Guillaume Van der Stighelen na uitspraak De Wever: “Ik weet door welke hel ouders gaan”
Guillaume Van der Stighelen, voormalig reclamemaker en columnist bij deze krant, verzond een tweet na de uitspraak van Bart De Wever dat de ouders van Mawda niet alleen slachtoffer zijn, maar ook hun verantwoordelijkheid hebben: “Wat heb je nodig de dagen nadat je een kind verliest. Niet een vooraanstaand lid van de gemeenschap die je op je verantwoordelijkheid wijst en gevolgd wordt door een massa mensen die je veroordelen.”
Guillaume Van der Stighelen verloor zelf een zoon door een ongeval en ondervond aan den lijve hoe belangrijk de steun van de omgeving is. “Als ouder ben je altijd verantwoordelijk, heb je altijd de verantwoordelijkheid, dan heb je er nood aan dat iedereen tegen je zegt dat het een ongeluk was, het noodlot.” Hij wil zich niet mengen in enige politieke discussie.
“Mijn steun gaat naar politici die zich in deze zaak helemaal onthouden van commentaar, vanuit welke hoek ook. Ik vond het ook ongepast dat mensen onmiddellijk met een beschuldigende vinger naar politici wezen na het tragische incident. Met zijn uitspraak kan Bart De Wever misschien gelijk hebben, maar het is niet het moment om het te zeggen, het is niet waar deze ouders behoefte aan hebben, het kan hen nog dieper duwen. Ik weet door welke hel zij gaan. Het verdriet om een kind te moeten afgeven, zou discussies tussen links en rechts moeten overstijgen.”
LEES OOK: Scherpe reacties na uitspraak De Wever over ouders Mawda: “Onmenselijk”
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
Mawda niet alleen: deze kinderen vluchtten in propvol busje naar Ekeren
© Wim Kempenaers
In Europa zijn heel wat kinderen op de vlucht. Soms worden ze zelfs onderweg geboren, zoals Mawda (2), die vorige week stierf door een politiekogel. Mawda is lang niet het enige meisje wier ouders tot het uiterste gaan om hun land te ontvluchtten. Zo ook Abdirahman (9) en Abdirahim (6), die sinds vorige maand in Ekeren wonen met hun moeder Sadia Hussein (38).
Volgens cijfers van Unicef is een op de drie vluchtelingen in Europa een kind. In België vroegen 4.883 kinderen asiel aan in 2016, van wie 1.076 niet-begeleide kinderen. De Iraaks-Koerdische Mawda Shawri (2), het meisje dat vorige week stierf door een politiekogel, werd zelfs onderweg geboren, in Duitsland.
Zo ook Abdirahman (9) en Abdirahim (6), die sinds vorige maand in Ekeren wonen met hun moeder Sadia Hussein (38). Hun eerste schreeuw gaven ze in een vluchtelingenkamp in Somalië.
Nochtans waren de omstandigheden allesbehalve hoopgevend. De barak waar ze met haar man en haar vijf andere kinderen woonde en die ze soms ook moest delen met andere gezinnen, werd nog een stukje kleiner. “Het kamp was heel vuil”, vertelt Sadia. “We moesten heel ver lopen om water te vinden.”
Melk was er amper. Omdat borstvoeding niet op gang kwam bij Sadia, moesten haar andere kinderen op zoek naar kamelenmelk. “Maar het was zo droog dat de kamelen niet altijd melk gaven”, zegt hun oudere broer Abdi Bassam (18).
Het gezin vluchtte daarom naar Uganda. “Toen ik mijn wenende kinderen in een propvol minibusje duwde, stierf er een stukje van mezelf. Ik dacht dat we het niet zouden halen”, zegt Sadia. Maar dat deden ze wel. Abdi Bassam kwam in 2015 naar België. Via gezinshereniging volgden zijn familieleden dit jaar.
N-VA-voorzitter Bart De Wever gooide donderdag de knuppel in het hoenderhok door te wijzen op de verantwoordelijkheid van de ouders van de kleine Mawda: de familie werd eerder al uit een koelwagen gehaald en ook in Duitsland en Engeland werd ze al uitgewezen.
LEES OOK: Advocaten van ouders Mawda reageren op commentaar Bart De Wever: “Laaghartige provocatie”
Philippe Henon, woordvoerder van Unicef, noemt die vraag vooral erg complex. “De ouders zijn verantwoordelijk voor hun kinderen, maar de gemeenschap is dat ook”, zegt hij. “Wat heeft er toe geleid dat het gezin gevlucht is? Wie heeft die situatie van armoede of geweld in hun thuisland gecreëerd? Die vraag is erg moeilijk te beantwoorden.”
Sadia Hussein noemt de dood van Mawda erg triest. “Als ouder heb je niet altijd een keuze”, zegt ze. “Ik heb in Somalië ook een baby verloren in het kamp. Ik had veel stress en het kindje werd dood geboren. Gelukkig is nadien Abdirahim gekomen, maar ik ben de andere baby nooit vergeten. Als ouder wil je altijd het beste voor je kinderen, ook als je ze in een bestelwagen zet, op zoek naar een beter leven.”
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
