Wedden dat sommigen onder u ongemakkelijk in de sofa heen en weer zullen schuiven bij deze serie?

Toen twee jaar geleden de teaser van Dear White People op YouTube opdook, zegden overgevoelige bleke zieltjes prompt hun Netflix-abonnement op uit protest tegen een reeks die zwart racisme zou promoten. Onzin, natuurlijk. Weinig televisieseries houden zo treffend de vinger aan de pols van het hier en nu als Dear White People, waarvan het tweede seizoen sinds vorig weekend te zien is op Netflix.

Waarover gaat het? Samantha White (de achternaam is niet lukraak gekozen), is de dochter van een blanke vader en een zwarte moeder, die het populaire, controversiële radioprogramma Dear White People presenteert op de studentenzender van Winchester University. Sam strijdt voor de Afro-Amerikaanse zaak en wordt daarvoor geprezen door de talrijke zwarte studenten op de campus. Haar enige achilleshiel in het eerste seizoen? Ze is smoorverliefd op Gabe, een assistent-prof, die... blank is.

Waar seizoen één nog vrij milde satire spuide die vooral rond interraciale relaties, Afro-Amerikaanse slang en onderhuids racisme draaide, zet seizoen twee alle sluizen open. Het discours van de personages is verhard, ongenuanceerd en steekt meermaals het vuur aan de lont van het kruitvat dat Dear White People in wezen is. Wedden dat sommigen onder u ongemakkelijk in de sofa heen en weer zullen schuiven bij de dissectie van white privilege?

White whisperer

In het Amerika onder Trump moet deze serie très risqué aanvoelen. De blanke medemens wordt genadeloos gefileerd, de Republikeinse agenda bekritiseerd en terloops breken de scenaristen een lans voor de lgbtq-gemeenschap via de escapades van het personage Lionel. Of ze maken komaf met de vermeende Afro-Amerikaanse overgevoeligheid inzake raciale kwesties. Met frisse ironie bovendien. "Blanken die eindelijk snappen hoe racisme werkt, dat is alsof je postuum je diploma krijgt", zegt de ene brother tegen de andere wanneer een van hun blanke drinkebroers eindelijk het licht ziet. En dan is er het overambitieuze personage Coco, dat vanwege haar verregaande gelobby bij blanken 'the white whisperer' wordt genoemd. Kijk, dat vinden wij nu geestig.

Ja, enige kennis van de zwarte popcultuur en van het Afro-Amerikaanse verleden is mooi meegenomen als u kijkt. Het kan geen kwaad dat u weet wie James Baldwin is, wie Migos en Shaquille O'Neal zijn en wat precies wordt bedoeld met 'blackface'. Los daarvan gaan de afleveringen vlot binnen, dankzij de gestileerde fotografie, de soundtrack vol jazz en hiphop, de ratelende dialogen à la Spike Lee en het slimme geflirt met sociale media: de tweets, e-mails en Instagram-berichten verschijnen als pop-ups, wat voor een blitse dynamiek zorgt. Op dat vlak is Dear White People eigenlijk gewoon Gossip Girl met brothers en sisters. Alleen had die tv-show geenszins de beet van een pitbull.

Seizoen 2 is nu te zien op Netflix.