Direct naar artikelinhoud
Festivaltip

Festivalparel: Otzeki, pop met prikkelende beats

Elke dag tipt de muziekredactie een nog niet (helemaal) doorgebroken act uit het festivalaanbod
Beeld rv

Elke jonge, aan melancholie verslingerde elektronicaboy wil vandaag stiekem James Blake zijn. En over de beats van Four Tet beschikken.  Voor de Londense neven Mike Sharp en Joel Roberts is het niet anders.

Hun aparte groepsnaam leidden ze af van Ostrenski, een Russische achternaam die ze vonden in het eerste het beste boek dat ze opensloegen op café. De Rus in kwestie zou tijdens de hoogdagen van het communisme de oprichter zijn geweest van een commune die ooit werd ontbonden door de paranoïde sovjetregering. “We zochten een naam die internationaal klonk”, aldus de groepsleden, “maar die niet gebonden is aan een taal. Geef toe: Otzeki zou Japans, Russisch of Grieks kunnen zijn. Misschien zelfs Baskisch.”

De muziek? Die schippert tussen een vriendelijke versie van Atoms For Peace (luister maar naar het onheilspellende 'Sun Is Rising') en Caribou (minus het verlangen om een dansvloer in lichterlaaie te zetten). Voor een band die zich naar eigen zeggen laat inspireren door iedereen van John Lennon en Cat Stevens tot Schubert en Steve Reich opteert Otzeki gek genoeg voor catchy elektronische pop met prikkelende beats die bij Âme en Ricardo Villalobos te leen gaan.

Onderkoeld optimisme

Toch willen Sharp en Roberts zich niet blindstaren op traditionele songschrijverij. “We zijn eerder geïnteresseerd in de allerindividueelste expressie dan in een heldere melodische structuur”, klonk het in Clash Magazine. Zo blijkt ook uit hun eerder dit jaar verschenen debuut Binary Childhood, dat slim ingehouden popmelodieën op een verfijnde elektronische ondergrond ent. Daaruit kent u wellicht de single ‘Pay the Tax’, dat een tijdje de streamingplaylists en de radio-ether teisterde – The Notwist op Prozac, zeg maar. Otzeki mag zich dan graag als een duo treurwilgen profileren, het zijn geen kniesoren. Ze injecteren hun liedjes met een onderkoeld soort optimisme dat aanstekelijk aanvoelt.

In de teksten speurt Otzeki naar het spanningsveld tussen het digitale personage dat u en ik onverrichterzake op de sociale media neerzetten en de authentieke 'analoge' mens. "All this time you still aren't making any sense / All this time you're living in pretense", zingt Sharp in 'All This Time', een liedje dat dan weer georganiseerde religie aanpakt en volgens de groepsleden ook zou knipogen naar de biografie van Marlon Brando. Qué?

Hoe pakken ze dat live aan? Naakt en to the point, naar verluidt. De meningen over hun liveshow zijn vooralsnog verdeeld. De muzieksite All Things Loud vond Otzeki's show op het Rotterdamse festival Motel Mozaïque in april één van de beste performances van dat weekend. Muziekblog Muzine noteerde dat de reacties uiteenliepen “van ‘heerlijk’ tot en met ‘veel lol, weinig wol’". We hakken de knoop door op Werchter.

Otzeki speelt op donderdag 5/7 op Rock Werchter in The Slope.