, vrij van clichés. Behandelen kinderen niet als idioten. En brengen vader en dochter zowaar dichter bij elkaar. Lees je mee, Gertje?

Seizoen 2 van A Series Of Unfortunate Events is nu uit op Netflix