Eindelijk: Hollywood wordt minder wit
Grootste hit in de Amerikaanse bioscopen dezer dagen: āCrazy rich Asiansā, waarin alle hoofdrolspelers een Aziatische achtergrond hebben. En in Engeland wordt momenteel een nieuwe adaptatie van āDavid Copperfieldā gedraaid, de roman uit 1850 van Charles Dickens, met Dev Patel in de hoofdrol, acteur met Indische roots. Is het tijdperk van ākleurenblindā casten definitief aangebroken?
De filmmakers van āThe personal history of David Copperfieldā willen niet noodzakelijk een statement maken. Ze waren gewoon op zoek naar de beste acteur voor de rol, anno 1850 uiteraard geschreven als een blanke jongen en ook steeds vertolkt door blanke acteurs in eerdere verfilmingen.
Zo gauw Dev Patel, bekend van āSlumdog millionaireā en āLionā, de hoofdrol had aangenomen, werd de cast aangevuld met andere acteurs ādie het meest geschikt waren voor de rol, ongeacht hun etniciteit,ā zegt producer Kevin Loader in The Guardian. āEn dus zat ik op een dag naar de opnames van een scĆØne te kijken met drie zwarte acteurs, die alle drie niĆ©t als zwart geschreven zijn door Dickens. Dat voelde heel juist aan.ā Vooruitgang, heet zoiets.
(lees verder onder de foto van Dev Patel)
Die vooruitgang verloopt met horten en stoten. Het toneelstuk āHarry Potter and the cursed childā op de Londense West End enkele jaren geleden had een zwarte Hermelien in de hoofdrol. JK Rowling herself haalde op Twitter uit naar de zogenaamde fans die daar een probleem van maakten. Ze noemde hen āracistenā want: āIk heb de rollen in āHarry Potterā nooit met een specifieke huidskleur geschreven.ā
Ik heb de rollen in "Harry Potter" nooit
met een specifieke huidskleur geschreven
Hollywood hanteert sinds zān beginjaren de ongeschreven wet dat het wereldwijde bioscooppubliek het liefst naar blanke (ster)acteurs kijkt. Maar dat klĆ²pt gewoon niet meer: dat heeft het gigantische succes van āBlack pantherā eerder dit jaar bewezen. Momenteel loopt het in Amerika dus storm voor āCrazy rich Asiansā (wat de studio helaas niet inspireert om de komedie bij ons in BelgiĆ« uit te brengen). En eerlijk: voelt het niet raar om nu naar herhalingen van nineties-hits āFriendsā of āSex and the cityā te kijken met die wel hĆ©Ć©l witte hoofdrolspelers?
Whitewashing
De tijden van de zogenaamde āwhitewashingā lijken stilaan voorbij: de praktijk dat blanke acteurs de rollen vertolken die eigenlijk een andere etniciteit hebben. Toen Laurence Olivier in de jaren zestig zān gezicht zwart schilderde om Othello te spelen, werd dat nog niet als politiek incorrect beschouwd. Maar toen Emma Stone in 2015 in āAlohaā als een Aziatisch meisje opdraafde, was het protest luid en fel, met excuses van regisseur Cameron Crowe als gevolg.
Niet dat Hollywood gezwind bijleerde. In āDr. Strangeā (2016) was het ook raar (pun intended) dat Tilda Swinton in de huid kroop van een Tibetaanse monnik, in de strip zelfs een man. Scarlett Johansson kreeg dezelfde verwijten naar het hoofd geslingerd toen ze in āGhost in the shellā (2017) een Aziatische actieheldin mocht spelen. Johansson kreeg trouwens heel onlangs opnieuw een storm van kritiek te verwerken, voornamelijk van organisaties die opkomen voor de rechten van transseksuelen. Johansson had namelijk getekend voor de rol van een transgender in āRub & tugā: een gangster die als vrouw werd geboren maar zich identificeert als een man. Na alle controverse besloot Johansson de rol dan toch maar niet te vertolken.
(lees verder onder de poster van "Ghost in the shell")
Hollywood geeft het goede voorbeeld
Het is een interessante vaststelling: Hollywood doet waarachtig moeite om de diversiteit in de samenleving correcter in beeld te brengen, net op het moment dat de Amerikaanse politieke leiders de raciale spanningen in het land op de spits lijken te drijven.
Op 19 september komt āBlacKkKlansmanā in de zalen, waarin Spike Lee een waargebeurd verhaal vertelt uit de jaren zeventig, maar zijn film gaat evenzeer over het nu. Lee gebruikt zelfs beelden van de rellen in Charlottesville in augustus 2017, toen tijdens een rally van neonaziās een dodelijk slachtoffer viel.
President Trump reageerde na die rellen dat er zich aan beide kanten van het conflict goede en slechte mensen bevonden, waarmee hij de mee marcherende leden van de Ku Klux Klan dus niet echt leek te veroordelen. āWe kunnen alleen maar hopen dat kunstenaars, en ook filmmakers, de wereld ten goede kunnen veranderen,ā zei Lee in een interview met VRTNWS deze week. āIk denk alvast van wel.ā