Drie oren, duizenden fans: de wederopstanding van Ed & Kim op Pukkelpop

“De Belgische comeback van het jaar is een feit,” schreef Pukkelpop vooraf over de terugkeer van Ed & Kim. In een volgepakte Boiler Room zijn het geen holle woorden. Kim Mathijs en Edwin Korver worden luid aangemoedigd door een uitzinnig dansend en joelend publiek. Vanaf het ogenblik dat de twee het strijdperk betreden op ’Galvanize’ van The Chemical Brothers, zullen ze de aandacht geen moment loslaten. Het duo gaat verrassend breed in de set (van Dizzee Rascal over New Order tot Moguai en Tocadisco), maar stevige beats domineren.

“We willen de Boiler echt doen ontploffen,” geeft Ed vooraf ook toe. “Het is erop of eronder. Nu ben ik nog een beetje zenuwachtig. Maar op het podium zal die nervositeit wel weer verdwijnen. Hier spelen, voelt dan ook aan als thuiskomen. Voor de tiende keer draai ik op Pukkelpop, en alweer met mijn beste vriend.”

Wederopstanding

Vijf jaar bleef het stil rond Ed & Kim, nadat de zeldzame ziekte van Meunière onherstelbare gehoorschade veroorzaakte bij Ed. Maar sinds kort mag hij van zijn arts terug af en toe in de dj-booth verschijnen. “De hoofdreden waarom ik terug op Pukkelpop wilde staan, was om mijn kinderen te laten zien wat ooit zo’n belangrijk en groot deel van mijn leven was. Mijn zoontje is indertijd wel eens komen kijken, maar hij was toen nog te jong om er zich iets van te herinneren. Nu zijn mijn kinderen elf en acht: oud genoeg om het écht mee te maken. Dat vind ik zo mooi.”

Eds kroost zal ook even mee op het podium komen, om reusachtige ballen over de hoofden van het publiek te doen botsen. “Zo schattig,” wijzen twee meisjes met glinsterende gezichten verrukt naar de twee enthousiaste kinderen. Ook Ed zie je doorlopend glunderen, alsof hij elke seconde in zijn geheugen wil blijven opslaan. Voor hem voelt het een beetje als een wederopstanding.

Helden en tequila

Hun eerste grote wapenfeit op een festival was dan ook op Pukkelpop in 2001. "We hadden dat jaar een mix-cd uitgebracht", vertelt Mathijs. "En ik trok mijn stoute schoenen aan. Ik mailde Chokri dat we van Limburg waren en op Pukkelpop wilden staan. Ed geloofde er niet in, maar we kregen zowaar een mooie plaats in de line-up van de Boiler Room - tussen onze persoonlijke helden. Bloednerveus waren we, maar het publiek reageerde overweldigend. Dat hielp, net als de fles tequila die we - stijf van de adrenaline - soldaat maakten." (lacht)

“Zo hard hoeft het dit jaar niet meer te gaan voor mij,” grinnikt Ed. “Alleen qua muziek wil ik er nog even stevig invliegen. In 2013 had ik nooit durven dromen dat ik hier opnieuw zou kunnen staan. Toen ik dat jaar op een ochtend wakker werd en volledig doof was aan mijn linkeroor, stortte mijn wereld in. De eerste drie maanden na de diagnose heb ik diep gezeten. Het deed zo'n enorme pijn dat ik wellicht nooit meer zou kunnen draaien. Maar nu kan ik er beter mee omgaan. Ik schaam me ook niet langer voor mijn gehoorapparaat.”

ADHD in de rat race 

We willen weten of de onderlinge chemie - Ed & Kim draaiden altijd als twee handen op één buik - na een stilte van vijf jaar niet verdwenen is. “Het is eigenlijk net leuker geworden dan vroeger,” benadrukt Edwin. “Voor 2013 had ik het al jaren heel druk, met de kinderen, verbouwingen en mijn werk. Bij Kim was het zijn hoofdberoep, en dat verschil legde wel wat druk op onze relatie. Dat is nu verdwenen: Kim draait als Michael Midnight, en voor mij is draaien terug puur feesten geworden. Ik ga het ook niet al te vaak meer doen. Ik wil niet weer in de rat race van vroeger terechtkomen. Dat speciale en unieke gevoel van draaien moet behouden blijven.”

Kim zag hun onderlinge relatie veranderen: “De ADHD van Ed is vandaag verdwenen,” grinnikt hij. “Hij is meer gefocust dan vroeger, en vaak zelfs beter voorbereid dan ik. Dat was vroeger wel eens omgekeerd.” (lacht) Er komt dan ook verplicht meer voorbereiding bij kijken vandaag, geeft Ed toe. “Het draaien is effectief moeilijker geworden. Ik hoor veel minder kleine details in de mix. Daardoor kunnen we dus ook minder improviseren dan vroeger.”

Haspengouw represent!

Dat zal het publiek in de Boiler Room worst wezen: het duo draait een rist classics, maar ook het jonge volk gaat loos op die beats. "Hey-ho"-koortjes stijgen dan weer op tijdens 'Bonkers', wanneer Ed zijn armen de lucht in zwiert, en piepjonge meisjes met "free hugs"-bordjes laten hun geknuffel even achterwege om uitzinnig te dansen op 'Warp 1.9' van The Bloody Beetroots. Toch treffen we ook oudere fans van het duo aan in de tent. Peter (43) beweert dat hij bijna alle tien sets van Ed & Kim heeft gezien op Kiewit. “Ik kom net als zij uit Sint-Truiden, dus kwam ik hen wel eens aanmoedigen. Haspengouw represent! Twee top-dj’s ook, dat méén ik. Vandaag vond ik niet alle acts even goed in de Boiler Room, maar zij weten tenminste hoe je een feestje op gang trekt met dansplaatjes die nooit oud worden.”

Ook Eline (18) is het daarmee eens. “Ik had nog nooit van hen gehoord, maar ik ben blijven staan omdat ze zo’n goede liedjes speelden. Wel stom dat ik nu Tamino heb gemist, die speelt tegelijk verderop. Maar ja, op Tamino kan je niet zo goed dansen, hè.”

Bloemen noch kransen

Achteraf komen we Ed nog tegen op het terrein met vrouw en kinderen. Hij ziet er - zoals het cliché wil - moe maar gelukkig uit. “Echt waar,” drukt hij me op het hart. “Ik heb van elke minuut genoten. Ik heb niet moeten bleiten, maar het was wel heel emotioneel. Toen ik vijf jaar geleden mijn laatste set dacht te hebben gespeeld, was die emotie van een andere aard. Toen had één van mijn vrienden een rouwkrans gegeven. (lacht) Een beetje voorbarig, blijkt nu gelukkig.”

Voor fans van Ed & Kim die geen ticket konden bemachtigen voor Pukkelpop, volgt zondag trouwens nog een herkansing op Maanrock.

Ed & Kim spelen om 21u00 op het gratis stadsfestival Maanrock in Mechelen.