Direct naar artikelinhoud
Column

Geen grap: in Amerika debatteren kleuters al dagelijks over een thema

Annelies De Rouck.Beeld Tim Coppens

Annelies De Rouck (38) woonde 15 jaar in Londen, Amsterdam en New York. Vorig jaar verhuisde ze terug naar haar geboorteland.

Vorige week zat ik aan mijn laptop gekluisterd voor de livestream van de Kavanaugh/Ford-hoorzitting, net zoals gans Amerika. Er werd die dag niet veel gewerkt aan de andere kant van de oceaan: mijn vrienden waren de hele dag binge watchers van een show die de beste Netflix-serie overtrof wat suspense betreft, en die een pak gevoelige thema’s van de voorbije jaren in de VS aankaartte.

Het is zo interessant om het intelligente activisme te volgen dat zich online afspeelt. Je nek uitsteken, is het nieuwe normaal. Mijn ­vriendinnen zijn zo straf in het uitdrukken van hun gevoelens en ideëen, met dank aan een cultuur die communicatievaardigheden vanaf de kleutertuin al stimuleert. Want, en dit is geen grap, in Amerika debatteren kleuters al dagelijks over een thema.

In België is aan politiek doen niet cool, maar in de VS kun je het je niet meer veroorloven om politiek over te laten aan de heersende klasse

Geïnformeerd zijn ze ook, die vriendinnen van mij, want sinds enkele jaren kan je je het in de VS niet meer veroorloven om politiek over te laten aan de heersende klasse. Sinds Trump werd verkozen, zijn een recordaantal jongeren en vrouwen zich politiek gaan engageren. Die wake-upcall zindert nog steeds door.

In België is aan politiek doen niet cool en toen ik gevraagd werd om op een lijst te staan voor de gemeenteraadsverkiezingen sputterden mijn familie en vrienden hier tegen. Politiek? Dat is voor opportunistische zakkenvullers, niet voor oprechte idealisten als jij. Het systeem maakt het onmogelijk om echt een verschil te maken, dus waarom zou je je tijd eraan verdoen? Dat was de teneur. Algehele gelatenheid, dus.

Het contrast met Amerika, waar politiek geïnformeerd en actief zijn nu zowat het allercoolste is, kon niet groter zijn. Celebrity’s, atleten, de kunstwereld, modevolk... Iedereen spreekt zich uit. Als je dat niet doet, mis je de tijdgeest. Elk modemerk dat zichzelf respecteert, heeft slogan-T-shirts in de collectie. Wapens, seksisme, genderfluïditeit, racisme, immigratie, het recht op abortus... Voor elke issue een T-shirt.

Volgens mijn vriendin Maya voelde die hoorzitting net zo aan als de verkiezing van Trump en oh boy, dat was een deprimerende dag. Amerikanen werden nog eens met hun neus op de feiten gedrukt. Dat ze zich in de Obama-jaren, afgeleid door hun dagelijkse beslommeringen, niet bewust waren van de groeiende ontevredenheid en daardoor nu met zo’n disfunctioneel White House zitten opgescheept.

Een zinnetje dat vaak opduikt in Amerikaanse media is ‘Stay woke’. Oorspronkelijk komt het uit een song van Erykah Badu, maar nu wordt het ook gebruikt door niet-zwarte Amerikanen. Het is een oproep tot awareness. Je informeren en bewust zijn van wat er om je heen gebeurt, op sociaal en politiek vlak.

Vroeger was het cool om antipolitiek te zijn, nu is het cool om woke te zijn. Die trend kan wat mij betreft niet snel genoeg naar België ­overwaaien.