Direct naar artikelinhoud
Concertverslag

Ross From Friends serveert zijn house warm en weird in de AB

Ross From Friends in de AB: het broeierige sfeertje van een Boiler Room-setBeeld Bas Bogaerts

In de wereld van hippe beatrakker Ross From Friends is de spiegelbal op de dansvloer gevallen. Zaterdagavond in de uitverkochte AB Club lijmde hij de stukken weer aan elkaar, en kreeg je een beeld van house anno 2018: warmbloedig, ietwat nostalgisch aandoend en vooral lichtjes scheef.

Vrienden heeft hij genoeg, deze Ross From Friends, de wat knullige alias waaronder de Brit Felix Weatherall (24) schuilt: in de AB Club hingen de fans haast over de draaitafel waarachter hij en z’n twee maats - een saxofonist en een gitarist - hadden postgevat. Het gaf deze Brusselse show het broeierige sfeertje van zo’n Boiler Room-set mee, waarbij publiek en artiest gewoon door elkaar dansen en van alles in elkaars oren fluisteren. 

Die bijna familiale intimiteit zag je ook terug in de visuals: korrelige VHS-beelden van Weatheralls ouders en hun vrienden die rond 1990 staan te feesten op een terras in Ibiza, of een gelijkaardige idyllische danceplek. En je hoorde het nog meer in de muziek: retroblieps, melancholische en zachtjes wegebbende zanglijnen, beats die bewust een beetje onaf klinken, en gitaar- en saxmelodieën die goed samen zouden gaan met een filmpje van een ondergaande zon.

De muziek toverde als vanzelf vervagende polaroids van mooie herinneringen voor je ogen
Ross From Friends in de AB: meer dan een retrofiele filter over housemuziekBeeld Bas Bogaerts

In de AB dealde Ross From Friends evengoed in visuele als auditieve stimulerende middelen. Toen de projecties achter hem wegvielen, toverde de muziek als vanzelf vervagende polaroids van mooie herinneringen voor je ogen. Maar Felix Weatherall deed meer dan louter een retrofiele filter leggen over housemuziek. Net als op z’n recente debuutalbum Family Portrait – een ode aan z’n vader die dertig jaar geleden al met een soundsystem de hort op ging – greep hij in Brussel wel terug naar het verleden, maar maakte hij er toch iets fris mee. Kortom: geen recyclage, maar upcycling.

Zo klonk Ross From Friends in ‘Project Cybersyn’ als Caribou die naar de ‘Sun’ staart door de zonnebril van Flying Lotus. In de staart van dat nummer pompte hij nog eens ronkende electrobreaks, alsof hij de AB wilde aanzetten tot een collectieve electric boogie. Door de oriëntaalse samples van ‘Back into Space’ leek je midden in een rug-aan-rug-set van Four Tet en The Gaslamp Killer te belanden. En wat later moest je aan Jamie xx denken: met een oersimpele, doffe beat die bijna als de standaardinstelling van een oude synth klonk, creëerde Ross From Friends een soort rave-in-reverse. Niet voorspelbaar pompen tot de climax, maar juist uitstellen, afbouwen en dan toch nog pieken. Voortreffelijk gedaan.

Ross From Friends in de AB: warm, weird en allround feestelijkBeeld Bas Bogaerts

Het hoogtepunt kwam in ‘There’s a Hole in My Heart’, waarin Weatherall zijn troeven slim uitspeelde: over een minimalistische snare en een gesamplede, bitterzoete soulstem teasede hij met een ritmisch motief dat aan überclassic ‘Pump Up the Jam’ deed denken, waarna hij er een warmbloedige housebeat in gooide. Indrukwekkend, ook door de rust en het zelfvertrouwen waarmee hij zijn track opbouwde – Weatherall liet zich niet opjutten door het danslustige volkje.

Ross From Friends maakte indruk door de rust en het zelfvertrouwen waarmee hij zijn tracks opbouwde

Juist daarom was het een tikje jammer dat Ross From Friends zijn sound kort voor het einde dwars liet kantelen met stuurse eighties electro die door Squarepusher uit het lood leek geslagen. Wilde Weatherall hiermee indruk maken op Flying Lotus, zijn labelbaas bij Brainfeeder?

Gelukkig herpakte hij zich snel met zijn typische gedempte zanglijntjes en een tussen lachen en huilen twijfelende saxofoon, die hij liet hij hobbelen over afgeroomde acid house en donzige trancewolkjes. Zo was Ross From Friends op z’n best: warm, weird en allround feestelijk.