Van Avermaet: "Die BK-titel hoort op mijn palmares"

Je vloog in Zwitserland. Kan niet anders of dat moet renderen.

"Ik hoop het. Het niveau op een BK ligt per definitie toch iets lager dan in de Ronde van Zwitserland. In een Belgisch peloton moet ik me kunnen onderscheiden. Ik teer op een prima conditie, zit op het juiste gewicht. En ik rijd heel goed bergop. Daar wil ik vooral over twee weken, in de Tour, iets mee aanvangen. Het moet me in staat stellen om makkelijker te overleven in de lastige etappes waarop ik mijn zinnen heb gezet. Maar eerst de titelstrijd dus."

Op 'een parcours dat zo lijkt weggeplukt uit de Vlaamse Ardennen, met een kasseihelling als finish', lezen we in de recensies. Tja, dan kijken we spontaan naar één man.

(lacht) "Het zou me moeten liggen, ja. Lastig. 'Ambetante' wegen, veel vals plat. Geen Ardennenparcours, maar dat heb ik ook niet nodig. Zolang ik er mijn kracht maar op kwijt kan. En in de finale mijn punch kan uitspelen. (dromerig) Het zou mooi zijn om eens Belgisch kampioen te worden. We zijn toch geen kleine, anonieme wielernatie. De tricolore is een prestigieuze trui. Ze zou mijn palmares nóg mooier maken."

Kijk naar het tijdloze lijstje van Belgische toppers, Greg. Op enkele uitzonderingen na heeft iedereen met naam en faam ze op z'n minst één keer gedragen. Het is een absolute must voor een renner met jouw status.

"Ja, vandaar... Niet dat het een obsessie is. Maar het moet wel leuk zijn om een heel jaar lang te mogen rondrijden in die trui, als ambassadeur van je land. Ik zie het 'Oli' (Naesen, red.) bij de Parelvissers (zijn trainingsgroepje, red.) elke dag doen. De 'max', hé."

Bloedt je hart dan soms niet?

"Neen. In 2015 maakte ik het al eens mee met Preben Van Hecke. Ik gun het die jongens. Echt wel. Uiteraard ben ik ontgoocheld als ik, zoals drie jaar geleden in Tervuren, op een handvol seconden van de titel strand. Maar dat vreet niet aan me, hoor. Al geef ik toe: ik zou dat shirt heel graag zelf eens willen dragen. (grijnst) Ik zal niet de enige zijn met die droom. Zondagochtend worden er honderd wakker met de gedachte: 'Vandaag zou het wel eens mijn dag kunnen zijn'."

Naesen kan er niet over zwijgen. 'Vree wijs', vindt hij alles wat hem als kampioen overkomt. Plagen Van Hecke en hij jou daar wel eens mee? 'Awel, jong? Wanneer ga jij nu eindelijk die trui pakken?'

(lacht) "Valt goed mee. Dat enthousiasme is normaal. 'Oli' werd altijd en overal herkend, hé. Een heel verschil met toen hij zijn merkentrui van AG2R droeg. Voor hem, en zeker voor Preben, ging plots een totaal andere wereld open. De tricolore heeft hun carrière in een stroomversnelling gebracht. Ze geeft hen, Naesen in een prille fase, Van Hecke in zijn 'herfst', extra glans. Mijn carrière zal het niet meer maken of kraken. Maar zoals je zegt: het mag/moet wel eens voor een renner van mijn niveau."

_{Lees verder onder de foto.}

Heb je ergens kansen laten liggen?

"Aywaille 2009 had gekund. Mijn derde prof-BK ooit. Boonen en Gilbert waren de favorieten, ik werd nog als outsider bestempeld. Daar had ik voordeel kunnen uit puren. Ook één jaar later, in Leuven, zat er meer in. En twee jaar terug, in Les Lacs de l'Eau d'Heure, was ik supergoed. Maar daar was 'Phil' me voor in de uitvoering van mijn plan. We reden toen nog samen bij BMC. Hij viel aan met Wellens, ik zat in de tang. Dat zijn situaties die je zelf niet in de hand hebt."

Hoe ingewikkeld het kan zijn, bewezen Eddy Merckx en Freddy Maertens, twee boegbeelden toch van het Belgische wielrennen. Zij bleven steken op één nationale titel. Zélfs Merckx.

(knikt) "Het is soms makkelijker scoren op het internationale toneel dan in een koers met louter Belgen. Dat gevoel heb ik toch. Hoe groter je naam, hoe lastiger om een resultaat te rijden."

Zegt alleenrecordhouder en expert ter zake Tom Steels: 'Je moet eens een risicootje durven nemen op het BK. Agressief, offensief durven koersen van bij het startschot'. Heeft hij een punt?

"Ja, misschien wel. Het bekende cliché. Af en toe eens dúrven verliezen om te kunnen winnen. Ik koers altijd wel zo. Ik moet niet bang zijn voor die extreme inspanning te veel. Ik kan dat aan."

Het BK wordt soms gezien als één grote, lange kermiskoers. 'Maar probeer maar eens een kermiskoers te winnen', zegt Stijn Devolder dan weer.

"Kermiskoersen zijn vaak de zwaarste van allemaal. Bij gebrek aan controle. Op een BK moet je van in het begin wakker zijn, de koers goed lezen, ervoor zorgen dat je niet achter de feiten aanholt. Niet simpel."

Ben je stilaan in de fase van je carrière aanbeland waarin je hiaten probeert op te vullen? Hou je een 'bucket list' bij, waarop je je wensen en doelen kan afvinken?

"Mijn erelijst puilt niet zódanig uit dat ik nu al in hiaten denk. De gaten zijn nog redelijk groot, maar... een Belgische driekleur mag er sowieso bij, ja. Een wereldtitel ook. En de Ronde van Vlaanderen, uiteraard. Mijn olympisch goud heeft me enorm veel vreugde geschonken."

Wordt een Belgische driekleur zondag jouw afscheidscadeau aan BMC?

"Eerlijk: ik weet het nog steeds niet. Dat Jim (Ochowicz, teammanager, red.) geen nieuws zou meebrengen uit de VS, lag in lijn met de verwachtingen. We zijn nu de andere opties aan het bekijken, omdat die almaar belangrijker worden. Voor de Tour wil ik er hoe dan ook uit zijn."