Beste Kinepolis, wij zijn geen vijf jaar. Schaf die pauze af

Als ik het me goed herinner was mijn zus vijf jaar, toen ze voor het eerst mee naar de cinema mocht. Op dat moment draaide Pippi Langkous in de toenmalige Studios in Leuven. En nee, dat was geen goed idee.

Noem het gerust een pavlovreactie. Elke keer het woord ‘pipi’ viel, voelde mijn zus de ontembare drang om naar toilet te gaan. En in een film waar het hoofdpersonage toevallig Pippi heet, valt dat woord natuurlijk een keer of 78. Ik zie mijn vader nog steeds oogrollend, voor de zoveelste keer, mee de zaal uitlopen.

Krijg het beste van tv en Netflix via Messenger

Onze gratis chatbot DM Zapt is de beste manier om nieuwe series en tv-programma's te ontdekken:

Ja, ik wil tv-tips!

Dat bioscopen een pauze inlassen – vaak op een knullig geknipt moment, middenin de filmvertoning – lijkt dan ook een blaastechnische reden. Volgens een ijverige Wikipedia-auteur zou Kinepolis er in 2006 mee zijn gestart, in het kader van een nieuw bioscoopconcept.

“Tijdens de film werd ook een pauze ingelast, maar dit is intussen zo goed als afgelopen”, staat er. “De pauze duurde vaak te lang en men had de indruk een stuk van de film te missen. Enkel bij kinderfilms wordt nog een pauze ingelast.” Een te verantwoorden beslissing. Bij kinderen is de blaas vaak nog onvoldoende ontwikkeld en kunnen ze hun plas niet te allen tijde ophouden. En uiteindelijk wil niemand naar huis met een kind-met-natte-broek.

Fijne dino-avond

Waarschijnlijk vindt onze Wikipedia-vriend een bioscoopbezoek bij Kinepolis nogal duur. (Dat vinden wij ook.) Daardoor heeft hij gemist dat ’s lands grootste bioscoopketen weer volop inzet op de pauze. Volgens haar eigen website gebeurt dat alleen bij films die langer dan 2 uur en 15 minuten duren. “Met uitzondering van Kinepolis Hasselt lassen alle Belgische Kinepolis bioscopen enkel een pauze van tien minuten in tijdens lange voorstellingen en kinder- en familievoorstellingen”, staat er bij de FAQ.

Zo zaten wij vorige week in Kinepolis Leuven voor een avondvertoning Jurassic World: Fallen Kingdom. Een heerlijke zit van 2 uur en 8 pauzevrije minuten. Enfin, dat zou je dan denken. Want na een uur gebeurde er iets raar. Alle lichten sprongen aan. Een atoomklok links onderaan het beeld begon exact tien minuten weg te tikken, terwijl er over de rest van het scherm vrolijke bioscoopreclames voorbij dansten.

Nee, ik moest niet naar toilet. “Echt waar, @Kinepolis. Zijn wij een zaal vol vijfjarigen?” In een opwelling zet ik het op Twitter. En een klein uur later, net na de film-met-pauze, kwam er antwoord van een ijverige socialmediamanager. “Hi Robin, afhankelijk van de wensen van het publiek en de aard van de film, kan soms een pauze ingelast worden. Hopelijk had je toch nog een fijne dino-avond.” En dat een volstrekt onnodige quote uit de film als uitsmijter. “Life finds a way.”

Popcornverkoop

Ja, wat is het nu? “Enkel een pauze van tien minuten" tijdens lange voorstellingen? Of “afhankelijk van de wensen van het publiek”? En hoe worden die wensen dan gemeten? Ik heb vooraf geen enkele vraag gekregen. En achteraf wel de tevredenheidsenquête ingevuld. Daarin werd niet gepeild naar mijn ervaring met de pauze.

Dus laten we er niet flauw over doen, beste Kinepolis. Allicht worden die “wensen van het publiek” gewoon afgeleid uit de popcornverkoop. En daar is niets verkeerd mee. Maar zeg het dan eerlijk. Verzin geen valse FAQ-vragen en -antwoorden over onze "wensen". Echt? Wij zijn geen vijf jaar meer.

Millions of years of evolution...what did we learn?