Iron Maiden op Graspop: onverwoestbaar huisorkest
Iron Maiden is zoals Graspop zelf: onverwoestbaar. Als er één band is die zich het huisorkest van het festival mag noemen, dan deze Britse metalpioniers. Ze stonden er al de eerste editie in 1996, en hun passage gisteravond was intussen de negende keer op 23 jaar tijd. Het werd er eentje voor het Gulden Boek der Edele Metalen. Met de band in absolute bloedvorm en een karrenvracht aan hits.
Iron Maiden komt telkens weer thuis in Dessel. Er zit geen sleet op deze band. Integendeel, het stemtimbre van brulboei Bruce Dickinson (59), de drumpartij van Nicko McBrain (66 intussen!) en de complexe baslijnen van Steve Harris (62) klonken alsof de gouden jaren '80 nog altijd aan de gang waren...
Iron Maiden had geen nieuwe plaat onder de arm, maar verwende -gewoon- met een rondje klassiekers
Iron Maiden had geen nieuwe plaat onder de arm zoals twee jaar geleden, maar verwende -gewoon- met een rondje klassiekers. Ja goed, het opzet was eigenlijk een game voor de smartphone, Legacy of the Beast genaamd. Niet dat de zanger daar één keer aan refereerde. Hij brulde liever "Scream for me, Graspop!", en 50.000 fans schreeuwden zich schor.
Iron Maiden speelde een gebalde set van exact twee uur. Waarbij de hits elkaar in sneltempo opvolgden. Wat gezegd van 'Fear of the Dark' -hét meezingmoment bij uitstek- dat naadloos overging in 'The Number of the Beast'? Of 'Run To the Hills' als ultieme uppercut na 'Hallowed Be Thy Name', dat eindelijk terug op de setlist stond na een juridisch conflict rond royalties?
Deksels Dessels theater
Cynici die vinden dat Iron Maiden te weinig aan hun act denkt, werden in Dessel luidkeels tegensproken door de Britten. De band stond er gisteren op zijn theatraalst. Dickinson verkleedde zich als vliegtuigpiloot (zijn ander hoofdberoep) voor opener 'Aces High', haalde een alpenmuts ('Where Eagles Dare') en een slagzwaard boven ('The Clansman'), trok een habijt aan ('The Sign of the Cross') en struinde als een soort Jack The Ripper rond ('Fear of the Dark'). Er waren vuurkorven, vuurwerkknallers en vlammen, én een kathedraal als decor.
Bij 'Flight of Icarus' leek Dickinson zelfs Rammstein naar de kroon te willen steken
Bij 'Flight of Icarus' leek de zanger zelfs Rammstein naar de kroon te willen steken, toen hij met gigantische vlammenwerpers rondliep en de onfortuinlijke Icarus aan het slot écht naar beneden deed vallen. De zanger beperkte zijn bindteksten, maar refereerde mooi naar het begin van het concert. Boven de groep zweefde toen een replica van een Spitfire: "Een kopie van een écht oorlogsvliegtuig uit 1943", zei de frontman. "De piloot heeft het jammer genoeg niet overleefd. Hij had zich als vrijwilliger bij de RAF aangesloten. Het was een Belg, en we eren hem nog altijd."
Even mooi was de Belgische driekleur tijdens het massaal meegezongen 'The Trooper', waarbij de zanger een degengevecht aanging met reuzenmascotte Eddie (Dickinson stond haast ooit in het olympische Britse team - en won ook nu). Onvermoeibaar leek de frontman, die drie jaar geveld werd door tongkanker. Maar dat gold eigenlijk net zo goed voor de rest van de strak spelende band. Tijdens '2 Minutes To Midnight' trokken de drie gitaristen als één naar de rand van het podium. Met een zee aan crowdsurfers als gepast antwoord.
Iron Maiden speelde een set die élke metalfan plezierde.
Iron Maiden speelde een set die élke metalfan plezierde. De jongere garde veerde op toen 'The Wicker Man' werd ingezet, een sterke song uit comebackplaat Brave New World. Terwijl de oudere fans het heerlijk vonden dat 'Revelations' en 'The Evil That Men Do' passeerden. Eigenlijk was alleen het weinig bekende 'The Greater Good of God' een beetje de vreemde eend in de bijt.
"Even wat geld in de meter"
Helemaal aan het einde van de set, toen een grote Eddie met ramshoorns boven het drumstel van McBrain uittorende, vielen de gitaren plots weg. Maar ook daar ging Dickinson met een kwinkslag mee om: "We komen snel terug. We gaan nog even wat geld in de meter steken!"
Dit concert vloog in een rotvaart voorbij. "Kom ons nog eens zien", knipoogde Dickinson aan het einde van 'Run to The Hills'. Als Iron Maiden zo blijft spelen, mag die tiende passage op Graspop nu al geboekt worden.
