Voor de studie werden 422 kinderen van twee jaar oud en hun mama’s in het laboratorium uitgenodigd. De kleintjes mochten zich gedurende vier minuten uitleven met het aanwezige speelgoed. Na de speeltijd werd het speelgoed gedurende twee minuten weggenomen. De sessies werden allemaal geregistreerd omdat de vorsers wilden bekijken in welke mate moeders tussenkwamen tijdens het (niet) spelen.

Slechtere schoolresultaten

In de volgende fases van het onderzoek dat acht jaar duurde, werden gekeken hoe de kinderen op hun vijfde reageerden op oneerlijk verdeeld snoep en naar hun vermogen om onder tijdsdruk te puzzelen. Toen ze tien jaar waren, polsten de vorsers via leraren om problemen zoals depressie, angst of eenzaamheid bij de kinderen te beoordelen. Ook hun academische prestaties en zowel emotionele als sociale vaardigheden kregen een score.

Praat met je kind

Wat blijkt nu? Hoe meer moeders hun kinderen controleerden of in een bepaalde richting duwden op hun tweede, hoe minder controle de kleintjes op hun vijfde hadden over hun emoties en impulsen. Op hun tiende vertaalden deze problemen zich ook in slechtere academische prestaties. Bij hen werden ook meer emotionele problemen en een slechtere houding ten opzichte van school vastgesteld. Hoofdonderzoekster Nicole B. Perry geeft ouders een tip mee. “Mama’s en papa’s kunnen hun kinderen helpen om emoties en gedrag te leren beheersen door met hen te praten. Leg hen ook de mogelijke gevolgen uit van bepaald gedrag of verschillende emoties, evenals de consequenties van allerlei antwoorden.”

Korrel zout

Dokter Janet Goodall van de universiteit van Bath, die niet bij deze studie was betrokken, suggereert om de onderzoeksresultaten met een korrel zout te nemen. Volgens haar is het moeilijk om te bepalen hoeveel ouderlijk toezicht ‘te veel’ is na een observatie van amper zes minuten. “Hoewel de studie een verband maakt tussen controlerende ouders en latere problemen bij hun kinderen, wordt niet gezegd dat het gedrag van mama’s en basis aan de basis ligt.”