Girls next door en techno queens: deze bands zijn binnen vijf jaar headliner op Pukkelpop

"Een headliner is in essentie een band die bombastisch is", zegt radiopresentator Korneel De Clercq. Hij verzorgt de presentatie bij Wonderland, het belangrijkste muziekprogramma op Radio 1 dat mee de muzikale agenda in België bepaalt. "Maar de vroegere rockheadliners zijn ondertussen achterhaald. Wat je tegenwoordig nodig hebt om groot te worden, is een show met danseressen en een beetje licht. Een dj kan het tegenwoordig ook, en wellicht zijn zij de afsluiters van de toekomst." 

Gelijk heeft hij: technokeizerin Charlotte de Witte stond gisteren misschien niet op de affiche als grote headliner, toch mocht zij Travis Scott,een van de grote kleppers, vervangen op de Main Stage.

"Ik vind dat ergens wel jammer", zegt De Clercq. "Ik hou van headliners als Arcade Fire, en niet zozeer van dj-sets. Als het aan mij ligt, staat Charlotte Adigéry ofte WWWater binnen vijf jaar op een groter podium. Met haar energie kan ze veel meer aan dan de bescheiden shows die ze nu speelt. Maar geef haar nog wat tijd om de verlegenheid de baas te worden."

Wat vindt het Pukkelpop-publiek na drie dagen oorwurmen sprokkelen? Anja (23) moest alvast niet lang nadenken over haar antwoord op de vraag wie groot zal worden, en waarom. "Dat hangt er enkel en alleen van af wie er op de volgende Kardashian kruipt", zegt ze smalend. We vermoeden een grond van waarheid in haar uitspraak – Travis Scott doet het tegenwoordig met Kylie Jenner, de stiefzus van Kim Kardashian – en toch spelen er volgens ons net iets meer parameters mee on the road to succes. 

Leuk snoetje

In ieder geval hangt het nooit alleen van de muziek af of een band al dan niet doorbreekt bij de grote massa. Minstens even belangrijk voor succes zijn een toegankelijk imago en – let's face it – een leuk snoetje. Althans volgens de jongere festivalgangers.

"Duè Lipé (sic), ik vind dat eigenlijk niet zo'n goede muziek", zegt Gauthier, een twintiger die in een fleurige boxershort de line-up beloert op de plankenvloer van de Club, "maar ze straalt gewoon sex uit." 

Ook Hannah (25) getuigt: "Een band zoals Bastille doet alsof je het beste publiek bent dat ze ooit zagen, maar dat is zó fake. Dua Lipa is puur, echt." Een zweem van authenticiteit - hoe fake ook - blijkt dus vaak mee te spelen. 

'Sympa'

Ook niet te onderschatten in het tijdperk der sociale media: toegankelijkheid. "Ik wil dat een artiest mij het gevoel geeft dat ik haar ken. Je volgt hen niet voor niets op Instagram, hé." Floor is niet de enige die Angèle opgooit als iemand die nóg groter zal worden. En ja, ook wij zien haar binnen vijf jaar wel op de Main Stage van Pukkelpop of Werchter staan. De parameters kloppen: knap, spontaan, een meid van het volk. Scoort net als Dua Lipa hoog op de girl next door-meter – genre "ik zou daar wel eens mee op café willen gaan". Ook Coely vinden de meeste youngsters ongecompliceerd sympa, al valt hier en daar wel de bedenking dat haar imago en shows tegenwoordig te gekunsteld zijn. 

Ook de mannelijke Yungblud beroert enorm veel jonge harten dankzij authenticiteit en herkenbaarheid. "Yungblud is ànders, en hij is zo eerlijk. Je weet wat hij wil bereiken, en hij gaat er niet over zeveren."

Op vlak van hiphop gooien de Nederlandse rappers Jacin Trill en Leafs hoge ogen. "Die hiphopmoshpits waren lit", verklaart Leander (17), meanderend langs de tenten. Het publiek betrekken is voor hem bij de belangrijkste eigenschappen van een goede artiest. Al mogen Jacin Trill en Leafs voor hem gerust nog wat Amerikaanser worden. 

Dat heeft alles te maken met ervaring, denkt De Clercq. "Veel Belgische bands krijgen nooit de kans om podiumervaring op te doen op uit de kluiten gewassen buitenlandse stages, dus blijven ze te verlegen om te headlinen. Je mag je niet laten afleiden door je publiek: sympathiek zijn is goed, maar er moet afstand zijn ook."

"Brockhampton!", roept een stelletje jonge muziekliefhebbers in de lommerte in koor. Het Amerikaanse hiphopcollectief slash boyband uit de VS zette de Dance Hall in brand, met muziek die de zestienjarige ziel én een maatschappijkritische visie verenigt. Maar ze weten wel niet of de bands die zij verkiezen, ooit een plaats zullen krijgen onder de groten der aarde. 

"Mainstream headliners groeien niet meer organisch", weet Pieter (26), een jonge wandelende muziekencyclopedie, ons te vertellen."Een band zoals Arcade Fire kon je nog zien groeien. Optreden hier, optreden daar, het volgende jaar een knalplaat en dan op een groot festival. Oscar And The Wolf had nauwelijks een plaat uit en speelde al in het Sportpaleis. Als het van mij afhangt, krijgt SOPHIE de hoogste plaats op het hoofdpodium. Maar haar muziek is allicht te raar. Mensen zijn daar niet klaar voor."

Kurt Overbergh, programmator van de AB, denkt er het zijne van. "SOPHIE te raar? Nee, hoor. Die staat echt op doorbreken. Arca en Aphex Twin hebben toch ook op belangrijke podia gestaan met harde elektronica? Haar mix tussen snoeiharde, overstuurde beats en r&b gaat groot worden. Al geloof ik eigenlijk niet meer in headliners. Het is de laatste jaren steeds moeilijker geworden om de juiste bands te strikken, en daarnaast kan het publiek sowieso ook veel meer aan dan wij willen beseffen. Global sounds zoals Sons of Kemet ontbreken nog als headliner, terwijl het publiek daar zonder twijfel van kan leren houden." 

Was Kendrick Lamar dan de laatste gedoodverfde Pukkelpop-headliner? Dient een democratischer muzikaal tijdperk zich aan? Het is zelfs voor mensen uit de muziekindustrie koffiedik kijken. Maar Overbergh gelooft het graag. "Kendrick Lamar heeft met DAMN een radicale plaat gemaakt. Mensen doen het je graag geloven, maar niemand had kunnen voorspellen dat het publiek zijn muziek ging slikken als zoete koek. Dus Pukkelpop mag gerust nòg gedurfder programmeren. Elke goede artiest is tenslotte maar een klik verwijderd van het grote succes." 

Vaarwel hoofdpodium.