BeraadGeslagen, Ho99o9 & co: bands met een hoek af op Pukkelpop

BeraadGeslagen (Castello) ★★★★☆

Het regent primeurtjes op Pukkelpop: donderdag debuteerden Jef Neve en co. er met een klassiek concert, zaterdag maakt het levenslied zijn intrede met Willy Sommers en vrijdag speelde BeraadGeslagen er de allereerste 360°-surroundshow.

Nu ja, 360°: het duo Lander Gyselinck (STUFF. en tig andere bands) en Fulco Ottervanger (o.a. Stadt en De Beren Gieren) stond niet op het podium, maar midden in de Castello op een laag platform, recht tegenover elkaar, met het publiek errond. Halverwege hun show vroegen ze het publiek in wijzerzin om hen heen te lopen. Hoe dat eruitzag? Als een schuifelende paasprocessie van breed lachende festivalbedevaarders. Hoe dat klonk? Als de op hol geslagen muziekjes bij een pretparkattractie – de Efteling-elfjes on acid, zoiets. Of als een Mo' Wax-groove die vanuit de nineties geteleporteerd was.

Gyselinck hing half onder zijn drumkit, vaak met één stick tussen zijn tanden, Ottervanger bespeelde drie klavieren en een reeks effectpedaaltjes. De twee schoten heen en weer tussen Tic Tac en fusionjazz. In 'Suikerbeat' koppelden ze dan weer Flying Lotus aan Drs. P. "Nee we hoeven nog amper naar eten te zoeken / ondanks mijn honger naar zelfhulpboeken", zong Ottervanger over hotsende en botsende beats.

Nog meer absurditeit dook op in een song die was opgedragen aan Vlaamse gemeenten, "uw ouderlijk huis, de bushalte, de postbode". Plaatsnamen – van Deinze tot Dendermonde, van Torhout tot Tongeren – buitelden over elkaar heen, terwijl Gyselinck en Ottervanger dolden met Herbie Hancock-jazz én Hudson Mohawke-ritmes.

Als Duizeldorp, het debuut van BeraadGeslagen, straks zou floppen – wat we overigens allerminst verwachten – dan kunnen de jongens nog altijd aan de slag als componisten van wachtmuziekjes voor gemeentelijke telefoonlijnen. Of als leveranciers van instrumentals voor onze vaderlandse hiphoppers: aan het eind lijmde het duo, allebei met het tribale hemd netjes in de broek gestopt, nog snel een reeks klassieke drumbreaks aan rubberen kolderfunk met kwakende kikkergeluiden. Dat Brihang of Zwangere Guy er zoals in de AB eind vorig jaar niet bij waren om er hun rhymes over te droppen, was eigenlijk het enige minuscule smetje op dit héérlijk vreemde tripje. (PC)

Ho99o9 (Castello) ★★★☆☆

Op het scherm in de donkerte achter Ho99o9: opgebaarde, misvormde lijken, voorbijflitsende oogballen, een vlammenzee, police brutality, gangleden die schimmige zaakjes afhandelden. Ho99o9 was er niet om te plezieren, Ho99o9 was er om duivels uit te drijven en agressie te ventileren zonder geweld te gebruiken.

theOGM (echte naam: onbekend) stond links achter de knoppen in een trouwjurk, op het einde had hij enkel zijn boxershort nog aan. Eaddy, rechts, links en overal, stoof als een gedrogeerde haas over het podium en dook op het einde traditiegetrouw in het publiek. Twee gigantische Marshall-torens aan weerszijden van het podium moesten voor extra visuele dreiging zorgen: van gitaren namelijk geen spoor. 't Is te zeggen: van gitaristen geen spoor.

Het is een raar gegeven, Ho99o9 live. De opwinding is permanent tastbaar, en als ze zich in dance-regionen begeven en aan de beats gaan, snappen wij het volledig, maar als ze zich in de punk storten – punk, met bas en drums en gitaar, that is, maar dan zonder bas en drums en gitaar (alles op tape) – heb je toch al vlug het gevoel dat je naar een zumba-workout op Black Flag staat te kijken. An sich niks mis mee, maar: rrraarrr. En toegegeven: raar is altijd beter dan saai, of gezapig, of mak.

Het mooiste moment kwam toen theOGM een streep 'My Way' van Frank Sinatra door de Castello joeg, het publiek eindelijk iets voorgeschoteld kreeg wat mee te zingen viel, en wij wisten wat we, naast Aretha, volgende week gaan luisteren. Waarvoor dank. (JUB)

Benjamin Clementine (Club) ★★☆☆☆

Publieksparticipatie, dat wilde Benjamin Clementine zien. En gaven we het niet zelf, dan kwam hij het wel halen. Met twee man versterking stond hij daar, vooraan het podium. Armen in de lucht, microfoon richting de donkere tent. Eisend dat we mee zouden zingen. We kenden de tekst niet, dus, lichtelijk geïrriteerd, kauwde hij het ons voor. "I'm sending my condolence to fear. Fear! Belgium. What is fear? Angst? So Flemish is German then?" En vervolgens moesten we 'angst' zingen en was iedereen weer verward.

En toen moesten we nog tien keer. En even later opnieuw, met een nieuwe regel tekst die niemand kende. Liever hoorde Benjamin Clementine een krakend publiek in een matig gevulde tent, dan dat hij zelf zong. Dat was jammer, want hij zingt zó goed.

Dat hoorde je uitstekend, telkens weer, na zo'n ongemakkelijke stilte. Elke keer herinnerde hij je eraan hoe achteloos goed hij zingt, hoe achteloos goed hij piano speelt en hoe achteloos goed hij tussen de nummers door over het podium danst. Hoe mooi muziek eigenlijk kan klinken. Zo wist je dat je nooit naar een slecht optreden stond te kijken, ook al deed hij zo zijn best. (JTB)

Madensuyu (Club) ★★★★☆

Bij wijze van inleiding twee bedenkingen die het concert van Madensuyu in de Pukkelse Club voorafgingen:

1) Volgens de kleurencode van het officiële, op de wei uitgedeelde Pukkel-uurschema maakt Madensuyu hetzelfde genre muziek als Oscar & the Wolf, Kodaline en You Me At Six.

2) Is er dit weekend al een rockoptreden in een overdekte tent geweest waar wél veel volk stond?

Ook bij Madensuyu slechts drie man en een paardenkop, maar Ylode en Pieterjan lieten het geen seconde aan hun hart komen. Er werden laagjes met drums en gitaar gelegd, en nog meer laagjes, en nog eentje, en een stuk of vier synth-tapijten, tot er een pronte wall of sound stond die vervolgens een uur lang hoog bleef. Het was: bier zonder schuim en sigaretten. Tegendraadsheid en tegentonen. Vakmanschap en opwinding. Ter hoogte van 'One More Time' werd het zo al verschroeiende tempo nog wat hoger opgetrokken, waardoor je het concert op den duur eigenlijk alleen nog maar kon ondergaan en achteraf, puffend en zwetend, moest besluiten: het was goed. Silence is sexy, maar het complete tegendeel heeft ook iets. (FVD)