Waar is de spiegel, Kobe Ilsen?
In Op één reist Kobe Ilsen naar Japan en Amerikaans-Samoa om ons een spiegel over onze eetgewoonten voor te houden. Onderweg is hij alleen ergens zijn spiegel kwijtgeraakt.
Some guys have all the luck. Kobe Ilsen is er zo eentje. Op kosten van de VRT de wereld rondreizen en naar plaatsen trekken waar je anders nooit zou komen. Amerikaans-Samoa bijvoorbeeld, een mini-eilandje dat een dikke 4.000 kilometer ten oosten van Australië ligt. Een plaats ook waar je walvissen kan spotten, stelde Kobe Ilsen al snel vast.
Maar die walvissen waren niet de reden waarom hij zo ver reisde. Nee, in Amerikaans-Samoa zijn de mensen te dik. De ruim 60.000 inwoners hebben gemiddeld de hoogste Body Mass Index ter wereld en Kobe Ilsen wilde weten hoe dat kwam. Weinig verrassend kwam hij tot de conclusie dat héél véél mensen er ongezond eten: gefrituurd eten, fastfood, frisdranken, ijsjes,... Het kan niet op, zolang er maar veel suiker en vet in zit. En bewegen? Ondanks gratis cursussen van de overheid doen de Samoanen het veel te weinig. Een beetje voorspelbaar dus.
Dagelijks junkfood eten doe je beter niet. Maar om dat duidelijk te maken hoef je niet naar Samoa te reizen
Dan maar naar Japan vliegen, waar ze een heel lage BMI hebben. Hoe dat komt? De mensen bewegen er veel - ze turnen zelfs op het werk! - en eten er ook gezond. Veel rijst ja, maar ook verse groenten en zo. In de bedrijfskantine wegen ze ook de porties netjes af en weet je zo hoeveel calorieën je binnenspeelt. En er is een wet die bedrijven boetes oplegt als de taille van hun personeel (of toch zij ouder dan veertig jaar) niet binnen de normen valt.
Om alles wat extra in de verf te zetten, goochelt Kobe Ilsen tijdens Op één continue met leuke weetjes en cijfers. Drie op de honderd Japanners zijn obees. Een volwassen vrouw in België weegt gemiddeld 64 kilo, een veertienjarig meisje 51,7 kilo. 27 miljoen Japanners turnen mee met de turnradio rajio taisō. Al blijkt het weetje dat 44 procent van de Belgen wekelijks naar de frituur gaat alvast niet te kloppen, leert een simpele zoekopdracht. Hopelijk klopt de rest dan maar, denk ik dan.
Broeksknoop
Net zoals bij Over Eten al duidelijk was, moet je Ilsen - en de ploeg achter hem - niet leren hoe je een tv-programma in elkaar steekt. Op één is ook mooi gemaakt en dendert met een rotvaart voort. Je verveelt je geen seconde. Alleen: maakt het programma ook zijn doelstelling waar? "Het is nodig dat we onze kijkers een spiegel voorhouden, zonder te preken", zei Ilsen vooraf. En dit programma zou ons tonen wat we kunnen leren van de beste, en heel misschien ook van de slechtste.
Net daar knelt het schoentje, of de broeksknoop van de gemiddelde Samoaan zo u wil. Op één hapt lekker weg, maar het houdt ons geen spiegel voor. De lessen die Ilsen leerde in Japan en Samoa worden nauwelijks gelinkt aan onze gewoonten. Als dat al zou moeten, want misschien had Kobe Ilsen er ook op kunnen wijzen dat veel Japanners met hun eetgewoonten worstelen door de grote groepsdruk om toch maar niet te veel te wegen. Het had het zwart-wit-verhaal wellicht te genuanceerd gemaakt.
Maar ja, we moeten verse groenten eten en veel bewegen. En ja, dagelijks junkfood eten doe je beter niet. Maar om dat duidelijk te maken hoef je niet naar Japan of Samoa te reizen. Al heeft Kobe Ilsen er natuurlijk wel lekker walvissen gezien.
Op één, elke woensdag om 20.35 uur op Eén.